Δεν είναι εύκολο να βγει σήμερα ένα παιχνίδι, με μουσική τόσο ποιοτική που να είναι σε θέση να υποστηρίξει ένα ολόκληρο κονσέρτο αφιερωμένο σε εκείνη. Πόσω μάλλον, μια παγκόσμια περιοδεία σε ετήσια βάση, που ανελλιπώς διεξάγεται για μια δεκαπενταετία. Κι όμως, η σειρά Final Fantasy κατάφερε τα παραπάνω με τα κονσέρτα Distant Worlds, όπου η μουσική διαφόρων τίτλων της σειράς αναπαράγεται από μια πλήρη, μεγάλη ορχήστρα, δίνοντας ολοκαίνουρια διάσταση σε παλιά και καινούρια κομμάτια.
Όμως το καλύτερο «υποκατάστατο» ενός τέτοιου κονσέρτου, είναι με διαφορά το Theatrhythm Final Bar Line, το νεότερο παιχνίδι στην υπό-σειρά Theatrhythm Final Fantasy, το οποίο δημιούργησε η indieszero για λογαριασμό της Square Enix. Πρόκειται για ένα τίτλο που συνδυάζει μουσικά κομμάτια και ρυθμικό gameplay, με κλασικά στοιχεία JRPG. Στο κεντρικό μενού, οι παίκτες θα βρουν τρεις επιλογές παιχνιδιού: Series Quests, Music Stages και Multi Battle. Το πρώτο είναι το βασικό mode με το οποίο πρέπει να ασχοληθούν οι παίκτες, καθώς περιλαμβάνει δεκάδες τραγούδια χωρισμένα ανά παιχνίδι. Με κάθε τίτλο που ξεκλειδώνει ο παίκτης, ξεκλειδώνονται και χαρακτήρες-κλειδιά από εκείνο. Για παράδειγμα, στο Final Fantasy XIV ξεκλειδώνονται οι Yshtola, Thancred, Yda και Alphinaud, ενώ από το Final Fantasy Χ προσφέρει τους Tidus, Yuna, Auron, Rikku, Paine, Jecht και Seymour. Κάθε παιχνίδι προσφέρει τουλάχιστον 2-3 χαρακτήρες, οπότε παίζοντας πολλά Series Quests ο παίκτης θα μπορεί να φτιάξει ένα πολυποίκιλο party με χαρακτήρες από όλη τη σειρά.
Το κάθε party μπορεί να έχει τέσσερα άτομα, ανεξάρτητα από το παιχνίδι στο οποίο ανήκουν – οπότε η Yshtola μπορεί να εμφανιστεί στα τραγούδια του Final Fantasy X, για παράδειγμα. Κάθε χαρακτήρας έχει μια κλάση που καθορίζει τη συμπεριφορά του μέσα στις πίστες (Physical, Magic, Defense, Healing κλπ), παίζοντας επιθετικά, δρώντας ως μια ασπίδα για την ομάδα ή ακόμη κι ως Summoner που καλεί τέρατα για να συνεισφέρουν στη μάχη. Φυσικά, κάθε χαρακτήρας έχει διαφορετικά στατιστικά που αναπτύσσονται όσο ανεβαίνει σε level, παράλληλα αποκτώντας abilities που μπορούν να χρησιμοποιήσουν μέσα στη μάχη. Υπάρχει χώρος για τέσσερα abilities τη φορά, οπότε οι παίκτες μπορούν να βάζουν και να βγάζουν abilities βάσει των αναγκών τους. Μπορεί στην αρχή να φαίνονται όλα εύκολα, όμως κάθε αποστολή/τραγούδι στα Series Quests έχει επιπλέον υπό-αποστολές που ολοκληρώνονται αρκετά δύσκολα, σε βαθμό που είναι εφικτές μόνο όταν οι χαρακτήρες του party ανέβουν αρκετά σε level. Επιπλέον, μετά από λίγα τραγούδια ξεκλειδώνονται τα Summonstones, με τα οποία καλούνται πανίσχυρα Summons στη μάχη αν ο παίκτης τα πηγαίνει καλά. Όπως και με τους χαρακτήρες, έτσι και με τα Summons, τα στατιστικά και οι δυνάμεις αλλάζουν οπότε στις δυσκολότερες αποστολές θα πρέπει να γίνει συγκεκριμένη επιλογή χαρακτήρων, abilities και Summons για να έρθουν εις πέρας.
