Η πλοκή του παιχνιδιού αφορά τη συγγραφέα Adrienne Delaney και το σύζυγό της, Donald Gordon, ο οποίος είναι φωτογράφος αφού έχουν μόλις εγκατασταθεί στο νέο τους σπίτι. Η Adrienne ψάχνει να βρει τη χαμένη της έμπνευση για να ολοκληρώσει τη νέα της νουβέλα, ενώ ο Don σκοπεύει να αποκτήσει το δικό του σκοτεινό θάλαμο. Αυτό που δεν γνώριζαν ήταν ότι ο προηγούμενος ιδιοκτήτης του σπιτιού τους ήταν ο Zoltan Carnovasch, διάσημος μάγος-διασκεδαστής του 19ου αιώνα, ο οποίος είχε ασχοληθεί και με τη μαύρη μαγεία. Από τα πρώτα κιόλας βράδια η Adrienne έχει εφιάλτες, ακούει ήχους μέσα στη νύχτα αλλά και διάφορα μηνύματα που προέρχονται από ένα αυτόματο μηχάνημα που λέει την τύχη και βρίσκεται στο δωμάτιο υποδοχής του σπιτιού. Δίχως καμία καθυστέρηση, θέλοντας να μάθει τι μπορεί να συμβαίνει, η Adrienne αρχίζει την εξερεύνηση.
Η πλοκή του παιχνιδιού αφορά τη συγγραφέα Adrienne Delaney και το σύζυγό της Donald Gordon, ο οποίος είναι φωτογράφος, αφού έχουν μόλις εγκατασταθεί στο νέο τους σπίτι.
Όπως θα αποκαλυφθεί αργότερα, όλα αυτά οφείλονται στην ενασχόληση του Carnovasch με τη μαύρη μαγεία, ο οποίος τελικά πέτυχε να «καλέσει» ένα δαίμονα που τον κυρίευσε και τον ανάγκασε να δολοφονήσει και τις πέντε συζύγους του. Επειδή όμως η ιστορία πολλές φορές επαναλαμβάνεται, ο ίδιος δαίμονας θα επιστρέψει στο προσκήνιο, μιας και άθελά της η πρωταγωνίστρια τον απελευθερώνει και αυτός βρίσκει αυτήν τη φορά καταφύγιο στο σώμα του άντρα της. Έτσι ο Don, παρά τη θέλησή του, αρχίζει και γίνεται ολοένα και πιο επιθετικός απέναντι στην Adrienne και φτάνει σε σημείο ακόμα και να τη βιάσει, σε μια σκηνή του παιχνιδιού που προκάλεσε πολλές συζητήσεις.
Βρισκόμενη πλέον σε απόγνωση, η Adrienne αναζητεί βοήθεια στο πρόσωπο της Harriet, μιας περιπλανώμενης που ζει με τις προλήψεις της και έχει βρει καταφύγιο στον αχυρώνα του στοιχειωμένου σπιτιού. Αναζητώντας επιπλέον πληροφορίες που θα την οδηγήσουν στη λύση των μυστηρίων η πρωταγωνίστρια αποκαλύπτει την ιστορία της οικογένειας του Carnovasch και μαθαίνει ότι είναι ο αποκλειστικός υπεύθυνος για τους θανάτους των συζύγων του και της κόρης του Σοφίας. Παράλληλα οι κάτοικοι της κωμόπολης είχαν την εντύπωση ότι όλοι αυτοί οι θάνατοι ήταν αποτέλεσμα φυσικών αιτίων. Όπως όμως αποδείχτηκε, ο Zoltan είχε καταφέρει να ξεγελάσει τους πάντες. Εξερευνώντας το σπίτι η Adrienne θα αρχίσει να έχει οράματα σχετικά με τους θανάτους αυτούς. Ο Zoltan είχε σκοτώσει όλες τις συζύγους του χρησιμοποιώντας ως κάλυψη τις συνήθειες (συνήθως κακές) ή τις ασχολίες τους.
Ο Zoltan είχε σκοτώσει όλες τις συζύγους του χρησιμοποιώντας ως κάλυψη τις συνήθειες (συνήθως κακές) ή τις ασχολίες τους.
