Αγαπητέ χρήστη, παρατηρήσαμε οτι έχεις ενεργοποιημένο Ad Blocker.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity

Daymare: 1994 Sandcastle Review

  • ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ

    Invader Studios

  • ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ

    Leonardo Interactive

  • PEGI

    18+

  • ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
*
To Daymare: 1994 Sandcastle αποδεικνύεται στην πράξη ότι είναι αδύναμο, βαρετό, και χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Τα τελευταία -αρκετά- χρόνια το είδος των Horror/Survival τίτλων έχει γνωρίσει ιδιαίτερη επιτυχία. Indie παραγωγές όπως το Outlast και το Amnesia έκαναν «κύματα» αρκετά δυνατά για να τα προσέξει μέχρι και η Capcom και να διορθώσει πορεία στο Resident Evil, επιστρέφοντας στις ρίζες της σειράς τόσο μέσα από το RE7, όσο και με τα remakes των κλασσικών τίτλων. Φυσικά, δεν ήταν λίγοι αυτοί που δεν ήθελαν να περιμένουν την Capcom και προσπάθησαν να παρουσιάζουν τη δική τους εκδοχή του πως θυμούνται το horror όταν αυτό πρωτοδημιουργήθηκε, αλλά και το πως αυτό θα μπορούσε να σταθεί στη σύγχρονη σκηνή. Μια από αυτές τις προσπάθειες ήταν και το Daymare 1998, μια ανεξάρτητη παραγωγή που προσπάθησε να φέρει το vibe του Resident Evil των 90’s στο σήμερα, με  τα αποτελέσματα να αφήνουν το κοινό κάπως διχασμένο. Παρ’όλα αυτά, η ομάδα της Invader Studios επιστρέφει, με το Daymare: 1994 Sandcastle, το prequel που θα αφηγηθεί το πρώτο κεφάλαιο στην ιστορία της σειράς.




Όπως προαναφέρθηκε και γίνεται ιδιαίτερα κατανοητό από τον ίδιο τον τίτλο, το Daymare: 1994 Sandcastle είναι prequel και λαμβάνει χώρα 4 χρόνια πριν από τα γεγονότα του αρχικού τίτλου. Πρωταγωνίστρια είναι η Dalila Reyes, μέλος της ομάδας H.A.D.E.S., που αναλαμβάνει μια αποστολή στην Area 51 κάτω από άκρατη μυστικότητα και μάλιστα σε απευθείας αντιπαράθεση με την ομάδα που απαντάει στον ίδιο τον πρόεδρο των Η.Π.Α. και βρίσκεται εκεί για να αποκριθεί σε ένα σήμα κινδύνου. Η δράση λαμβάνει χώρα μέσα σε ένα βράδυ, κατά τη διάρκεια μιας βιβλικής καταιγίδας στην έρημο της Nevada και θα φέρει την Reyes αντιμέτωπη με τρομακτικές, απόκοσμες απειλές και φαντάσματα του παρελθόντος της, καθώς η ίδια θα κατεβαίνει στα βάθη μιας μυστικής βάσης η ύπαρξη της οποίας ήταν ένα επτασφράγιστο μυστικό.



Το gameplay είναι πρακτικά ένας εκμοντερνισμός της κλασσικής συνταγής του Resident Evil, με προοπτική α λα Dead Space/Remake και ορισμένες ευκολίες όπως η εύκολη στροφή 180 μοιρών. Η κίνηση της Dalila είναι αργή, όπως και η στόχευση, κάνοντας την κάθε αναμέτρηση επικίνδυνη σε οποιαδήποτε δυσκολία από το Normal και μετά. Κάτι τέτοιο φυσικά δε θα αποτελούσε απολύτως κανένα πρόβλημα αν συνέβαινε επειδή η μάχη είναι απολαυστική και ικανοποιητική, αλλά κάτι τέτοιο δυστυχώς δεν ισχύει. Σε πρώτη φάση η Reyes έχει μόνο δύο διαθέσιμα όπλα, μια καραμπίνα και ένα SMG, από την αρχή μέχρι το τέλος της περιπέτειας. Ναι, δέχονται κάποια μικρά upgrades, αλλά αυτό δεν αλλάζει ότι για τις 5-7 ώρες που θα χρειαστεί ένα playthrough, οι παίκτες είναι αναγκασμένοι να περιοριστούν σε αυτά τα δύο όπλα. Ευτυχώς υπάρχει το Frost Grip, ένα «γάντι» που μπορεί να παγώσει τους εχθρούς και να τους κάνει κομμάτια, κάτι που τουλάχιστον προσφέρει μια κάποια ποικιλία στη δράση και βοηθάει στην εξοικονόμηση πυρομαχικών.



Και ο τίτλος χρειάζεται απεγνωσμένα ενέσεις ποικιλίας, αφού και οι εχθροί περιορίζονται σε 3-4 διαφορετικούς τύπους, που έχουν μια, το πολύ δύο επιθέσεις, κάτι που κάνει την όλη εμπειρία το λιγότερο βαρετή μετά τα πρώτα λεπτά. Αυτά τα πρώτα λεπτά που λειτουργούν εξαιρετικά θέτοντας τον τόνο και την ατμόσφαιρα, δυστυχώς όμως χωρίς να έχουν τη συνέχεια που θα περίμενε κανείς. Και είναι κρίμα γιατί το όραμα της ομάδας ανάπτυξης είναι εκεί και είναι πραγματικά καλό, αλλά δεν υποστηρίζεται σχεδόν καθόλου από το gameplay, ή τέλος πάντων δεν είναι αρκετό για να στηρίξει την ιδέα και να προσφέρει ένα απολαυστικό σύνολο. Και δεν είναι ότι τα γραφικά ή τα ανέκφραστα/κακοσχεδιασμένα πρόσωπα των χαρακτήρων χαλάνε το ήδη αδύναμο σενάριο, ή ότι οι εξαιρετικά κακοί ή πολλές φορές χωρίς νόημα διάλογοι με κακές ερμηνείες δημιουργούν οποιαδήποτε αποσύνδεση – κάτι τέτοιο είναι λίγο-πολύ αναμενόμενο ως και ευπρόσδεκτο για έναν τίτλο που θέλει να αποκτήσει cult status.



Είναι απλά ότι στη πράξη το αποτέλεσμα είναι αδύναμο, βαρετό, και χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ορισμένες στιγμές είναι πράγματι διασκεδαστικές, και όπως αναφέρθηκε το concept και η ατμόσφαιρα τις περισσότερες φορές είναι πετυχημένα, χάνονται όμως στο σύνολο. 

4

ENTERNITY SCORE
ΒΑΘΜΟΛΟΓΗΣΕ ΤΟ opencritic.com
ΘΕΤΙΚΑ
  • Ατμόσφαιρα/concept
ΑΡΝΗΤΙΚΑ
  • Μάχη
  • Pacing
  • Έλλειψη ποικιλίας/βαρετή δράση
Διαβάστε όλα τα νέα του Enternity.gr στο Google News, στο Facebook στο Twitter και στο Instagram και κάντε εγγραφή στο Newsletter
0 ΣΧΟΛΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
  • Για να μπορέσετε να προσθέσετε σχόλιο θα πρέπει πρώτα να έχετε κάνει login!

    • https://www.enternity.gr/files/Image/UserAvatars/resized/enternity_50_50.jpg
    • 3000 χαρακτήρες ακόμα
  • Δεν υπάρχουν ακόμα σχόλια για αυτό το άρθρο.
*