Τώρα που τα βασικά έφυγαν από τη μέση, μένει η ερώτηση: πώς συνδυάζονται όλα αυτά με τη μουσική και τον ρυθμό; Μέσα σε κάθε πίστα, οι παίκτες θα πρέπει να πατούν πλήκτρα την κατάλληλη στιγμή και με τον κατάλληλο τρόπο, στον ρυθμό του τραγουδιού. Υπάρχουν οι κόκκινες (Red), πράσινες (Green) και κίτρινες (Yellow) νότες, οι οποίες αντίστοιχα απαιτούν ένα πάτημα, κρατημένο πάτημα ή κίνηση του μοχλού σε μια κατεύθυνση. Ορισμένες φορές, οι νότες έχουν και μια εντολή κίνησης του μοχλού στο τέλος μιας Green, ενώ κάθε χρώμα μπορεί να εμφανιστεί μαζί με τα άλλα – να χρειαστεί ταυτόχρονο πάτημα μιας Green και μιας Red, για παράδειγμα. Ανάλογα με το επίπεδο δυσκολίας, οι συνδυασμοί γίνονται όλο και πιο πολύπλοκοι, απαιτώντας τέτοιο συγχρονισμό και ακρίβεια που γίνονται απλησίαστα για τον μέσο παίκτη. Υπάρχουν τα επίπεδα δυσκολίας Basic, Expert, Ultimate και Supreme, όπως και ο διαχωρισμός μεταξύ Standard Mode και Simple Mode, με το δεύτερο να μεταμορφώνει τις Green και Yellow ώστε να μην απαιτούν παρατεταμένο κράτημα. Οι περισσότεροι παίκτες θα παίξουν στα Basic και Expert σε Standard Mode, καθώς τα Ultimate και Supreme απαιτούν πολλή προπόνηση και καλή γνώση των τραγουδιών.
Για κάθε επιτυχημένο πάτημα, το party του παίκτη προχωράει μπροστά και κάνει ζημιά στους εχθρούς, ενώ για κάθε αποτυχημένο ή χαμένο πάτημα, το party δέχεται ζημιά όμως συνεχίζει να προχωράει. Το τραγούδι δεν σταματάει, σε κάθε περίπτωση, ακόμη κι αν ο παίκτης τα πάει πολύ άσχημα – το πιθανότερο είναι να βγει νοκ άουτ η ομάδα του, όμως όχι να διακοπεί το τραγούδι λόγω χαμηλής απόδοσης. Γενικά, το παιχνίδι βοηθάει πολύ τον παίκτη να μην τα παρατάει και να βρει τον ρυθμό του, χωρίς να τον αποθαρρύνει μετά από μια χαμένη νότα – δεν ακούγονται αποδοκιμασίες ούτε εμφανίζεται κάτι τεράστιο στην οθόνη (πέραν του “Miss”), όπως γίνεται σε κάποια άλλα ρυθμικά παιχνίδια. Το μοναδικό που χρήζει βελτίωσης στα παραπάνω, είναι οι Yellow, καθώς δεν είναι τόσο εύκολο να καταλάβει ο παίκτης σε ποιο ύψος βρίσκεται ο κέρσορας όταν κουνάει τον μοχλό – άλλες φορές κουνιέται πολύ, άλλες λίγο. Φαίνεται σαν να προσπαθεί να καθοδηγήσει τον παίκτη για να προλάβει τυχόν λάθη, όμως μάλλον τον καθοδηγεί πολύ και όχι πάντα με επιτυχία.
Στο τέλος κάθε πίστας, ο παίκτης βλέπει μια κάρτα όπου περιγράφεται η απόδοσή του, κάνοντας καταμέτρηση των Critical, Great, Good, Bad και Miss, δηλαδή πόσο σωστό συγχρονισμό είχε ο παίκτης στα πατήματά του και πόσο μεγάλο ήταν το μεγαλύτερο σερί του. Ανάλογα με τα παραπάνω, αποκτά πόντους και διαμορφώνεται η τελική βαθμολογία, βάσει της οποίας παίρνει κι ένα Rank. Φυσικά, διατηρείται ένα Leaderboard ανά τραγούδι, ώστε ο παίκτης να σπάει τα ρεκόρ του αλλά και να συγκρίνεται με άλλους παίκτες παγκοσμίως. Η ποικιλία του gameplay εκτείνεται και στα είδη των Stages, αφού υπάρχουν τα Battle Music Stages (BMS), Field Music Stages (FMS) και Event Music Stages (EMS). Κάθε τραγούδι ανήκει σε ένα από τα παραπάνω είδη και κάθε Series Quest έχει ένα μίγμα όλων των παραπάνω. Τα BMS είναι μάχες, συνήθως με πολύ δυνατά bosses, ενώ στα FMS το party διασχίζει μια έκταση και παράλληλα πολεμάει εχθρούς. Στα EMS, η προοπτική αλλάζει λίγο – οι νότες δεν διασχίζουν την οθόνη οριζόντια αλλά κάθετα και στο παρασκήνιο δεν προβάλλονται δισδιάστατα τοπία αλλά αξέχαστα FMV cutscenes από το εκάστοτε παιχνίδι. Τα EMS είναι πιο μεγαλειώδη από τα άλλα δύο, οπότε και έχουν το μικρότερο μερίδιο σε τραγούδια, αλλά κάθε τραγούδι/EMS είναι φανταστικό κι επιτρέπει στον παίκτη να εστιάσει στο παρασκήνιο λίγο πιο ελεύθερα λόγω της κάθετης διάταξης.
Και με 385 τραγούδια, από όλα τα Final Fantasy, οι παίκτες σίγουρα θα έχουν άφθονο υλικό για να χαρούν. Δεν περιλαμβάνονται μόνο τραγούδια από τα βασικά 15 παιχνίδια της σειράς, αλλά από όλα. Ακόμη και τα Final Fantasy Crystal Chronicles: The Crystal Bearers, Final Fantasy Record Keeper, Final Fantasy Tactics, World of Final Fantasy και πολλά ακόμη, δίνουν το παρών στην εκτενή λίστα κομματιών που πραγματικά αποτελεί εορτασμό της μουσικής της σειράς. Συνολικά, υπάρχουν 104 χαρακτήρες, οπότε οι πιθανότητες λένε ότι ο αγαπημένος κάθε παίκτη μάλλον θα υπάρχει στο παιχνίδι, οπότε θα μπορεί να φτιάξει το party των ονείρων του. Κάθε τραγούδι που ολοκληρώνει ο παίκτης, μπορεί αργότερα να παιχτεί στο Music Stages mode, όπου πλέον δεν υπάρχουν οι περιορισμοί του Series Quest. Μπορούν να μπουν σε μια λίστα κομμάτια από κάθε παιχνίδι, για προπόνηση, ελεύθερο παιχνίδι ή κυνήγι του high score.
Στο Multi Battle, τέσσερις παίκτες έρχονται αντιμέτωποι μέσω online multiplayer και τα αποτελέσματα είναι αρκετά διασκεδαστικά. Όλοι παίζουν το ίδιο τραγούδι ως αντίπαλοι, με στόχο το high score. Όμως, οι παίκτες που τα πηγαίνουν καλά μπορούν να βάλουν εμπόδια στους αντιπάλους τους, όπως να κρύψουν την οθόνη για λίγο ώστε να μην ξέρουν τι πατάνε και πότε. Ο νικητής παίρνει ένα σεντούκι θησαυρού και οι υπόλοιποι το ίδιο, όμως με πράγματα χαμηλότερης αξίας. Αυτά που ξεκλειδώνονται είναι Summons, CollectaCards (κάρτες με σκηνές ή χαρακτήρες) για το Museum και διάφορα αντικείμενα διακόσμησης της κάρτας του παίκτη, η οποία εμφανίζεται στους άλλους παίκτες. Τα γραφικά του παιχνιδιού είναι πανέμορφα, έχοντας δώσει σε όλους τους χαρακτήρες μορφή chibi, με μεγάλα μάτια και παιχνιδιάρικο ύφος. Η λεπτομέρεια στους χαρακτήρες δεν χάνεται – η Yuna διατηρεί τα ετερόχρωμα μάτια της και το φουστάνι της δείχνει καταπληκτικό. Ακόμη κι όταν καλεί τα τρομερά Aeons της, όλα μοιάζουν παραμυθένια. Αυτό, εννοείται, δημιουργεί και κάποια απρόβλεπτα αποτελέσματα – ποιος θα περίμενε έναν χαριτωμένο Seymour ή Exdeath; Φυσικά, τόσο σε PlayStation 5 όσο και σε Nintendo Switch, δεν υπήρχαν προβλήματα απόδοσης – όποιες νότες χάθηκαν, σίγουρα χάθηκαν λόγω… τεχνικού ζητήματος αλλά ζητήματος τεχνικής.
Και τώρα, το κομμάτι της μουσικής. Τι μπορεί να γραφτεί για τη μουσική του θρυλικού Nobuo Uematsu, το οποίο δεν έχει ήδη γραφτεί; Στο «Πάνθεον» βρίσκονται και οι Yoko Shimomura, Hitoshi Sakimoto, Masashi Hamauzu, Masayoshi Soken και πολλοί ακόμη, συμβάλλοντας τα μέγιστα ώστε να υπάρχει τόσο μεγάλη ποικιλία σε είδη. Από μουσικές σε MIDI (λόγω εποχής) έως ορχηστρικές πανδαισίες και ροκ κομμάτια που εκτοξεύουν την αδρεναλίνη στα ύψη, υπάρχουν τα πάντα. Είναι, ίσως, η καλύτερη ευκαιρία να απολαύσει κανείς αξέχαστα τραγούδια από όλη τη σειρά παρέα με όμορφες σκηνές να παίζουν από πίσω, αν δεν θέλει απλώς να τα ακούσει στο Spotify. “Liberi Fatali”, “Suteki Da Ne”, “Theme of Love”, “Battle at the Big Bridge”, “Terra’s Theme”, “One-Wing Angel” και αμέτρητα ακόμη θρυλικά τραγούδια είναι στο tracklist, όμως για κάποιο λόγο (που όλοι γνωρίζουν), η Square Enix αποφάσισε να βάλει μερικά από τα πιο εμβληματικά τραγούδια μέσα στο πακέτο της Deluxe Edition. Το αξέχαστο “Zanarkand”, το “Melodies of Life”, το “Eyes On Me” και το “Distant Worlds” μπορούν να αποκτηθούν μονάχα πληρώνοντας επιπλέον, το οποίο από μόνο του αποτελεί «έγκλημα». Πρόκειται για μερικά από τα πιο σημαντικά και αγαπημένα τραγούδια όλων των εποχών, όχι μόνο για φίλους της σειράς, αλλά και για το gaming γενικότερα.
Πέραν αυτών, ένας εκνευρισμός προκύπτει από τον ήχο που βγαίνει όταν πατιούνται τα πλήκτρα. Είναι σαν σύγκρουση δύο μεταλλικών αντικειμένων, ένας στιγμιαίος ήχος που γίνεται τόσο συχνά (ένα τραγούδι μπορεί να έχει 300 ή ακόμη και περισσότερες νότες) ώστε να υπερκαλύπτει τη μουσική. Ίσως σε ένα απλό παιχνίδι να μην ενοχλούσε, αλλά εδώ παραπάει. Ευτυχώς, η εταιρεία προνόησε και υπάρχει ρύθμιση στα Settings ώστε να μειωθεί ο ήχος ή να αφαιρεθεί εντελώς – είναι από τα πρώτα πράγματα που πρέπει να κάνει κανείς όταν συνηθίσει λίγο το παιχνίδι. Επίσης, να δοθούν εύσημα για τις τόσες επιλογές που προσφέρονται, προκειμένου το παιχνίδι να γίνει πιο προσβάσιμο για όλους.
Σε λίγες λέξεις, αξίζει το Theatrhythm Final Bar Line; Ναι, για κάθε φίλο της σειράς Final Fantasy, δίχως καμία αμφιβολία. Περιέχει εκατοντάδες τραγούδια και θα προστεθούν ακόμη περισσότερα μέσω DLC (κάποια πακέτα είναι ήδη διαθέσιμα), τα γραφικά είναι υπέροχα, οι χαρακτήρες εξίσου πολλοί και το gameplay έχει αρκετό βάθος πέραν του ρυθμικού κομματιού του. Το μοναδικό ουσιαστικό παράπονο που υπάρχει, είναι πως ορισμένα εμβληματικά τραγούδια είναι διαθέσιμα μόνο στη Deluxe Edition. Κατά τα άλλα, είναι ένα τόσο γενναιόδωρο και καλοφτιαγμένο παιχνίδι που δεν πρέπει να λείπει από τη συλλογή κανενός λάτρη του Final Fantasy ή της μουσικής.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity