Κάθε τόσο, εμφανίζεται ένα παιχνίδι που ταράζει τα νερά του είδους του, όχι απαραίτητα κάνοντας ριζικές αλλαγές στη φόρμουλα, αλλά πολλές μικρές που συνθέτουν ένα μοναδικό παζλ και προσφέρουν κάτι φρέσκο. Ως τέτοιου είδους πειραματικό παιχνίδι θα χαρακτηρίζαμε το Towa and the Guardians of the Sacred Tree, τον νεότερο τίτλο της ιαπωνικής Brownies Inc. που συνδέει ιαπωνική μυθολογία και κουλτούρα με μια συγκινητική ιστορία, βασισμένα σε έναν «σκελετό» απρόσμενου είδους: αυτόν του roguelite. Η επώνυμη Towa, ιέρεια του χωριού Shinju, αναλαμβάνει να προστατεύσει και να εξαγνίσει τον κόσμο από τις δαιμονικές ορδές του Magatsu. Μόνη της δεν μπορεί να φέρει εις πέρας ένα τόσο κολοσσιαίο έργο, οπότε επιστρατεύει την βοήθεια των Prayer Children, οκτώ μαχητών που έρχονται απευθείας αντιμέτωποι με τα δαιμονικά Magaori. Ως βάση χρησιμοποιούν το χωριό Shinju, όπου ο παίκτης προετοιμάζεται πριν κάθε εξόρμηση. Μπορεί να μιλήσει με τους διάφορους κατοίκους, με κάποιους να προσφέρουν υπηρεσίες κι άλλους απλώς να έχουν μια ιστορία να μοιραστούν. Εδώ, το Towa δοκιμάζει κάτι τολμηρό και χωρίς spoilers, ας πούμε πως το χωριό εξελίσσεται στο πέρασμα του χρόνου.
Οι κάτοικοι μεγαλώνουν, παντρεύονται, κάνουν παιδιά, γερνούν και πεθαίνουν, ενώ η Towa και τα Prayer Children παραμένουν στην καλύτερη ηλικία τους. Το κακό του Magatsu δεν είναι τόσο απλό, ώστε να νικηθεί μια φορά και να εξαφανιστεί – χρειάζεται διαρκή μάχη και θυσία, σε πολλές παράλληλες διαστάσεις. Όμως μην τρομάζει η φράση «παράλληλες διαστάσεις», καθώς δεν πρόκειται για άλλη μια τετριμμένη πλοκή που περιστρέφεται γύρω από κάποιο multiverse, αλλά για κάτι πολύ πιο συγκεντρωμένο, με αρχή-μέση-τέλος και σαφή αντίκτυπο στο «τώρα» και το «εδώ». Ίσως μπερδέψει λίγο περισσότερο όσους δεν δώσουν πλήρη προσοχή στα υπέρογκα κείμενα των διαλόγων, όμως σε καμία περίπτωση δεν αφήνει κενά. Ο κορμός του gameplay περιλαμβάνει ένα έξυπνο δυαδικό σύστημα χαρακτήρων που χειρίζεται ο παίκτης, κάτι που δεν έχουμε δει σε αντίστοιχα roguelites. Ένας χαρακτήρας αναλαμβάνει τον ρόλο του “Tsurugi” κι ένας του “Kagura”. Ο Tsurugi είναι η βασική γραμμή κρούσης, οπλισμένος με δύο σπαθιά που επιτρέπουν διαφορετικές επιθέσεις κι ο Kagura παίρνει υποστηρικτικό ρόλο, κάνοντας μαγικές επιθέσεις ή βοηθητικά ξόρκια. Οι Tsurugi και Kagura μπορούν να είναι οποιοιδήποτε δύο από τα οκτώ Prayer Children, οπότε συνολικά 28 πολύ διαφορετικοί συνδυασμοί.
Κι αυτό γιατί κάθε Tsurugi διαφέρει δραματικά με τους υπόλοιπους. Ας πούμε, ο Nishiki επιτίθεται με οριζόντιες και κάθετες επιθέσεις χρησιμοποιώντας τα ξίφη του, ενώ η Mutsumu με το ένα ξίφος κάνει γρήγορες οριζόντιες επιθέσεις και με το δεύτερο πηδάει ψηλά και σκάει δυνατά στο έδαφος, μέτρα μακριά. Αντίστοιχα, έχουν διαφορές ακόμη κι αν επιλεγούν ως Kagura, όμως εδώ υπάρχει κάπου-κάπου μια επανάληψη στα ξόρκια που χρησιμοποιούν. Ωστόσο, τα αρχικά ξόρκια δεν είναι δεσμευτικά, αφού αποκτώντας loot από τα runs, ο παίκτης αποκτά τη δυνατότητα να ξεκλειδώσει περισσότερα για κάθε Kagura και να επιλέξει μια δυάδα από σχεδόν 20 πιθανά spells. Ο ενδιαφέρων μηχανισμός των δύο σπαθιών γίνεται ακόμη καλύτερος στη διάρκεια της μάχης, αφού κάθε ξίφος έχει durability κι όταν εξαντληθεί, παύει να κάνει ζημιά και πρέπει με ένα πλήκτρο ο παίκτης να κάνει Quick Draw και να αλλάξει στο άλλο ξίφος. Ο κύκλος δεν σταματά, αφού κάθε λίγα χτυπήματα θα πρέπει να αλλάζει ξίφος κι επομένως, τρόπο παιχνιδιού – αν πάρουμε για παράδειγμα την Mutsumu, ξαφνικά μετατρέπεται από κοντινής απόστασης μαχήτρια σε “dive-bomber” που διανύει αποστάσεις και μπορεί να διασπάσει ομάδες εχθρών. Ουσιαστικά, ο παίκτης πρέπει να σκέφτεται μερικά χτυπήματα μπροστά, ειδικά στα bosses που συνήθως δεν συγχωρούν – το πρώτο boss χρειάστηκε 2-3 προσπάθειες και συνήθεια των μηχανισμών για να προσπεραστεί. Ωστόσο, μια σχεδιαστική μάλλον παράβλεψη, είναι η γρήγορη εναλλαγή μεταξύ των σπαθιών. Αν ο παίκτης κάνει δύο απανωτά Quick Draws, πρακτικά επανέρχεται στο πρώτο ξίφος με πλήρες durability, άρα θεωρητικά μπορεί να μείνει με το ξίφος που προτιμάει. Θα μπορούσε να είναι πιο δεσμευτικός ο μηχανισμός, ώστε πράγματι να σπρώχνει τον παίκτη στη σωστή χρήση του.
Και πώς μπορεί ο παίκτης να επηρεάσει τα ξίφη; Με έναν ακόμη έξυπνο κι ενδιαφέρων (από μυθολογικής άποψης) μηχανισμό: το forging. Η έμπειρη Towa κατασκευάζει σπαθιά και ο παίκτης όχι μόνο βλέπει όλη την παραδοσιακή, εμπνευσμένη από την πραγματικότητα, διαδικασία αλλά συμμετέχει σε αυτή. Σε διάφορα βήματα, πρέπει να συγχρονίσει πατήματα πλήκτρων με τα χτυπήματά της, κάτι που επηρεάζει τα τελικά στατιστικά του ξίφους. Επιπλέον, τα υλικά που θα διαλέξει καθορίζουν τη ροπή που θα έχει στα στατιστικά: για παράδειγμα, επικεντρώνεται σε durability ή slash damage; Κάποιες διορθωτικές κινήσεις μπορούν να γίνουν και στο τελευταίο βήμα, όπου ο παίκτης κάνει «παζάρι» και κερδίζει σε έναν τομέα χάνοντας (σημαντικά) από άλλον, πιέζοντάς τον να τα πάει τέλεια στο minigame και να έχει επιλέξει κατάλληλα υλικά. Μάλιστα, μπορεί να δώσει στη λεπίδα ό,τι μορφή θέλει, κάτι που δεν έχει αντίκτυπο στα στατιστικά όμως δίνει μοναδικό χαρακτήρα σε κάθε δημιουργία.
Πέρα από τα ξίφη, ο παίκτης αγοράζει upgrades από τους πωλητές του χωριού ανταλλάσσοντας loot, ώστε να «σπρώξει» τα στατιστικά κάθε χαρακτήρα προς το επιθυμητό σημείο. Τα upgrades αυτά δεν χάνονται και επιπλέον, λειτουργούν σαν εξοπλισμός – μπαίνουν και βγαίνουν όποτε το θελήσει ο παίκτης, αρκεί να μην έχει ξεκινήσει κάποια πίστα. Και καλό θα ήταν να μην προσπεράσει τα upgrades, καθώς το παιχνίδι δεν δείχνει έλεος, σε πολλά σημεία. Υπάρχουν απότομες αυξομειώσεις δυσκολίας, ακόμη και στα ενδιάμεσα bosses, που πηγάζουν κυρίως από την… γκίνια του παίκτη. Μπορεί σε ένα run να μην τύχουν καθόλου τρόποι αναπλήρωσης HP ή αντίστοιχα perks, οπότε ο παίκτης είναι στο έλεος των εχθρών και πρέπει να παίξει τέλεια. Ευτυχώς, υπάρχουν upgrades που επηρεάζουν τα rates εμφάνισης κάθε κατηγορίας των perks, οπότε γίνεται να «φτιάξεις την τύχη σου» σε ένα βαθμό, αλλά μέχρι να καταφέρει κάποιος ουσιώδη πρόοδο με τα συγκεκριμένα upgrades που απαιτούν αρκετό loot, κάπως πρέπει να φτάσει σε εκείνο το σημείο.
Με κάθε “Journey” (δηλαδή run) που ολοκληρώνει επιτυχώς ο παίκτης, καταφέρνει να εξυγιάνει ένα κομμάτι του κόσμου και να αναγκάσει τις δυνάμεις του Magatsu σε υποχώρηση, όμως το κόστος είναι μεγάλο. Ο επιλεγμένος Kagura παύει να είναι επιλέξιμος, οπότε ο παίκτης αναγκάζεται να αλλάξει τρόπο προσέγγισης, έστω και λίγο, αφού οι Kagura έχουν ομοιότητες μεταξύ τους όμως δεν είναι «αντίγραφα». Που σημαίνει, ένας Kagura με ισχυρές δυνάμεις ίσως δεν είναι τόσο ανθεκτικός όσο κάποιος άλλος, άρα αυτόματα ο παίκτης έχει λιγότερο HP στη διάθεσή του αφού τα δύο HP pools συνδυάζονται σε ένα μεγάλο. Ο Kagura μπορεί να φτάσει στο 0, όμως αν φτάσει κι ο Tsurugi, το run τελειώνει. Βάζοντας έναν δεύτερο παίκτη (τοπικά ή online) μέσω co-op στον ρόλο του Kagura, το παιχνίδι γίνεται σαφώς πιο διαχειρίσιμο, αφού θεωρητικά, ο δεύτερος παίκτης θα αποφεύγει παγίδες και επιθέσεις ευκολότερα συγκριτικά με το ΑΙ.
Μέσω του μηχανισμού αλλαγής Kagura, το παιχνίδι ωθεί τον παίχτη σε αλλαγές χαρακτήρων που θα φέρουν όχι μόνο φρέσκο gameplay σε επόμενα runs, αλλά και καλύτερη κατανόηση της ιστορίας και του κόσμου. Τα Prayer Children είναι πολύ καλογραμμένοι χαρακτήρες, εύκολα θα χαρακτηρίζονταν η «καρδιά» του παιχνιδιού, κι έτσι όλες οι μικρές ή μεγάλες αλληλεπιδράσεις χτίζουν ένα εκτενές μωσαϊκό πληροφορίας και ιστορίας. Ειδικά όταν κάθονται γύρω από τη φωτιά και συζητούν, στα σπάνια δωμάτια όπου δεν πέφτει… ταβερνόξυλο, ανακαλύπτουμε πως παρά την δύσκολη αποστολή τους, παραμένουν παιδιά. Με όνειρα, φιλοδοξίες, περιέργεια, αλλά και καθήκον.
Φυσικά, σε αυτό βοηθούν και οι ηθοποιοί καθώς στο αγγλικό dub ακούμε φωνές γνωστών voice actors όπως των Alejandro Saab και Allegra Clark που έχουν συνεισφέρει σε ουκ ολίγες σειρές, ταινίες και games. Παρότι προτιμούμε την ιαπωνική γλώσσα στα περισσότερα παιχνίδια, η αγγλική ίσως βοηθήσει τους παίκτες να διαβάζουν λιγότερο και να αφομοιώσουν ευκολότερα την πυκνή ιστορία του Towa and the Guardians of the Sacred Tree. Επίσης, η μουσική έρχεται δια χειρός Hitoshi Sakamoto, που έχει εργαστεί σε κολοσσούς όπως το Final Fantasy XII, οπότε η ποιότητα του soundtrack συνολικά δεν αποτελεί έκπληξη. Συνοδεύει άψογα τον μυθολογικό χαρακτήρα της ιστορίας και του κόσμου, όπως και την στενοχώρια που κρύβουν οι, κατά τα άλλα, ευδιάθετοι κεντρικοί χαρακτήρες.
Ως πρώτη προσέγγιση των δημιουργών στο είδος των roguelites, το Towa and the Guardians of the Sacred Tree δοκιμάζει πολλά φρέσκα πράγματα και στα περισσότερα, τα καταφέρνει άψογα. Η ιδέα τη δυάδας σε πολλούς μηχανισμούς αποτελεί έξυπνη αλλαγή στον σκελετό του είδους, ενώ η προσέγγιση στην ιστορία «δένει» πολλά σημεία του gameplay σε έναν συμπαγή κορμό με ουσιαστικό τρόπο. Με λίγες μικρές αλλαγές, κυρίως στην αυστηρότητα μηχανισμών και εξομάλυνση των runs, το Towa and the Guardians of the Sacred Tree θα αποτελούσε σημείο αναφοράς για το είδος, όμως και τώρα δεν τα πάει άσχημα – αποτελεί σπουδαίο, καλοφτιαγμένο τίτλο που κανείς φίλος των roguelites δεν πρέπει να προσπεράσει.
Τρεις μήνες με το Huawei Watch GT6 Pro: το gadget που άλλαξε τις συνήθειές μου
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity