Η Shin’en Multimedia φαίνεται να κουβαλά έναν μυστικό πόθο: να φτιάξει επιτέλους ένα F-Zero. Δεν εξηγείται αλλιώς η εμμονή της με τα futuristic pod racers. Το Fast Fusion ήρθε με φόρα στο Nintendo Switch 2, αλλά με τη βαριά σκιά του Mario Kart World να αιωρείται από πάνω του, κινδυνεύει να μην πάρει την εμπορική ώθηση που του αξίζει. Κι όμως, οι δύο αυτοί τίτλοι όχι μόνο μπορούν, αλλά πρέπει να συνυπάρχουν στη νέα κονσόλα της Nintendo, αφού προσφέρουν εντελώς διαφορετικές εμπειρίες: από τη μία οι χαρακτήρες του Mario και οι χαμηλές ταχύτητες των καρτ, από την άλλη γιγάντια οχήματα που μοιάζουν με διαστημόπλοια και τρέχουν με ιλιγγιώδεις ταχύτητες.
Από τον οπτικοακουστικό τομέα πρέπει να ξεκινήσει αυτό το review, καθώς το Fast Fusion εντυπωσιάζει χωρίς αστερίσκους. Ειδικά στον τομέα των γραφικών, της ροής και της απόδοσης, ίσως μιλάμε για τον πιο όμορφο και εντυπωσιακό τίτλο του Switch 2, ειδικά για non-first party στούντιο. Ανάλογα με το αν παίζουμε σε handheld ή docked mode, υπάρχουν διαφορετικές λειτουργίες των graphic modes, οι οποίες αναβαθμίστηκαν πλήρως μέσω ενός σημαντικού update πριν από περίπου ένα μήνα. Το Fast Fusion ξεκίνησε με τέσσερα διαφορετικά modes γραφικών στη docked λειτουργία και δύο στην handheld. Αν και προσέφεραν εναλλακτικές σε frame rate και ποιότητα εικόνας, όλα τα modes βασίζονταν σε διάφορες μορφές upscaling, όπως το DLSS. Το αποτέλεσμα ήταν συχνά μία ελαφρώς “θολή” ή τεχνητή απεικόνιση, ιδίως στις υψηλές ταχύτητες που απαιτεί το art direction του τίτλου.
Το Pure 1.3 update ήρθε να διορθώσει ακριβώς αυτό: εισάγοντας το νέο Pure rendering mode, το παιχνίδι πλέον αποδίδεται χωρίς κανένα είδος upscaling. Σε docked λειτουργία, η εικόνα τρέχει σε native dynamic ανάλυση έως 1440p, ενώ στο handheld mode αγγίζει native 1080p, πάντα στα 60 καρέ. Η διαφορά στην καθαρότητα της εικόνας είναι ορατή, ειδικά στις υψηλές ταχύτητες, προσφέροντας μία εμπειρία πολύ πιο κοντά σε αυτήν που χρειαζόταν το art direction του τίτλου. Το Fast Fusion αποφεύγει τη γνωστή λογική με items που χτυπούν αντιπάλους. Εστιάζει στη διαχείριση του boost, στην αποφυγή εμποδίων και σε ένα νέο σύστημα που ονομάζεται Hyperjump. Πρόκειται για μια εκτόξευση μεγάλης εμβέλειας που επιτρέπει στο όχημα να διανύσει τεράστιες αποστάσεις στον αέρα - ένα στοιχείο που δίνει ουσιαστικό βάθος στις πίστες και ανοίγει την πόρτα για κρυφά shortcuts. Αρκετές από αυτές τις παρακάμψεις είναι έξυπνα κρυμμένες, απαιτούν καλό timing και ανταμείβουν τον παίκτη με σημαντικό στρατηγικό πλεονέκτημα, ειδικά όταν κυνηγά την πρώτη θέση. Όλα αυτά προσφέρουν βάθος στις πίστες, κάτι που βοηθά σημαντικά το replayability των levels.
Μιλώντας για πίστες, ομολογούμε ότι ο αριθμός τους στην αρχή ήταν κάπως χαμηλός. Μόλις δώδεκα πίστες υπήρχαν στο ρόστερ του παιχνιδιού, οι οποίες όμως προσφέρουν μεγάλη ποικιλία ως περιβάλλοντα. Από πίστες που θυμίζουν Σαχάρα και ζούγκλα του Αμαζονίου, μέχρι άλλες με ακραία φαινόμενα όπως ανεμοστρόβιλους που μπορούν να μας πετάξουν εκτός, το level design είναι πλούσιο και εμπνευσμένο. Με το Pure 1.3 update προστέθηκαν ακόμη τρεις νέες πίστες, βασισμένες σε παλαιότερα επίπεδα του Fast RMX, οι οποίες όμως έχουν ανασχεδιαστεί πλήρως - τόσο οπτικά όσο και σε επίπεδο gameplay για να ενσωματώνουν το Hyperjump.
Αντίθετα, ο στόλος των οχημάτων/διαστημοπλοίων είναι πιο πλούσιος, αφού δίνει τη δυνατότητα όχι μόνο να αγοράσουμε νέα, καλύτερα οχήματα με το in-game currency, αλλά και να δημιουργήσουμε. Η λέξη “fusion” δεν μπήκε τυχαία στον τίτλο του παιχνιδιού, αφού η ιδέα είναι απλή αλλά λειτουργική: συγχωνεύουμε δύο υπάρχοντα οχήματα και προκύπτει ένα νέο, με βελτιωμένες επιδόσεις. Το αν αξίζει το πάντρεμα των δύο οχημάτων που επιλέξαμε, αυτό το επικοινωνεί το σύστημα αξιολόγησης του Fast Fusion που θυμίζει το αυτοκόλλητο ενέργειας σε ψυγεία και τηλεοράσεις: τα οχήματα Α++ αξίζουν περισσότερο από εκείνα με βαθμολογία Β. Εννοείται ότι πέρα από αυτήν την βαθμολόγηση υπάρχουν και τα stats των οχημάτων, με συγκριτικές μπάρες που βασίζονται σε χρώματα και αναδεικνύουν τι χάνουμε και τι κερδίζουμε με την εκάστοτε επιλογή μας. Πρέπει να σημειώσουμε όμως ότι υπάρχει αρκετό grind για να αποκτήσουμε τα καλύτερα οχήματα. Αν και οι νίκες φέρνουν περισσότερο χρήμα, το in-game economy θα μπορούσε να είναι πιο γενναιόδωρο — κάτι που τελικά αναγνώρισε και η ίδια η Shin’en, μειώνοντας την τιμή πρόσβασης στο τρίτο Cup με το πρόσφατο update.
Από εκεί και πέρα, το παιχνίδι προσφέρει τέσσερα game modes και όλα είναι αρκετά διασκεδαστικά. Στο Championship καλούμαστε να ολοκληρώσουμε ένα cup τριών συνεχόμενων αγώνων εναντίον εννέα οχημάτων που ελέγχονται από το ΑΙ. Στο Time Attack, προσπαθούμε να ξεπεράσουμε τους καλύτερους χρόνους των developers, ενώ στο Super Hero, οδηγούμε σε μεμονωμένες διαδρομές τις οποίες πρέπει να ολοκληρώσουμε χωρίς να συγκρουστούμε (ναι, καλά διαβάσατε). Πριν αναλύσουμε το τέταρτο mode, το multiplayer, αξίζει να αναφέρουμε ότι το Time Attack και τα πρώτα επίπεδα δυσκολίας του Championship είναι τα πιο εύκολα. Τα υπόλοιπα είναι πολύ πιο απαιτητικά, κυρίως εξαιτίας του ΑΙ που είναι αρκετά ανταγωνιστικό. Θα νιώσουμε γρήγορα την ανάγκη αναβάθμισης σε νέα, πιο ισχυρά οχήματα αλλά και να ενσωματώσουμε τη λογική του να χρησιμοποιούμε τα κρυμμένα shortcuts, γιατί πολύ απλά η CPU δεν χαρίζει τίποτα.
Σε ό,τι αφορά το multiplayer, εκεί υπάρχει δυστυχώς η μεγάλη απουσία ενός πραγματικού online mode. Ναι, υπάρχει φυσικά η δυνατότητα για local VS races και δραστηριότητες μέσω του Gameshare, δυστυχώς όμως απουσιάζουν τα lobby, online races και γενικότερα το πακέτο που αποτελεί οξυγόνο γι’ αυτά τα παιχνίδια σε ό,τι αφορά την μακροπρόθεσμη διασκέδαση. Αυτό θεωρούμε ότι είναι και το μοναδικό αγκάθι στο Fast Fusion, γιατί χωρίς μία ενεργή παρέα στο περιβάλλον του παίκτη, το παιχνίδι μένει ουσιαστικά μία αποκλειστική single player εμπειρία.
Παρά το σοβαρό κενό στο online, το Fast Fusion είναι ένας φρέσκος και συναρπαστικός racing τίτλος, με προσεγμένο τεχνικό υπόβαθρο και εντυπωσιακή παρουσίαση. Κυκλοφόρησε σε προσιτή τιμή, αλλά φέρει χαρακτηριστικά μεγάλης παραγωγής αν αξιολογήσουμε την εικόνα του. Έχει μπόλικο χαρακτήρα, ένα δυναμικό electro-based soundtrack και μία ταχύτητα που ανταγωνίζεται στα ίσια εμπειρίες τύπου F-Zero ή Wipeout. Το μόνο ερώτημα που μένει αναπάντητο, είναι γιατί το καθυστερεί τόσο πολύ η μαμά Nintendo και δεν παίρνει κάτω από τις φτερούγες της αυτό το στούντιο ονόματι Shin'en Multimedia ώστε να αναβιώσουν επιτέλους οι περιπέτειες του Captain Falcon;
Έκτορα, να σου δώσουν αύξησή. Γράφεις πολύ ωραία review.
Χαχαχα, φίλε μου σε ευχαριστώ πολύ!