Η Hortencia, που για να αποφύγει την κακομεταχείριση του Zoltan έβρισκε καταφύγιο στον κήπο της, βρέθηκε καρφωμένη με εργαλεία κηπουρικής και έπαθε ασφυξία από σάπια φύλλα. Η Victoria ήταν αλκοολική και ο Zoltan την κάρφωσε στο αριστερό μάτι χρησιμοποιώντας ένα μπουκάλι κρασί. Η τρίτη σύζυγος, η Leonora, που ήταν φλύαρη, βρέθηκε νεκρή με το στόμα φιμωμένο και το λαιμό της παραμορφωμένο από μια συσκευή βασανιστηρίων. Τέλος η τέταρτη σύζυγός του, η Regina, η οποία περνούσε ατελείωτες ώρες στην κουζίνα του σπιτιού, βρέθηκε πνιγμένη από το πολύ φαγητό έχοντας στο στόμα της μια ταΐστρα για ζώα.
Η πέμπτη σύζυγος του μάγου έμελε να είναι αυτή που θα τον παίδευε περισσότερο αλλά και η μοιραία. Συγκεκριμένα, η Marie κατάλαβε γρήγορα -άγνωστο πως- ότι ο Zoltan ήταν δολοφόνος και σε συνεργασία με τον εραστή της, Gaston, προσπάθησαν να δώσουν τέλος στη ζωή του σαμποτάροντας τον εξοπλισμό που ο μάγος χρησιμοποιούσε στο πιο επικίνδυνο κόλπο διαφυγής που παρουσίαζε στο κοινό. Αρχικά αυτό που κατάφεραν ήταν να στείλουν τον Zoltan στο νοσοκομείο, όπου παρέμεινε κλινήρης για δύο εβδομάδες. Με την έξοδό του, γεμάτος οργή και ορκισμένος να πάρει εκδίκηση, σκότωσε τη Marie και τον Gaston. Πριν όμως ο Gaston πεθάνει λόγω των τραυμάτων του πρόλαβε να δώσει ένα θανατηφόρο χτύπημα στο μάγο και έτσι ο κόσμος απαλλάχθηκε επιτέλους από τα δολοφονικά του ένστικτα. Μάρτυρας όλων αυτών των θανάτων ήταν ένας νεαρός τότε, βοηθός μάγου, πλέον υπερήλικας 110 ετών, ο Malcolm. Αυτός ενημέρωσε την Adrienne σχετικά με το δαίμονα αλλά και τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε να τον εξοντώσει.
Εν τω μεταξύ, η Harriet, φοβούμενη για την ασφάλειά της μιας και ο Don γίνεται όλο και πιο βίαιος, αποφασίζει να εγκαταλείψει τον αχυρώνα. Η Adrienne από πλευράς της συνεχίζει τις έρευνες και όταν ο Don μαθαίνει για τι βρήκε εκείνη στο σκοτεινό του θάλαμο την κυνηγάει σε όλο το σπίτι μέχρι που την αιχμαλωτίζει και την τοποθετεί στο «Θρόνο του Τρόμου» (όπου ο Zoltan είχε σκοτώσει τη Mary). Όμως η Adrienne αποδεικνύεται πολύ σκληρή για να πεθάνει, προσελκύει τον Don κοντά της και καταφέρνει να τον εξοντώσει χρησιμοποιώντας το «Δρεπάνι του Θρόνου». Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη φυγή του δαίμονα από το σώμα του νεκρού πλέον Don και η Adrienne κατορθώνει να τον παρασύρει σε ένα υπόγειο δωμάτιο. Εκεί, εκτελώντας ένα τελετουργικό, τον παγιδεύει λίγο πριν προλάβει να τη σκοτώσει. Έπειτα από όλη αυτή τη δραματική περιπέτεια η Adrienne εγκαταλείπει το σπίτι σε κατάσταση κατατονίας.
Για την ανάπτυξη του Phantasmagoria, ως game engine χρησιμοποιήθηκε, όπως στα υπόλοιπα adventures της Sierra που βασίστηκαν σε Full Motion Videos, μια βελτιωμένη έκδοση του Sierra Creative Interpreter, το SCI2, με τη σημαντική διαφορά ότι το icon-driven interface αντικαταστάθηκε από context-sensitive cursor, ο οποίος επέλεγε αυτόματα τη σωστή ενέργεια για όλα τα hotspots του περιβάλλοντος. Το συγκεκριμένο interface ήταν μια ακόμα απόδειξη του πόσο φιλικά ήταν απέναντι στους χρήστες τα FMV games αλλά παράλληλα μείωνε το βαθμό πρόκλησης μιας και η κατάλληλη ενέργεια ήταν προεπιλεγμένη. Αν όλα αυτά συνδυαστούν μάλιστα με το γεγονός ότι οι γρίφοι του Phantasmagoria ήταν απλοί ακόμα και για όσους ασχολούνταν για πρώτη φορά με adventures, τότε εύκολα γίνεται κατανοητό ότι επρόκειτο για ένα παιχνίδι που δεν πρόσφερε καμία πρόκληση. Βεβαίως για την πολύ σπάνια περίπτωση που κάποιος μπορεί να χρειαζόταν βοήθεια υπήρχε ένα hint system μέσω του οποίου όμως, αντί να δίνεται απλά μια συμβουλή, για την επίλυση ενός puzzle προσφερόταν απλόχερα ολόκληρη η λύση.
Ένα ακόμα μειονέκτημα του παιχνιδιού είχε να κάνει με το save system μιας και οι παίκτες είχαν στη διάθεσή τους μόνο ένα save slot. Από την άλλη το παιχνίδι ήταν χωρισμένο σε συγκεκριμένο αριθμό χρονικών διαστημάτων, δίχως να υπάρχει η δυνατότητα να γυρίσει κάποιος πίσω εάν αργότερα διαπίστωνε ότι του έλειπε ένα σημαντικό αντικείμενο. Ευτυχώς αυτό δεν ήταν κάτι που μπορούσε να οδηγήσει τους παίκτες σε αδιέξοδο και «λυνόταν» μέσω εναλλακτικών αντικειμένων, τα οποία εμφανίζονταν σε τυχαίες τοποθεσίες του παιχνιδιού. Για παράδειγμα αν κάποιος είχε ξεχάσει να πάρει το σταυρό που ήταν απαραίτητος σε προχωρημένο κεφάλαιο, είχε τη δυνατότητα, αντ’ αυτού, να χρησιμοποιήσει κάποιο άλλο ιερό αντικείμενο. Χρειάστηκαν συνολικά 7 CDs για να χωρέσει ο κόσμος του παιχνιδιού, ενώ οι απαιτήσεις συστήματος έκαναν τότε τους περισσότερους να προβούν σε δαπανηρές αναβαθμίσεις, μιας και ο Pentium processor που ήταν ο προτεινόμενος είχε σχεδόν μόλις κυκλοφορήσει στην αγορά ενώ και τα recommended 16ΜΒ RAM δεν θα τα κατέτασσε κάποιος στα standard των τότε συνθέσεων Η/Υ μιας και το έτος 1995 απαιτούνταν πολλά χρήματα για την απόκτησή τους. Διαβάζοντας λοιπόν κάποιος τα όσα αναφέρονταν στο κουτί του Phantasmagoria βλέπει ότι θα έπρεπε να έχει τουλάχιστον:
CPU: 486/25 DOS or 486/66 Windows (Pentium recommended)
RAM: 8 MB or more (16 MB recommended)
CD-ROM: 2X speed (4X speed recommended)
HDD SPACE: 5 MB for small install (10 MB compressed)
OS: MS-DOS 5.0 or higher/ Windows 3.1 or higher
SVGA: 640x480 256 colors
OTHER: Mouse, Soundcard with DAC
Το cast του παιχνιδιού αποτελείται από είκοσι ηθοποιούς και παρόλο που λείπει το «μεγάλο» όνομα, όλοι έχουν δώσει τον καλύτερο εαυτό τους προκειμένου το αποτέλεσμα να είναι άκρως ποιοτικό. Συγκεκριμένα, μετείχαν οι ηθοποιοί, Victoria Morsell - Adrienne Delaney, David Homb - Donald ‘Don’ Gordon, Robert Miano - Zoltan ‘Carno’ Carnovasch, Taylor Bernard - Marie O’ Dowd Carnovasch, Steven W. Bailey - Cyrus, V. Joy Lee - Harrier, Stella Stevens - Lou Ann, Hoke Howell - Hary, Douglas Seale - Malcom, Devon Myers - young Malcolm, Lilyan Chauvin - Ethel, Christine Armond - Hortencia Gomez Carnovasch, Holley Chant - Victoria Valmont Carnovasch, Geof Prysirr, Robert ‘Bob” Thompkins, Wanda Smith - Regina Puccietti Carnovasch, Dana Moody - Leonora Moody Carnovasch, Jeff Rector - Gaston Warwick, Josh Mandel - Flip Card Machine Emcee, Karl Niemiec - Mike και Greg Belemjian - Hintkeeper (μόνο φωνή).
Το Phantasmagoria ήταν το ακριβώς αντίθετο από ό,τι μας είχε συνηθίσει έως τότε η Roberta Williams. Το δέκατο έκτο δημιούργημά της περιείχε σκηνές έντονης βίας, γυναικείο γυμνό, βασανιστήρια, βάρβαρους θανάτους και κυρίως πλοκή η οποία όχι μόνο είναι προβλέψιμη αλλά και κάτι παραπάνω από συνηθισμένη και βαρετή. Ασφαλώς ο λόγος για τον οποίο το Phantasmagoria έμεινε στην ιστορία δεν ήταν τίποτα από τα παραπάνω, αλλά το γεγονός ότι ήταν, όπως προηγουμένως αναφέρθηκε, η πρώτη περιπέτεια με την οποία η Sierra On Line έμπαινε σε μια νέα ψηφιακή εποχή για τα adventures και συγκεκριμένα σε αυτή του Full Motion Video. Μάλιστα, λόγω του περιεχομένου του το οποίο προκάλεσε σάλο αλλά ενώ η πρωτοποριακή τεχνολογία που χρησιμοποιούσε το παιχνίδι κατόρθωσε να προσελκύσει το ενδιαφέρον πολλών δημοσιογράφων και ΜΜΕ.
Το παιχνίδι ήταν χωρισμένο σε συγκεκριμένο αριθμό χρονικών διαστημάτων δίχως να υπάρχει η δυνατότητα να γυρίσει κάποιος πίσω εάν αργότερα διαπίστωνε ότι του έλειπε ένα σημαντικό αντικείμενο.
Ακόμα και το Entertainment Weekly ανέφερε ότι το παιχνίδι ήταν ένα από τα πιο απτά σημάδια ότι τα computer games πλησίαζαν σε ποιότητα τις κινηματογραφικές ταινίες. Αναφορικά με τον κόσμο της κριτικής, τα αισθήματα για το Phantasmagoria ήταν ανάμεικτα. Άλλοι το επιβράβευσαν με υψηλές βαθμολογίες και άλλοι αποδοκίμασαν την προσπάθεια της Roberta Williams. Συγκεκριμένα, το Computer Gaming World βαθμολόγησε το παιχνίδι με 4,5/5 και απέδωσε το Editor's Choice Award, ενώ το Computer Game Review απένειμε το Golden Triad Award. Στον αντίποδα, ο Jeff Sengstack το βαθμολόγησε με 6/10 για λογαριασμό του Gamespot, δικαιολογώντας τη βαθμολογία του γράφοντας ότι το Phantasmagoria δεν προσέφερε προκλήσεις, οι χαρακτήρες ήταν αδύναμοι, η βία υπερβολική και το σενάριο τραγικό.
Επίσης ακόμα και κυβερνητικοί οργανισμοί σε διάφορες χώρες ξεσηκώθηκαν ενάντια στο Phantasmagoria με αποκορύφωμα την Αυστραλία, όπου το παιχνίδι δεν κυκλοφόρησε ποτέ, ενώ στη Γερμανία τοποθετήθηκε στην κατηγορία FSK - 18. Ακόμα και αλυσίδες καταστημάτων με πρώτη και κύρια την CompUSA αρνήθηκαν να το τοποθετήσουν στα ράφια τους, γεγονός το οποίο δεν ζημίωσε τις πωλήσεις του παιχνιδιού. Αντιθέτως η περιέργεια του κοινού να διαπιστώσει ιδίοις όμασι αν δικαιολογείται τόσος ντόρος, έφερε το Phantasmagoria στην πρώτη θέση των πωλήσεων για τη Sierra On Line το 1995. To 1997 έγινε port στο SEGA Saturn, με το όνομα Phantasm, σε μια προσπάθεια που στόχευε αποκλειστικά την ιαπωνική αγορά, με τη συσκευασία να είναι και πάλι κολοσσιαία μιας και απαρτιζόταν από συνολικά 8 CDs. Ακολούθησε ένα sequel το 1996, το Phantasmagoria: A Puzzle Of Flesh, και παρόλο που η Sierra ζήτησε από τη Roberta Williams να συνεχίσει τη σειρά, αυτή αρνήθηκε δίχως ποτέ να εξηγήσει δημοσίως τους λόγους για αυτήν την απόφασή της. Δέκα χρόνια μετά, το 2006, ερωτώμενη σχετικά με τα αισθήματά της για το παιχνίδι, δήλωσε ότι πρόκειται για το αντιπροσωπευτικότερο δείγμα της καριέρας της, κάτι το οποίο έκανε πολλούς να απορήσουν και μάλιστα δικαιολογημένα.
Phantasmagoria Longplay
Πηγές: GiantBomb, Wikipedia, AdventureGamers, iMDb, GameRevolution, GlowingDogGames
Θυμαμαι το ειχα λιωσει μοπυ αρεσει η μουσικη πανω απο ολα η πλοκη που ειχε και χωρις πλακα τα γραφικα ηταν τελεια τοτε αφου ειχα μαθει σε παιχνιδια τυπου Larry.Νομιζω οτι ολο αυτο με τους ηθοποιος σε ενα review περιοδικου τοτε(pixel αν θυμαμαι)ελεγαν για τυπου Β-movie σκηνικο.Ειδικα και το ερωτικο κομματι που ειχε μεσα αφου ημουν πιτσιρικας δεν με χαλασε καθολου και το θεωρουσα κατηγοριας θριλερ το παιχνιδι αφου δεν ειχα μαθει σε τετοιου ειδους παιχνιδια.Αλλα τα 7 cd επρεπε να κανω install ολα τα λεφτα ασε που καμια φορα ο υπολογιστης μου κρασαρε και μου κολουσε στην εισαγωγη...Α ωραια χρονια νομιζω ειχε βγει και 2 αλλα δεν πηγε καλα και δεν ειμαι σιγουρος αν το ειχε η sierra
Είχα ασχοληθεί μόνο με το Phantasmagoria: A Puzzle of Flesh οπότε η παρουσίαση μου ήρθε κουτί.
Εκείνη την εποχή όλοι είχαν ενθουσιαστεί με τα CD και τις δυνατότητες που προσέφεραν, ειδικά στην ενσωμάτωση FMV, οπότε η κακή ηθοποιία και η γραφικότητα περνούσαν σε δεύτερη μοίρα. Δε λυπάμαι πάντως που τα FMV adventures ξεπεράστηκαν, ποτέ δε μου φάνηκε να προσφέρουν κάτι ιδιαίτερο από πλευράς gameplay.
Το αγαπημένο μου παιχνίδι στο pc ακόμα και σήμερα το χαζεύω σε κάτι walkthrough στο youtube και με γεμίζει αναμνήσεις..Ηταν ενα πολύ απλοικό adventure αλλα αυτό για εμένα ήταν καλό γιατί ήθελα να απολαύσω την ιστορία και φυσικα την ατμόσφαιρα και το πρωτοφανές gore για την εποχή! Μπράβο στο Νικήτα για το retrospective!
Συγκίνηση!!! θυμαμαι να το παιζω με κολλητο πιτσηρικια και να ακουμε την φωνη ενος μωρου απο καποιο δωματιο και πραγματικα να ανατριχιαζουμε. Η απολαυση να ζεις κατι που δεν το εχεις ξαναδει για πρωτη φορα ποσο τυχεροι ειμασταν...............