Σε πρώτη ανάγνωση η κυκλοφορία σε remaster του de Blob 2 ξενίζει όσους είχαν και την προηγούμενη κονσόλα της Microsoft, μιας και ο τίτλος, που κυκλοφόρησε το 2011, ήταν ήδη διαθέσιμος -και μάλιστα σε καλό επίπεδο- στο πρόγραμμα backwards compatibility της εταιρείας. Αυτό δεν πτόησε την THQ Nordic και ο τίτλος κυκλοφόρησε και ως remaster. Αν τα βάλουμε τώρα δίπλα-δίπλα, υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να μην υπάρχει και καμία διαφορά ανάμεσα στις δύο εκδόσεις, με μια επιφύλαξη για την κάπως πιο λαμπερή χρωματική παλέτα του τίτλου. Συνεπώς δεν ήταν και πολύ remaster, οπότε, αν έχετε το παλιό, δεν έχει νόημα η αγορά. Αν δεν το έχετε όμως, το de Blob είναι μια υπόθεση που δεν πρέπει να αφήσετε να σας προσπεράσει και όχι δεν ξεχάσαμε το 2 μετά τον τίτλο. Πρόκειται για μια σειρά παιχνιδιών που, αν και ακολουθεί τις νόρμες των platformers, αποπνέει μια φρεσκάδα που την εποχή που βγήκε ο πρώτος τίτλος στο Wii μπορούμε να πούμε με σχετική ασφάλεια ότι την έδινε μόνο το Super Mario Galaxy. Δεν είναι τυχαίο ότι αν και φέρει την ετικέτα του «παιδικού» έχει γνωρίσει την αποδοχή του κοινού ανεξαρτήτως ηλικίας.
Αυτό συμβαίνει γιατί ανήκει άνετα στην κατηγορία «γλυκούλι» με την καλή της όμως έννοια. Ένας ήρωας φούσκα, ένας κόσμος χωρίς χρώμα και η προσπάθεια του παίκτη να ξαναφέρει τη χαρά στον κόσμο, μπογιατίζοντάς τον από την αρχή. Και καλή συνταγή και καλή εκτέλεση. Ο δεύτερος τίτλος που κυκλοφόρησε, όπως είπαμε, το 2011, προσέθεσε μια συμπαθέστατη ροζ ηρωίδα για περισσότερη ποικιλία αλλά και για co-op που, α λα Galaxy, ήταν ιδανικό για το δίδυμο γονιού-παιδιού, αν και μια χαρά στέκεται και με 2 ενήλικους. Πέρα από την ατμόσφαιρα και τη ζωντάνια του παιχνιδιού, το co-op είναι ίσως το πλέον δυνατό σημείο του τίτλου. Οι πίστες είναι όμορφα σχεδιασμένες, δεν είναι μεγάλες, άρα το όποιο μπρος-πίσω δεν ενοχλεί και προσφέρουν μια καλή ποικιλία αποστολών που είναι απαραίτητη από ένα σημείο και μετά (σε τελική ανάλυση το βάψιμο μπορεί να καταντήσει βαρετό). Στο δεύτερο τίτλο, όταν ο de Blob μπαίνει σε κτίρια ξεκινάνε κάποια τμήματα σε 2D τα οποία είναι εξαιρετικά σχεδιασμένα, έχουν αρκετούς γρίφους και είναι ταυτόχρονα το δυσκολότερο και πιο απολαυστικό κομμάτι του τίτλου. Στο ίδιο πλαίσιο, υπάρχουν πολλοί προαιρετικοί στόχοι που μπορεί να κυνηγήσει ο παίκτης (και τα ανάλογα achievements) και, κάπου εδώ, ήρθε η ώρα να ασχοληθούμε και τα με τα προβλήματα του τίτλου.
Αν πιαστούμε από το τελευταίο, θα βρούμε μπροστά τρία από τα τέσσερα προβλήματα του de Blob. Πρώτο και καλύτερο -ου μην και χειρότερο- είναι ο χρονικός περιορισμός σε κάθε πίστα που δένει τα χέρια κάθε παίκτη, ειδικά αν θέλει να μαζέψει collectibles. Μπορεί η επίτευξη κάποιων στόχων να δίνει έξτρα χρόνο, αλλά από κάποιο σημείο και μετά το παιχνίδι καταλήγει αγώνας δρόμου, κάτι όχι και τόσο ταιριαστό με την όλη παιδικότητα και το ανάλαφρο του τίτλου. Αν βάλουμε μάλιστα στην εξίσωση ότι σε κάποιες (λίγες) πίστες το όριο είναι λάθος, το πράγμα χειροτερεύει. Και θα πεις κανείς, σωστά, ας μαζέψει κάποιος τα collectibles παίζοντας δεύτερη φορά. Άλλο πρόβλημα αυτό όμως, μιας και το de Blob 2 έχει ένα save system που ουσιαστικά δεν κάνει τίποτα. Αν τελειώσετε μια πίστα, όποτε την επισκεφθείτε ξανά δεν μετράει τι έχετε κάνει, αλλά πρέπει να τα επαναλάβετε όλα από την αρχή, δηλαδή εάν την πρώτη φορά βάψατε 17/40 δέντρα, όταν μπείτε ξανά δεν θα πρέπει να βάψετε 23, αλλά και τα 40 από την αρχή. Και το κερασάκι στην τούρτα, όταν παίξαμε τον τίτλο, πέσαμε πάνω και σε κάποια bugs με αποτέλεσμα να μην ξεκλειδώνουν σωστά τα achievements.
Δηλαδή και την ταλαιπωρία περάσαμε και πάει το achievement. Πάντως το χειρότερο είναι τα κακά checkpoints που δεν αφήνουν τον παίκτη ούτε να σταματήσει όπου θέλει, ούτε του δίνουν καμία ένδειξη ότι «εδώ είναι checkpoint». Και μας συγχωρείτε, αλλά αυτό έπρεπε να είχε διορθωθεί 7 χρόνια μετά. Το τελευταίο ελάττωμα είναι η κάμερα, χωρίς πάντως να είναι θανάσιμο. Ναι η αλήθεια είναι ότι ορισμένες φορές εκνευρίζει, αλλά δεν καταστρέφει σε καμία περίπτωση την όλη εμπειρία, ούτε την βλάπτει όσο η τρεχάλα των χρονικών περιορισμών και το κακό save system. Σε επίπεδο τεχνικού τομέα, τα είπαμε. Στην πράξη remaster δεν υπάρχει, η παραπάνω λάμψη και καθαρότητα της τάξης του 5% δεν είναι κάτι άξιο λόγου, αλλά ο πρωτότυπος τίτλος ήταν αξιοπρεπής και αυτό τον κρατάει ακόμα και 7 χρόνια μετά, με τα αλαμπουρνέζικα που μιλάνε οι χαρακτήρες και το συνολικό ήχο του παιχνιδιού να μην είναι καθόλου άσχημα.
Το de Blob 2 είναι μια εμπειρία που αξίζει να δοκιμάσετε, μόνο φυσικά στην περίπτωση που δεν έχετε παίξει τον τίτλο στην προηγούμενη έκδοσή του και που έχετε λιγάκι υπομονή να ξεπεράσετε τα ελαττώματά του που είναι υπαρκτά μεν, αλλά όχι καταστροφικά. Το να φέρνετε το χρώμα πίσω στον κόσμο δεν είναι κακή ιδέα σε ένα παιχνίδι που σας αφήνει να ξεφύγετε από τη μουντάδα της πραγματικότητας.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity