Χωρίς αμφιβολία η φετινή E3 ήταν μια από τις πιο παράξενες. Δεν τις έλειψαν οι εξελίξεις προφανώς, αφού πάντα προετοιμάζεται ψυχολογικά η βιομηχανία ώστε να δείξει πως κινείται κάπως και προς τα κάπου κάθε χρόνο τέτοια εποχή και η E3, γενικά, εξακολουθεί να αντιμετωπίζεται ως σημαντικότερη έκθεση του κλάδου, τουλάχιστον στην επικοινωνία, αφού πρωτεία σε αριθμούς δεν έπαψε προ πολλού να διεκδικεί.
Οπότε ακόμη κι όταν κάποιος εκδότης δεν συμμετέχει ολοκληρωμένα στην έκθεση, αλλά θέλει να πει τα δικά του, φροντίζει να οργανώνει παρουσίαση κάπου εκεί κοντά, χρονικά ή χωροταξικά. Το roster των εκδοτών δεν είναι σταθερό κάθε χρόνο βέβαια. Φέτος οι βασικές παρουσιάσεις πέραν των Microsoft και Nintendo ήρθαν από EA, Bethesda, Devolver Digital, Ubisoft, Square Enix και, χωρίς να προέρχεται από συγκεκριμένο εκδότη, το PC Gaming Show. Υπάρχουν και μερικές άλλες περιπτώσεις, όπως, UploadVR, Limited Run Games, AMD και Kinda Funny Games που είναι πολύ, πολύ ειδικές περιπτώσεις και όχι ακριβώς στο ίδιο μήκος κύματος με τους υπολοίπους. Σε κάθε περίπτωση, τα games που προβάλλει ο καθένας είναι εκείνα που δημιουργούν μια κάποια εικόνα για την παρουσίαση αλλά και την έκθεση, οπότε αυτά θα χρησιμοποιήσουμε ως βάση για τα πάντα, ξεκινώντας με τις μεγαλύτερες και πιο σχετικές με το θέμα περιπτώσεις πριν φτάσουμε στις υπόλοιπες για να κλείσει ο κύκλος.
EA
Star Wars Jedi Fallen Order
Apex Legends
Battlefield V
FIFA 20
Madden NFL 20
The Sims 4: Island Living
Η EA, όπως κάθε μεγάλος publisher, εδώ και χρόνια δεν εστιάζει παρά σε λίγους τίτλους κάθε χρόνο. Ειδικά δε η EA δεν ασχολείται με οτιδήποτε που δεν είναι sequel ή έστω μέρος franchise στο οποίο έχει προϊστορία ή καίριο συμφέρον. Επιπλέον, σαν άλλος manager των Goodys που. θεώρησε ότι η καμπάνια με το διακριτικό «ΕΜΠ1» είναι ένας καλός τρόπος να κερδηθεί η νεολαία, η EA ήπιε όλο ο εταιρικό Kool Aid, δανείστηκε κι από άλλες εταιρείες, και έφτασε στο συμπέρασμα ότι χρειάζονται δυόμισι ώρες σε φωτεινό χώρο, με κόσμο, hosts που ενθουσιάζονται με κάθε επόμενη αναπνοή οποιουδήποτε, πάντα με το σκεπτικό πως έτσι η εταιρεία ελέγχει το μήνυμα που φτάνει στον καταναλωτή και κανείς δεν θα της το αλλοιώσει. Μέχρι που ο πληρωμένος host ρώτησε άνθρωπο της BioWare, σε ζωντανή μετάδοση, αν θεωρεί ότι το Anthem έχει μέλλον.
Η μόνη μη απολύτως προβλέψιμη ποσότητα ήταν το Star Wars Jedi Fallen Order, από το οποίο πρώτη φορά είδαμε gameplay και ούτε αυτό έπεισε, λίγους μήνες πριν από την προγραμματισμένη του κυκλοφορία μέσα στον ερχόμενο Νοέμβριο. Πώς να πείσει όταν ο host ενθουσιάζεται με το healing animation και ρωτά τους δημιουργούς αν η κίνηση αυτή είναι μέρος cut-scene ή πατά πλήκτρο για heal ο ίδιος ο παίκτης. Αργότερα το κοινό έμαθε απευθείας, χωρίς καμία αλλοίωση, πόσο πρέπει να ενθουσιαστεί για μεμονωμένα abilities παικτών στο Madden NFL 20, πως ένα skin ενός όπλου είναι αδιανόητη πρόοδος και άλλα παρόμοια που δεν θα είχαν την ίδια χάρη δεν έφταναν αλλοιωμένα και ερμηνευμένα στον καταναλωτή. Ο μοναδικός «τίτλος» που ανακοινώθηκε στην παρουσίαση της EA ήταν το Island Living expansion pack για το The Sims 4.
Το Sea Of Solitude, η μοναδική καλοκαιρινή κυκλοφορία της EA (όχι, το Madden NFL 20 δεν μετράει) και η μοναδική παραγωγή EA Originals, που παρουσιάστηκε πέρυσι τέτοια εποχή, δεν αναφέρθηκε πουθενά. Επιπλέον, το ότι είναι στα σκαριά τρεις ακόμη τίτλοι EA Originals, δηλαδή περισσότεροι από κάθε άλλη χρονιά, προφανώς ήταν πληροφορία που έπρεπε να μείνει εκτός της σημαντικότερης παρουσίασης της EA. Διότι υπάρχουν και προτεραιότητες.
Το θέμα, προφανώς, δεν είναι η έμφαση στα σίγουρα χαρτιά. Εννοείται πως είναι σημαντικό να στηρίζεται σε βάθος χρόνου το Battlefield V με περιεχόμενο, εννοείται πως ο κόσμος, παρά τα άχαρα μέχρι τώρα δείγματα, δικαιούται να ελπίζει για το Star Ward Jedi Fallen Order και σίγουρα η EA θεωρεί ότι είναι ο σημαντικότερός της τίτλος για φέτος. Με αυτόν ξεκίνησε την παρουσίαση, το opening fanfare της ίδιας της παρουσίασης συνδύαζε νότες από τη γνώριμη μουσική επένδυση του franchise και σε αυτό είδαμε το μεγαλύτερο δείγμα gameplay. Μέχρι και αθόρυβη συμφωνία συνεργασίας με την Microsoft, αφού τα βίντεο του Star Wars είχαν αποκλειστικά και μόνο branding του Xbox.
Παραπέρα, οι υποσχέσεις για την ανανέωση συστημάτων στο FIFA 20 ακούγοντας υπερβολικά καλές για να είναι αληθινές, αλλά, έτσι κι αλλιώς, η επιτυχία του τίτλου είναι σίγουρη, ουσιαστικός ανταγωνισμός δεν υπάρχει όπως παλιά και η σειρά θα ήταν εμπορική επιτυχία ακόμη και αν χαρίζονταν όλα τα επίπεδα και η εταιρεία στηριζόταν στο FIFA Ultimate Team από εκεί και πέρα.
Ταυτόχρονα η εταιρεία αποτυγχάνει παταγωδώς να σταθεί στην ουσία των πραγμάτων, στο ότι συστηματικά είναι υπεύθυνη για το μένος καθόλου ασήμαντης μερίδας των καταναλωτών, στο ότι δεν έχει ούτε μια καθαρή επιτυχία όσα χρόνια ελέγχει την τύχη του Star Wars στο gaming, στο ότι δεν έχει αφήσει στούντιο για στούντιο όρθιο μετά από εξαγορά και τόσα άλλα. Είναι τόσο φανατικά εστιασμένη στην πεπατημένη που δεν θεωρεί λογικό να δώσει χώρο στους μοναδικούς νέους τίτλους που αποφάσισε να χρηματοδοτήσει φέτος.
Το μόνο πιο απογοητευτικό στην υπόθεση που λέγεται EA είναι η αδυναμία της EA να δώσει δεκάρα για την απογοήτευση που προκαλεί, ακόμη κι όταν τη συνδέει με franchise τόσο κοσμαγάπητο όσο το Star Wars. Μόνο η κατάρρευση του FIFA δείχνει ικανή να την ταρακουνήσει. Άρα είναι απίθανο να ταρακουνηθεί οποτεδήποτε. Ζωή σε μας.
Bethesda
Fallout 76
The Elder Scrolls Blades
Ghostwire Tokyo
The Elder Scrolls Online expansions
Commander Keen
The Elder Scrolls Legends
Rage 2
Wolfenstein Youngblood
Deathloop
Orion
Doom Eternal
Από άποψη εντυπώσεων, αλλά και επιδόσεων, η Bethsda αφήνει πίσω της μια από τις πιο καταστροφικές σεζόν των τελευταίων ετών. Την πρώτη χρονιά που δεν έδωσε περιθώριο στον κόσμο να θυμηθεί το ξεζούμισμα του Skyrim και το πόσο μακριά είναι το επόμενο μεγάλο The Elder Scrolls, αφιερώθηκε σχεδόν ολοκληρωτικά σε Doom Eternal, όπως ήταν λογικό, και στην στήριξη υπαρχόντων τίτλων. Βέβαια, αν τα βάλουμε κάτω, είχε λίγο από όλα.
Είχε 3 καθαρά νέους τίτλους να ανακοινώσει (Commander Keen, Ghostwire Tokyo και Deathloop), έναν για mobile και δυο εμφανώς φιλόδοξες αλλά πρακτικά άφαντες παραγωγές. Πέρα από CGI trailers δεν είδαμε κάτι για τους δυο μεγάλους νέους τίτλους της, άρα οι παραγωγές αυτές έχουν μέλλον. Η αναβίωση του Commander Keen ως mobile game, απλά ακολουθεί την πρόσφατη παράδοση που έχει δημιουργηθεί με τα Fallout Shelter, The Elder Scrolls Blades και The Elder Scrolls Legends.
Υποσχέθηκε μια νέα κυκλοφορία ακόμη, δηλαδή τη μεταφορά του The Elder Scrolls Blades στο Switch. Και τόσο σίγουρη ήταν οι εταιρεία ότι έχει πιάσει αλκοόλ που μοίραζαν δωρεάν στους παρευρισκομένους που είπαν πως αυτό το free to play game βγει στο Switch και θα διατίθεται κι εκεί δωρεάν, ιδέα που προκάλεσε ενθουσιασμό σαν να ανακοινωνόταν πραγματικά διανομή 13ης σύνταξης. Παρόμοιο περιστατικό παραλογισμού είχαμε και στην περίπτωση του The Elder Scrolls Online και τα νεοανακοινωθέντα expansions του που έπρεπε (;) να συνοδευθούν από δηλώσεις όπως «έχουμε τόσους πολλούς παίκτες που αναγκαστήκαμε να προσθέσουμε servers», πράγμα που δεν σημαίνει τίποτα από μόνο του αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ακούστηκαν ουρλιαχτά. Expasions είδαμε και για το The Elder Scrolls Legends, για το Rage 2 και αρκετό νέο περιεχόμενο είδαμε να δρομολογείται για το Fallout 76. Ειδικά το τελευταίο διατηρεί τον κωμικό του ρόλο, αφού επιχειρείται να σωθεί με φοβερές ιδέες όπως την προσθήκη human NPC και Battle Royale mode. Το θετικό είναι πως, ακόμη και όταν αστοχεί, δημιουργικά ή/και εμπορικά, η Bethesda δεν το βάζει με τίποτα κάτω. Προσπαθεί να κάνει το όποιο παιχνίδι να σταθεί και να λειτουργήσει, Η επιμονή αυτή μπορεί να εκτιμηθεί τουλάχιστον. Συγκρίνετέ τη με την περίπτωση της EA που στο φετινό EA Play ουσιαστικά προσποιήθηκε πως το Anthem δεν υφίσταται.
Το αρνητικό είναι πως εδώ και χρόνια η Bethesda Game Studios (όχι η Bethesda Softworks) έχει βαλθεί να μετατρέψει The Elder Scrolls και Fallout σε φάσμα προϊόντων με έμφαση σε online και mobile gaming, ενώ το όποιο επόμενο «καθαρόαιμο» Fallout, το επόμενο The Elder Scrolls αλλά και το Starfield όχι μόνο βρίσκονται χρόνια μακριά μας αλλά απέχουν και απογοητευτικά πολλά χρόνια από την τελευταία προσπάθεια της Bethesda Game Studios πριν την παραπάνω στροφή. Ουσιαστικά, ZeniMax Online Studios και Bethesda Game Studios, η καρδιά δηλαδή αυτού που αντιλαμβανόμαστε ως Bethesda, είναι το πιο προβληματικό μέρος του συνόλου.
Οι δυο σημαντικότεροι νέοι τίτλοι προέρχονται από την Arkane και την Tango Gameworks, από ομάδες που αγοράστηκαν δηλαδή. Η καλοκαιρινή κυκλοφορία της εταιρείας, το Wolfenstein Youngblood, προέρχεται από την MachineGames, άλλη μια ομάδα που εξαγοράστηκε προ ετών. Το Doom Eternal, επίσης, προέρχεται από εταιρεία που αγοράστηκε, την id Software.
Εικάζουμε πως μέχρι να έρθει η ώρα για τα Starfiled και The Elder Scrolls 6, που δεν ξέρουμε βέβαια και προς τα πού ακριβώς θα κινηθούν, τα νεότερα μέλη της οικογένειας στηρίζουν το σύνολο για να γίνει και το πισωγύρισμα της Bethesda Game Studios από μια πολιτική που ακόμη κι αν βγαίνει οικονομικά, είναι υπεύθυνη σχεδόν αποκλειστικά για την αρνητικότερη κριτική που έχει υποστεί εδώ και χρόνια η εταιρεία ολόκληρη. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι το μήνυμα έχει περάσει και προτιμούμε να μην κάνουμε λάθος ως προς αυτό.
Το πιο παράξενο κι αταίριαστο μέρος της παρουσίασης ήταν το τμήμα για την τεχνολογία Orion που ανέπτυξε η id Software. Πρόκειται για εκκολαπτόμενο σύνολο εργαλείων που έχει στόχο να βελτιώσει το game streaming με τεχνικές που εφαρμόζονται από την πλευρά του παιχνιδιού, δηλαδή πριν έρθει η ώρα να μεταδοθεί πληροφορία. Σε κάθε περίπτωση στόχος είναι επιβαρύνεται όσο λιγότερο γίνεται η γραμμή με τρόπο που επίσης να έχει αμελητέα επίδραση στον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί και τρέχει ένα παιχνίδι. Τα εργαλεία αυτά δεν είναι μέρος κάποιας υπηρεσίας της ίδιας της Bethesda (όχι ακόμη δηλαδή), ενώ προσφέρονται σε όποια ομάδα ανάπτυξης τα θελήσει και συνδυάζονται με οποιαδήποτε υπηρεσία cloud game streaming κι αν χρειαστεί. Πρώτο πείραμα της ίδιας της εταιρείας είναι φυσικά το Doom Eternal που προορίζεται και για το Google Stadia. Η αναφορά στην τεχνολογία Orion δεν είναι παράξενη στα χαρτιά, είναι παράξενη στο πλαίσιο της E3. Φάνταζε κάτι που θα ταίριαζε περισσότερο σε GDC ή κάποια ανάλογη εκδήλωση ή έκθεση. Χρησιμοποιήθηκε πάντως ως επίδειξη της τεχνικής ικανότητας της id Software, αλλά κι αυτό έγινε με απογοητευτικό τρόπο. Δεν νοείται να προτείνεται το ερώτημα αν μπορεί το σύστημα αυτό να streamάρει Doom Eternal σε max settings. Είναι ένα τελείως άκυρο ερώτημα με μηδενική σημασία, αφού τα max settings έχουν να κάνουμε με το πώς τρέχει το παιχνίδι εκεί που τρέχει και το Orion και το κάθε Orion ουσιαστικά ασχολείται με βίντεο. Οπότε είναι σαν να επιχειρείται να παρουσιαστεί ως κατόρθωμα το ότι το Doom Eternal μπορεί να γραφτεί και να μεταδοθεί ως βίντεο.
Όλη η παρουσίαση της Bethesda είχε τέτοια προβλήματα, με στιγμές ψωροπερηφάνιας τόσο ανούσιας που μόνο με παραπλανητικές δηλώσεις μπορούσε να στηριχθεί, την ώρα που τα πιο ενδιαφέροντα παιχνίδια δεν είχαν δείγμα gameplay. Βάλτε και τα πολλαπλά βίντεο που επιχείρησαν να δείξουν τι συναισθήματα προκαλούν τα παιχνίδια σε παίκτες και τι είδους σχέση έχει η εταιρεία με εκείνους κι εκείνοι με το έργο της και όλα γίνονται ακόμη πιο άχαρα, ειδικά μετά την κάκιστη σεζόν, τους αδιανόητους χειρισμούς στο λανσάρισμα και την υποστήριξη του Fallout 76 και τους εξυπναδισμούς του Todd Howard.
Εξ ου και τα τζάμπα ποτά. Για τρίτη χρονιά συνεχόμενη. Έτσι ουρλιάζουν και περαστικοί για το Fallout Shelter.
Devolver Digital
Fall Guys: Ultimate Knockout
Devolver Bootleg
Carrion
Enter the Gungeon: House of the Gundead
The Messenger: Picnic Panic Release Date
Για οποιονδήποτε δει παρουσίαση της Devolver Digital σε E3, τουλάχιστον αν δεν έχει ενημερωθεί για την προϊστορία της εταιρείας με την έκθεση. Devolver Digital και ESA (η διοργανώτρια της E3) δεν συμπαθιούνται ιδιαίτερα και η δεύτερη επιχείρησε κατά το παρελθόν να εμποδίσει την Deolver Digital να έχει παράλληλη παρουσία παραπέρα από το εκθεσιακό κέντρο του Los Angeles και, γενικά, το δράμα δεν έχει λείψει στη μεταξύ τους σχέση. Κάπως έτσι η Devolver Digital ετοιμάζει κάθε χρόνο μια μικρή παρουσίαση τύπου Direct και προσπαθεί, στη σύντομη διάρκειά της, να κάνει όλα όσα δεν θα της επέτρεπε ποτέ η ESA. Οπότε έχουμε το μοναδικό stream που είναι πάντα και ξεκάθαρα για ενήλικες, τελείως ανεξάρτητα από το ποιόν των παιχνιδιών της Devolver, και γεμάτο με μπηχτές για τη βιομηχανία, την ίδια την E3 και τον τρόπο με τον οποίο επικοινωνούν άλλες εταιρείες. Κοινώς η ίδια η παρουσίαση επιχειρεί να λειτουργήσει ως σάτιρα και κάπου ενδιάμεσα βλέπουμε και κανένα παιχνίδι. Η Devolver Digital έχει και μια ροπή προς τις ανορθόδοξα ευχάριστες μικρές παραγωγές και κάπως έτσι καταλήγουμε με 4 ανακοινώσεις τίτλων και μια αποκάλυψη ημερομηνίας κυκλοφορίας για expansion. Και για να μπαίνετε στο κλίμα, το Devolver Bootleg είναι συλλογή τίτλων που είναι σχεδιασμένοι ως πειρατικές εκδοχές άλλων τίτλων της Devolver. Ακόμη και η έκπτωση για το λανσάρισμσ συμμετέχει στο αστείο αφού φτάνει το συγκλονιστικό ποσοστό του 1%. Το καλύτερο όλων είναι πως όλη αυτή η εξήγηση λειτουργεί άνετα, ως έχει, κάθε χρόνο, για κάθε παρουσίαση της Devolver Digital.
Ubisoft
Watch Dogs Legion
Tom Clancy’s Elite Squad
Just Dance 2020
Rainbow Six Quarantine
Roller Champions
Gods & Monsters
Rainbow Six Siege
Brawlhalla
Ghost Recon Breakpoint
The Division 2
For Honor
Mythic Quest
The Division movie
Uplay+
Χωρίσαμε όλα τα προϊόντα παντός είδους που πήραν χρόνο στην παρουσίαση και, όπως συμβαίνει συχνά με την Ubisoft, διαπιστώσαμε ότι έχει ανακοινώσει περισσότερους τίτλους από κάθε άλλο publisher. Κι αυτό με άλλες παραγωγές να έχουν πάει πίσω πολλάκις, όπως το Skull & Bones. 6 οι νέοι τίτλοι, ένας free to play, ένας για mobile, ένας το Just Dance που αποτελεί το εμπορικό μυστήριο της ζωής και από εκεί και πέρα μένουν Watch Dogs Legion, Rainbow Six Quarantine και Gods & Monsters. Το Watch Dogs Legion φάνηκε πιο ενδιαφέρον επί σκηνής από ό,τι στα χαρτιά, αν και το ευρύτερο όραμα για τον τίτλο και τη σειρά παραμένει αρκετά απροσδιόριστο ώστε να μην έχει νόημα κανένα συμπέρασμα στην παρούσα. Το Rainbow Six Quarantine όχι μόνο είναι νέος τίτλος αλλά στοχεύει και σε κοινό που δεν βιάζεται να μπει σε ανταγωνιστικό online περιβάλλον και προτιμά το co-op. Είναι ενδιαφέρουσα κίνηση με στόχο να διευρύνει το εκτόπισμα του franchise χωρίς να απευθύνεται ακριβώς στο ίδιο κοινό με τη σταθερά επιτυχημένο Rainbow Six Siege.
Το Gods & Monsters είναι κάπως έκπληξη, από την άποψη ότι θα πατήσει και πάλι στη γενική τάση της εταιρείας σε action RPG ουσιαστικά, αλλά στρέφεται αλλού αισθητικά και, υποτίθεται, όχι μόνο. Παλαιότερα τέτοιες παραγωγές της Ubisoft θα ήταν μικρότερες, κάτι σαν ευχάριστο διάλειμμα, αλλά αυτό φαίνεται να πηγαίνει παραπέρα. Το πού θα καταλήξει δεν ξέρουμε σε αυτό το στάδιο αλλά σίγουρα σε κάποιον άφησε τραύμα η επί σειρά ετών ενασχόληση με την ελληνική μυθολογία.
Η επόμενη ομάδα τίτλων είναι εκείνη που λαμβάνει επιπλέον περιεχόμενο ώστε κάθε παιχνίδι να κρατά απασχολημένο το κοινό του. Ο μόνος λόγος που λείπει αυτήν τη λίστα το Assassin’s Creed Odyssey και το Story Creator Mode που απέκτησε, είναι το ότι η επίσημη ανακοίνωση έγινε πριν την παρουσίαση της εταιρείας.
Αφιέρωσε τόσο χρόνο σε νέο περιεχόμενο για υπάρχοντες τίτλους όσο και για την ανακοίνωση νέων, δείχνοντας ουσιαστικά πως εμμένει να βλέπει κάθε μεγάλη της παραγωγή ως επένδυση μακράς πνοής που στοχεύει πάντα στη διατήρηση του ενδιαφέροντος του παίκτη. Το κατά πόσο το πετυχαίνει κάθε φορά είναι άλλη υπόθεση, η τακτική της όμως είναι προφανής. Μαζί με την Bethesda είναι περίπτωση που δεν σταματά με τίποτα (πια) να στηρίζει τους μεγάλους της τίτλους.
Επιπλέον η εταιρεία συνεχίζει τις προσπάθειές της στο χώρο της ψυχαγωγίας γενικότερα και κάπως έτσι καταλήγουμε στην ανακοίνωση της τηλεοπτικής σειράς Mythic Quest, από τους συντελεστές των It’s Always Sunny In Philadelphia και Community, την οποία κατάφερε μάλιστα να πουλήσει στην Apple, οπότε και θα δούμε τη σειρά στην υπηρεσία Apple TV+.
Κι επειδή δεν υπήρχε περίπτωση να αφήσει ευκαιρία για υπηρεσία η Ubisoft, ανακοίνωσε και το Uplay+. Είναι προφανές ότι προσπάθησε να βρει μια «τρύπα» στην προσέγγιση των υπολοίπων, οπότε η υπηρεσία αυτή, που θα διατεθεί τον ερχόμενο Σεπτέμβριο, θα δίνει πρόσβαση σε όλους τους τίτλους της εταιρείας, παλιούς και νέου, μαζί με premium editions και όλο το πρόσθετο περιεχόμενο. Δεν θα αφαιρεί τίτλους με την πάροδο του χρόνου, οπότε το περιεχόμενο μόνο θα πληθαίνει. Ουσιαστικά πρόκειται για προσέγγιση που θυμίζει EA Access και Origin Access, με τη διαφορά ότι θα δίνει πρόσβαση και σε DLC και κάθε είδους επιπλέον περιεχόμενο, κάτι που γενικά δεν ισχύει ούτε στην υπηρεσία της EA αλλά ούτε και στις υπόλοιπες από τις ήδη υπάρχουσες με παρόμοιο προσανατολισμό.
Τα παραπάνω ακούγονται ιδιαίτερα σαφή και τακτοποιημένα, δίνοντας την εντύπωση ότι η Ubisoft είχε παρουσίαση «αλφάδι», κάτι που δεν ισχύει ακριβώς. Ενώ ξεκίνησε καλά με τα αναπάντεχα καλά δείγματα για το Watch Dogs Legion και έκλεισε με κάτι, φαινομενικά, πιο φρέσκο, το Gods & Monsters, ο ρυθμός ήταν παράξενο σε ό,τι μεσολάβησε και ιδιαίτερα ξύλινος καθώς η εταιρεία προσπαθούσε να δείξει νέο περιεχόμενο για το The Division 2 ή να προκαλέσει ενθουσιασμό για το Ghost Recon Breakpoint. Βέβαια, με την παράνοια που είδαμε να επικρατεί στις περισσότερες από τις άλλες παρουσιάσεις σε μια ήδη παράξενη E3, η Ubisoft δεν ήταν άσχημο παράδειγμα στο τέλος. Αν μια σκέψη λειτουργεί εναντίον της είναι πως όλοι οι μεγάλοι τίτλοι που έδειξε βασίζονται σε «πιστολίδι» οποιουδήποτε είδους. Που κακό δεν είναι, ωστόσο είναι δύσκολο να μην αισθανθεί κανείς ότι έχει παραεστιάσει σε ένα στιλ, τουλάχιστον για την τρέχουσα περίοδο και τη σεζόν που έρχεται. Για αυτό φαίνεται πιο ευχάριστη «παραφωνία» το Gods & Monsters στο τέλος.
Square Enix
Outriders
Marvel’s Avengers
Final Fantasy Crystal Chronicles Remastered Edition
The Last Remnant Remastered
Final Fantasy VIII Remastered
Final Fantasy VII Remake
Octopath Traveler
Life Is Strange 2
Dragon Quest Builders II
Kingdom Hearts ReMind
Oninaki
Final Fantasy XIV Shadowbringers
Romancing Saga 3
Saga Scarlet Grace Ambitions
War Of The Vision: Final Fantasy Brave Exvius
Είναι πραγματικά αδύνατο να κατανοήσει κανείς την Square Enix. Έδειξε 15 τίτλους στο σύνολο, αριθμός που κάθε άλλο παρά φτωχός είναι. Μέχρι να αρχίσει κανείς να τους χωρίζει σε λογικές κατηγορίες.
Από τους 15 τίτλους, οι 8 είναι, κατά μία έννοια, νέοι. Κάποιοι είναι πραγματικά νέοι, άλλοι είναι τίτλοι που δεν ξέραμε αν και πότε θα βγουν εκτός Ιαπωνίας και τελικά ετοιμάζονται για τη δυτική τους κυκλοφορίας. Στην τελευταία κατηγορία ανήκουν τα Romancing Saga 3, Saga Scarlet Grace Ambitions και War Of The Vision: Final Fantasy Brave Exvius. Άρα μένουμε με 5 ακόμη νέους τίτλους. Από αυτούς του 5, οι 3 είναι remasters (Final Fantasy VIII, Final Fantasy Crystal Chronicles Remastered Edition, The Last Remnant Remasterd. Και από τους 3, το The Last Remnant Remastered λογίζεται στα «νέα» διότι μάθαμε για την έκδοση του Nintendo Switch η διάθεση της οποίας ξεκίνησε αμέσως μετά την παρουσίαση της Square Enix.
Οπότε μένουμε με Outriders και Marvel’s Avengers. Είχαν αποκαλυφθεί νωρίτερα οι τίτλοι, αλλά πρώτη φορά είδαμε οποιοδήποτε δείγμα, βέβαια στην περίπτωση του Outriders είδαμε μόνο CGI οπότε δεν χωρά και ιδιαίτερη συζήτηση. Το Marvel’s Avengers παρουσιάστηκε ως το μεγάλο μπαμ στο κλείσιμο της παρουσίασης, αλλά και ως ο τίτλος που θα έχει ειδική μεταχείριση στο PS4, αφού έχει γίνει συμφωνία για αλληλοπροώθηση με τη Sony. Οι μόνοι πραγματικά νέοι τίτλοι ήρθαν από δυτικές ομάδες της Square Enix. Οπότε, τι πιο λογικό, το σημαντικότερο μέρος της παρουσίασης ήταν το Final Fantasy VII Remake άρα, ακόμη πιο «λογικό» να έχει βγει trailer από την προηγούμενη μέρα, απλά πιο σύντομο από εκείνο που είδαμε στην παρουσίαση, αλλά και ημερομηνία κυκλοφορία για το πρώτο μέρος. Που χρειάζεται δύο Blu-ray Disc. Και ακόμη δεν είναι σαφές πόσα θα είναι τα μέρη, τι θα περιλαμβάνουν κ.λπ. Με Tetsuya Nomura και Yoshinori Kitase να εξηγούν πως ακόμη το φιλοσοφούν το ζήτημα, αλλά, ταυτόχρονα, κάθε μέρος θα είναι τόσο μεγάλο όσο μια κανονική κυκλοφορία Final Fantasy. Και όλα αυτά 4 χρόνια μετά την ανακοίνωση του remake.
Ακόμη και αν θεωρήσουμε αναμενόμενη την εμμονή με τα remasters, καθώς η εταιρεία ετοιμάζει ουσιαστικά εκδόσεις που θα μπορεί να διαθέτει και μελλοντικές πλατφόρμες προκειμένου να είναι εύκολα διαθέσιμος ο κατάλογός της —πράγμα λογικό— το ότι εξακολουθεί να στηρίζεται σε δυτικές ομάδες για μεγάλες παραγωγές και ταυτόχρονα τις χρησιμοποιεί για να έχει την πολυτέλεια να αφήνει σχεδόν τα πάντα ρευστά για το τι μέλλει γενέσθαι γενικότερα με νέες, επίσης μεγάλες παραγωγές Final Fantasy, είναι, απλά άνω ποταμών. Δεν έχει σημασία πόσο μπορεί να ενθουσιαστεί ο καθένας μας, δεν έχει καν σημαία πόσο καλό μπορεί να είναι το τελικό αποτέλεσμα. Με τα καλύτερα δυνατά ενδεχόμενα σε κάθε περίπτωση οι ιαπωνικές ομάδες της Square Enix αδυνατούν και πάλι να δείξουν ότι έχουμε κάποια φιλοδοξία που να ξεπερνά τη στρατηγική επιλογή τίποτα να μην έχει ποτέ την ευκαιρία να σταθεί δίπλα σε Final Fantasy με ανάλογη βαρύτητα. Και το τρομακτικότερο όλων είναι πως οι ίδιες προσωπικότητες που είναι υπεύθυνες για την προβληματική περίπτωση του Final Fantasy XIII, τη σισύφεια παραγωγή του Final Fantasy XV και τον κακό χαμό που λέγεται Kingdom Hearts III εξακολουθούν όχι μόνο να ορίζουν το μέλλον της σειράς αλλά ετοιμάζονται να δοκιμάσουν την τύχη τους και σε διασκευή ενός από τους σημαντικότερους τίτλους στην ιστορία του είδους και της βιομηχανίας ολόκληρης. Αυτή η πορεία είναι αδύνατο να συνεχιστεί επ’ άπειρον. Ως έχουν τα πράγματα η εξάρτηση του συνόλου του Final Fantasy VII Remake από την πορεία του Marvel’s Avengers είναι μεγαλύτερη από το λογικό. Και με όλες σχεδόν τις δυτικές ομάδες της εταιρείας να έχουν ριχτεί σε αυτό, στενεύουν τα περιθώρια και για παράλληλες δυτικές παραγωγές που, αν μη τι άλλο, θα παρείχαν, σωρευτικά, μεγαλύτερη ασφάλεια για όλους. Διότι καλό το hype, χαριτωμένο το fandom, αλλά το θέμα είναι να εξασφαλίζεται η εταιρεία για να μπορούμε να περιμένουμε μεγάλα πράγματα και σε βάθος χρόνου.
Εν τω μεταξύ, το Square Enix Collective έχει μικρότερη παραγωγή τίτλων από την EA με τα EA Originals και η Square Enix βγάζει trailer για τον ερχομό των soundtracks της σειράς Final Fantasy (και όχι μόνο) σε υπηρεσίες music streaming, σαν να είναι κάποιου είδους θαύμα. Θαύμα είναι που τόσα χρόνια αρνούνταν τη διάθεσή τους σε τέτοιες υπηρεσίες και αρνούνταν ακόμη και τη διάθεσή τους προς πώληση από τα απανταχού digital music stores. Ναι. Καλά ακούσατε. Ούτε καν για πώληση δεν τα έδινε. Αν η δυστοκία είναι τέτοια σε ένα ζήτημα σαν κι αυτό, σιγά που θα χρειαστούν λιγότερο από δέκα χρόνια για παραγωγή στην οποία μπλέκει ο Tetsuya Nomura. Αυτονόητο επίσης ότι θα έχουμε στιγμή τύπου «one more thing» που να οδηγεί στην ανακοίνωση του Final Fantasy VIII Remastered.
Γενικά, η παρουσίαση ως παρουσίαση, δεν ήταν άσχημη. Με τέτοιο χάος όμως, πώς να την ευχαριστηθούμε στο τέλος;
PC Gaming Show
Evil Genius 2
Chivalry 2
Conan Chop Chop
Zombie Army 4: Dead War
Auto Chess (PC announce)
Griftlands (announce)
Songs Of Conquest
Warframe: Empyrean expansion
Vampire The Masquerade - Bloodlines 2
Starmancer
Mosaic
Midnight Ghost Hunt
Unexplored 2
Mutant Year Zero - Seed Of Evil
Conan Unconquered
Moons Of Madness
Last Oasis
Age Of Wonders: Planetfall
Remnant From The Ashes
Planet Zoo
Shenmue 3
Warhammer Vermintide 2
Per Aspera
Ancestors: The Humankind Odyssey
Cristales
Valfaris
Borderlands 3
Maneater
Terrario: Journeys End expansion
Telling Lies
Genesis Noir
El Hijo
Baldur’s Gate 3
Το PC Gaming Show επανήλθε με την κλασική και χαρακτηριστική του έλλειψη προσανατολισμού μα με περισσότερους από 30 τίτλους, 8 από τους οποίους ήταν νέοι ή νέα expansions (σε δυο περιπτώσεις) ή μεταφορά σε PC (μία περίπτωση). Παραδοσιακά είχαμε και λιγοστό hardware, με την παρουσία της Samsung και του νέου της προσιτού κυρτού monitor, όχι δηλαδή με κάτι ιδιαίτερα εξωτικό.
Πάντως, ακριβώς επειδή η παρουσίαση διοργανώνεται κάθε χρόνο από το PC Gamer και δεν υπάρχει αυτόματη υποχρέωση σε κάποιον εκδότη, η ποικιλία είναι πάντα καλή, καλύπτει πολλά διαφορετικά είδη και όλοι οι τίτλοι έχουν το χρόνο τους επί σκηνής. Όχι τίποτα άλλο αλλά φτάσαμε να δούμε το Shenmue 3 σε τέτοια παρουσίαση αλλά και τον ίδιο τον Yu Suzuki.
Από άποψη τακτικής δεν τίθεται κάποιο ιδιαίτερο ζήτημα ακριβώς λόγω του χαρακτήρα του PC Gaming Show.
E3 VR Showcase
The SoulKeeper VR
Audica Harmonix
Budget Cuts
Solaris: Offworld Conflict
Boneworks
Disciples Of Dawn
Pistol Whip
After The Fall
Dance Central
Budget Cuts 2
Arizona Sunshine: The Damned DLC
Arizona Sunshine
The Walking Dead: Onslaught
Acron: Attack Of The Squirrels
The Curious Tale Of The Stolen Pets
I Expect You To Die
Hot Dogs, Horsehoes and Hand Grenades
Garden of The Sea
Fujii
Espire 1
Το E3 VR Showcase είναι μια παρουσίαση ακόμη με έμφαση στο PC, χωρίς βέβαια να λείπουν τίτλοι για το PSVR. Ήταν σίγουρα η πιο «ερασιτεχνική» από όλες τις παρουσιάσεις, με μερικούς developers να χρησιμοποιούν webcam για να προλογίσουν το έργο τους. Δεν είναι παράξενο βέβαια από την άποψη ότι το VR gaming εξακολουθεί να είναι υποσύνολο του υποσυνόλου. Ταυτόχρονα η ύπαρξη και μόνο μιας τέτοιας παρουσίασης υποδηλώνει το εύρωστο της αντίστοιχης κοινότητας που δείχνει ανοιχτή στα διάφορα πειράματα που χωρούν στο νεαρό αυτό παρακλάδι του gaming. Μέχρι πρότινος δεν είχε καν τέτοια προβολή, παρά την εμπλοκή τεράστιων εταιρειών στην εξέλιξη της τεχνολογίας στην οποία βασίζεται το VR gaming. Κανένας από τους κατασκευαστές συστημάτων και τους μεγάλους εκδότες δεν αφιέρωσε χρόνο σε VR games, όλοι οι μεγάλοι άφησαν πίσω τους, στο πλαίσιο της E3 τουλάχιστον, τις ανεξάρτητες παραγωγές αλλά δεν είχαν πρόβλημα να χωρέσουν mobile games. Και ολόκληρη η κατηγορία του. VR gaming στέκεται σε μια τέτοια έκθεση όχι τόσο χάρη σε όλους εκείνους όσο παρά την παρουσία τους.
Το επόμενο στοίχημα είναι η επανάληψη και η βελτίωση του VR Showcase σε επόμενες E3.
Limited Run Games
Atari Flashback Classics (Vita)
Atooi Collection (3DS)
Bad North (Switch)
Blaster Master Zero (Switch)
Blazing Chrome (Switch, PS4)
Corpse Killer (PS4)
The Curse of Monkey Island™ (PC)
Damascus Gear Operation Osaka (Vita)
Damascus Gear Operation Tokyo (Vita)
Dark Devotion (Switch, PS4)
DEADBOLT (Vita)
Double Switch (Switch)
Freedom Planet (Switch, PS4)
Guacamelee! (Vita)
Hover (PS4)
Mercenary Kings (PS4)
Metal Slug 3 (Vita)
Monkey Island™ 2 Special Edition: LeChuck's Revenge (PC)
Night in the Woods (Switch, PS4)
Papers Please (Vita)
Pix the Cat (Vita)
Power Rangers: Battle for the Grid (Switch, PS4)
realMyst (Switch)
Red Faction (PS4)
Revenant Dogma (Vita)
Rocketbirds: Hardboiled Chicken (Vita)
Rocketbirds 2: Evolution (Vita)
Rogue Legacy (Switch)
The Secret of Monkey Island™ (PC)
The Secret of Monkey Island™: Special Edition (PC)
Shenmue III Collector’s Edition (PC, PS4)
Star Wars™ (NES, Game Boy)
Star Wars™: Bounty Hunter (PS4)
Star Wars™: Dark Forces (PC)
Star Wars™ Episode I: Racer (PC, N64)
Star Wars™: The Empire Strikes Back (NES, Game Boy)
Star Wars™: Jedi Knight (PC)
Star Wars™ Jedi Knight II - Jedi Outcast (PC)
Star Wars™ Jedi Knight: Jedi Academy (PC)
Star Wars™: Racer Revenge (PS4)
Star Wars™: Rebel Assault (PC)
Star Wars™: Shadows of the Empire (PC, N64)
Star Wars™: TIE Fighter (PC)
Star Wars™: X-Wing (PC)
Super Meat Boy (Switch, PS4, Vita)
Super Mutant Alien Assault (Vita)
Tales from Space: Mutant Blobs Attack (Vita)
Transistor (Switch, PS4)
Turok (Switch)
Turok 2: Seeds of Evil (Switch)
Η παρουσίαση της Limited Run Games, από την άλλη, είναι ακόμη πιο ειδική περίπτωση και σίγουρα απευθύνεται σε ολοένα και μικρότερη μερίδα του κόσμου, καθώς η διανομή των games περνά με αυξανόμενα ποσοστά στην ψηφιακή οδό. Για αυτό βέβαια η Limited Run Games αναλαμβάνει και την παραγωγή (πραγματικά) συλλεκτικών εκδόσεων για επιλεγμένους τίτλους. Άλλωστε ακόμη και οι «απλές» εκδόσεις τίτλων που μέχρι πρότινος διατίθεντο μόνο ψηφιακά είναι συλλεκτικές, αφού ποτέ δεν παράγονται πάρα πολλά κομμάτια από την εταιρεία. Προχωρώντας φανταζόμαστε ότι το βάρος θα πέσει ακόμη περισσότερο σε περίπλοκες συλλεκτικές εκδόσεις που υπό άλλες συνθήκες δεν θα αναλάμβαναν οι εκδότες ή η δημιουργοί ενός παιχνιδιού και έτσι είναι ευκολότερο να διατηρείται και το ενδιαφέρον των συλλεκτών ενδεχομένως και όταν έρθει η εποχή που ένα σύστημα δεν θα παίρνει δισκάκια ή cartridges, οπότε μια συλλεκτική έκδοση θα είναι το εντυπωσιακό περιτύλιγμα γύρω από έναν κωδικό εξαργύρωσης.
Πάντως, όπως μπορείτε να δείτε, το μεγαλύτερο μέρος της παραπάνω λίστας, μαζί με περιπτώσεις που αναφέρονται σε πολύ παλιά συστήματα, ουσιαστικά είναι μεταφορές τίτλων, οι τελευταίες μάλλον, σε PS Vita, χωρίς να λείπουν και περιπτώσεις για PC, PS4 και Switch.
Ιδού λοιπόν μια εταιρεία διανομής που βασίζεται εξ ολοκλήρου στο μανία ενός συλλέκτη και στην νοσταλγία των υπολοίπων.
AMD Next Horizon Gaming
Κάποτε η AMD εμφανιζόταν απλά στο PC Gaming Show για να μιλήσει για τα προϊόντα της. Αυτήν τη χρονιά έκανε ένα βήμα παραπέρα βέβαια και είχε τη δική της, ξεχωριστή παρουσίαση. Και μπορεί να περίμενε κανείς, κι εμείς μαζί τους, ότι θα ακούσουμε κάτι που θα αγγίζει εμμέσς και τις κονσόλες που περιμένουμε το 2020, αλλά δεν ήταν γραφτό. Αυτό που έκανε η AMD πάντως ήταν να θυμίσει σε όλο τον κόσμο πως σε αυτή βασίζεται το Xbox One, το Xbox One X, το PS4, το PS4 Pro, το επόμενο PlayStation, το Project Scarlett της Microsoft αλλά ακόμη και η υπηρεσία Google Stadia. Κατά μία έννοια, για την AMD αγωνιζόμαστε όλοι. Ωστόσο οι αναφορές αυτές χρησίμευσαν απλά σε δυο πράγματα: ως εισαγωγή για το ότι η AMD είναι πυλώνας του gaming και ως πάσα για τη συνεργασία της με την Microsoft, αφού νέες κάρτες Radeon θα έρχονται πακέτο με συνδρομή Xbox Game Pass. Μέχρι και gameplay από Gears 5 είδαμε που λέγαμε ότι χρειαζόταν περισσότερο από αυτό στην παρουσίαση της Microsoft.
Από εκεί και πέρα βέβαια είχε μια CPU me 16 πυρήννες να ανακοινώσει (Ryzen™ 9 3950X) αλλά να πει και περισσότερα για τις νέες κάρτες Radeon της σειράς 5000 για τις οποίες είχαμε πάρει μια απλή πρόγευση στην Computex 2019. Έτσι μάθαμε για τις Radeon RX 5700, Radeon RX 5700 XT και Radeon RX 5700XT 50th Anniversary Edition. Σε καμία περίπτωση δεν έγινε λόγος για ray tracing, άρα μένει για την επόμενη φουρνιά στοιχεία της οποία θα αξιοποιούν, όπως έχει δηλωθεί ήδη, οι δυο κονσόλες που περιμένουμε το 2020.
Δυο πράγματα υπογράμμισε ξανά και ξανά η AMD όμως. Έδειξε νέα εργαλεία για τη μείωση του lag αλλά και τη βελτίωση της ποιότητας εικόνας. Ως προς την εικόνα, κάποια από αυτά τα εργαλεία εφαρμόζονται αυτόματα, ακόμη και αν δεν τα υποστηρίξει ο developer, άλλα πάνε ένα βήμα παραπέρα εφόσον κάνει τον κόπο και η ομάδα ανάπτυξης. Τα εργαλεία αυτά είναι σημαντική υπόθεση μιας και επηρεάζουν και το scaling της εικόνας, κάτι που σίγουρα απασχολεί τις κονσόλες και θα συνεχίσει να τις απασχολεί περισσότερο από το PC. Επιπλέον στάθηκε πολλάκις στο ότι σε κάθε κατηγορία τιμής οι δικές της προτάσεις έχουν συγκριτικό πλεονέκτημα σε επιδόσεις, χωρίς βέβαια να υπολογίζεται το ray tracing που υποστηρίζεται εγγενώς σε GeForce RTX, αφού η απουσία του στην πλευρά της AMD ακυρώνει κάθε σχετική σύγκριση. Και αυτό το συγκριτικό πλεονέκτημα βρίσκεται πάντα σε λίγα χρήματα παρακάτω από αυτά που ζητά (τη δεδομένη στιγμή) ο ανταγωνισμός. Αντίστοιχη είναι η γραμμή που ακολουθεί και σε CPU η AMD.
Με αυτόν τον τρόπο μπορεί να μη λέει στον κόσμο ότι σε κάθε περίπτωση έχει τις καλύτερες δυνατές επιδόσεις στη βιομηχανία, μπορεί να μην προσπαθεί να αναδείξει τις επιδόσεις της σε 4K, αντί αυτού στάθηκε στη δημοφιλέστερη ανάλυση στο PC που είναι 1440p, τονίζει όμως πως ο συνδυασμός Ryzen και Radeon δεν είναι απλά ο πιο οικονομικός συνδυασμός αλλά, πάνω από όλα, ο πιο συμφέρων.
Kinda Funny Games Showcase
Bloodroots
Hamsterdam
Speed Brawl
Wave Break
Super Space Club
An/Round
A Duel Hand Disaster: Trackher
Looking For Heals
One Night Stand
The Inner Friend
Aground
Refractor
Pig Eat Ball
Standby
Demagnete
Falcon Age
The Walking Dead Onslaught
Battlewake
Rawmen
Afterparty
Trigger Witch
Solace State
Freedom Finger
Ribbiting Saga
Wooden Nickel
Etherborn
Skatebird
The Gardens Between
Renaine
Starstruck
Sneaky Ninja
Undermine
Monster Prom 2: Holiday Season
Summer Catchers
The Sinking City
Fling to the Finish
Gunsport
Bombfest
Lonely Mountains: Downhill
Starcrossed
Police Stories
Brave Earth Prologue
Astalon: Tears of the Earth
Treachery in Beatdown City
Tamarin
Stoneshard
Stronghold Warlords
Lucifer Within Us
#Funtime
Half Past Fate
Superliminal
Undying
Castle Storm II
Trials of Fire
Mare
Deliver Us To The Moon
Recompile
Foregone
Relic Hunters Legend
Warborn
Lost Ember
Adams Ascending
Έχουμε τους μεγάλους λοιπόν, έχουμε το hardware, έχουμε το VR gaming, έχουμε κάθε λογής παρουσίαση. Ή μήπως όχι; Αυτό που έλειπε από τις παρουσιάσεις ήταν τα indie games. Και μαντέψτε πού μαζεύτηκαν όλα. Καλά. Όχι όλα. 62 από αυτά. Από τη μία φαντάζει άδικο σε μια έκθεση για games να μην έχουν βήμα οι μικρές και ανεξάρτητες παραγωγές. Με αυτό στο μυαλό, βλέπουμε θετικά το Kinda Funny Games Showcase. Και μετά θυμόμαστε ότι δεν είναι το μόνο Kinda Funny Games Showcase μέσα στο έτος. Αμέσως μετά θυμόμαστε ότι υπάρχουν πολλαπλές εκθέσεις PAX που εστιάζει κυρίως σε μικρού και μετρίου αναστήματος παραγωγές, με πιο αποτελεσματικό τρόπο κιόλας, αφού δίνουν περισσότερες ευκαιρίες για πραγματική δοκιμή, συζήτηση με developers κ.λπ. Και με τα πολλά, αρχίζουμε να αναρωτιόμαστε αν η E3 είναι το σωστό μέρος για ένα ακόμη Kinda Funny Games Showcase, ειδικά δε μετά από τόσες παρουσιάσεις άλλων, με τόσες βαρύγδουπες κινήσεις, μετά από Keanu, μετά από Punisher, μετά από Zelda, Miyazaki, Martin, Cyberpunk 2077 και τόσα άλλα. Αισθανόμαστε λίγο άσχημα αλλά, τελικά, αν ξεκινούσαμε να κόβουμε παρουσιάσεις από τις 10 που είχαμε φέτος, αυτή θα ήταν η πρώτη. Για καλό των indie games, όχι εξ αιτίας τους.
Ενός κενού μύρια έπονται
Αν δεν κάνουμε κάποιο ιδιαίτερο λάθος, η απουσία της Sony από τη φετινή E3 φαίνεται πως ερμηνεύθηκε ως ενδεχόμενο άνοιγμα για πολλούς και κάπως έτσι καταλήξαμε με τις περισσότερες παρουσιάσεις σε σχέση με οποιαδήποτε Ε3 που θυμόμαστε. Λογικό είναι να σκεφτεί κανείς πως με ένα μεγάλο λιγότερο στη βαβούρα, κάποιος που ειδάλλως θα απείχε έχει μια ευκαιρία παραπάνω να ακουστεί. Βέβαια με τη Sony εκτός μάλλον έπεσαν και οι τιμές για συμμετοχή στην έκθεση, οπότε μπορεί το ένα να φέρνει το άλλο σε πολλαπλά επίπεδα. Πάντως εκπροσωπήθηκαν περισσότερες πτυχές του gaming αυτή τη δόση κι αυτό σε μια απόλυτα άχαρη E3 με κάποιες εταιρείες να αδυνατούν να προβάλουν οτιδήποτε πέραν από υποσχέσεις, παρά τη σωρεία ανακοινώσεων, με κάποιες άλλες να δείχνουν με σαφήνεια πια ότι όλο το πεδίο ελεύθερο να μείνει, δεν καλύπτονται αδυναμίες στην επικοινωνία της δουλειάς τους, όσα χρήματα και να ξοδέψουν, όσο hype κι αν χτίσουν. Microsoft, Nintendo, Ubisoft, Bethesda, EA και Square Enix δεν έχουν τη φαντασία να χτυπήσουν την πόρτα ενός Keanu Reeves, ούτε καν να ενσωματώσουν μια αγαπητή προσωπικότητα σε πλάνα και μοτίβα που σχεδίασαν ως μονολιθική λύση στην ενσωμάτωση «celebrity» και «influencer». Η απόλυτη αδυναμία της βιομηχανίας να συναρπάσει κάθε φορά που ανοίγει το στόμα της για να μιλήσει, αντί να δείξει και να προσφέρει, δεν οδήγησε στη «νίκη» του Cyberpunk 2077 φέτος. Οδήγησε στη νίκη αυτής της φαντασίας και το σκέρτσου που είχε κάποιος στην Πολωνία όπως έδειξε η απόφασή του να χτυπήσει εκείνη τη ρημάδα την πόρτα.
Η βιομηχανία έχει πρόβλημα έκφρασης. Απόλυτα τραγική ειρωνεία για τη βιομηχανία που χτίστηκε πάνω σε μέσο που και εκφράζεται και αφήνει τον παίκτη να εκφραστεί. Φαίνεται εύκολα. Ο Jon Bernthal, που εμφανίστηκε στη σκηνή της Ubisoft ήταν τελείως αφύσικος, καθόλου ο εαυτός του, ενώ έχει τελείως άλλη εικόνα στο δημόσιο λόγο του. Γιατί ήταν αφύσικος; Γιατί έπρεπε να χορέψει στο ύφος της Ubisoft. Ο Rob McElhenney οριακά πρέπει να χώρεσε ένα αστείο και μόνο τότε είχε τόνο που ξέφευγε από ρομπότ. Ποιος; Ο Rob McElhenney του It’s Alway Sunny In Philadelphia. Εν τω μεταξύ στο PC Gaming Show, ο μακράν πιο άσημος Logan Marshall-Green, που παίζει στο Telling Lies του Sam Barlow, άφηνε την εντύπωση πως ένιωθε να βρίσκεται σε μια απλή συζήτηση με τον Barlow, τους παρουσιαστές και το κοινό. Δεν γινόταν αισθητός δάκτυλος της Annapurna Interactive και το PC Gamer είναι κατασκευαστής για να θεωρεί ότι όλα πρέπει να κινούνται στο πλαίσιο που θέτει στην επικοινωνία.
Κάποτε, σε αυτές εδώ τις σελίδες και σε άλλες πριν το Enternity, διαλέγαμε να βλέπουμε τις παρουσιάσεις όχι μόνο ως παρέλαση τίτλων ώστε να θεωρούμε ότι πήγαν όλα καλά άπαξ και εμφανιζόταν έστω στα κλεφτά αυτός ο τίτλος που ποθούσαμε, διαλέγαμε να τις βλέπουμε ως παρουσιάσεις που επιχειρούν να δημιουργήσουν μια εικόνα, να ταρακουνήσουν τη σκακιέρα και να βάλουν θεμέλια για το επόμενο εξελικτικό βήμα. Από τότε μέχρι σήμερα βλέπουμε παρέλαση από εταιρείες που δεν μπορούν να αποφασίσουν, χρόνο με το χρόνο, αν μιλάνε σε εμπόρους, σε παίκτες, σε μετόχους, σε διεθνές κοινό, σε εθνικό επίπεδο, αν το μήνυμά τους προέχει των εσωτερικών εγωισμών, αν τα προϊόντα τους, εκτός από την ιστορία που μπορεί να έχει το καθένα, συνθέτουν, όλα μαζί, την ιστορία και την εικόνα μιας εταιρείας. Αλλά αυτά γίνονται όταν μια βιομηχανία μεγαλώνει γρήγορα, γιγαντώνεται απότομα, ξεπερνά σε εκτόπισμα κάθε άλλη στο χώρο της ψυχαγωγίας και νομίζει ότι, για να συμβαίνει κάτι τέτοιο, μάλλον τα κάνει όλα σωστά.
Αφού γίνονται όλα τόσο σωστά, ας μας πει κάποιος πώς μια E3 με περισσότερα παιχνίδια από ποτέ σε επίσημες παρουσιάσεις άφησε τόσο κόσμο με την απορία για το τι συνέβη φέτος. Πώς κέρδισε τις εντυπώσεις σε παρουσίαση κατασκευαστή παιχνίδι που δεν είναι αποκλειστικό; Πώς πήρε το πάνω χέρι η Nintendo ανακοινώνοντας λιγότερα νέα games από οποιονδήποτε άλλον; Πώς καταφέρνει άλλος ένας τίτλος Star Wars να αφήνει την εντύπωση πως δεν φέρνει τίποτα ξεχωριστό πέραν του ίδιου του ονόματός του; Γιατί προβάλλεται περισσότερο gameplay του Gears 5, του μεγάλου τίτλου της Microsoft για το 2019, στην AMD και όχι στην ίδια την Microsoft; Γιατί αντιμετωπίζεται ως παραπαίδι το VR gaming και το mobile gaming, με έμφαση σε μοντέλο free to play κιόλας, που είναι ειδικά σχεδιασμένο για να «τζιράρει» είναι πιο πάνω στη μαρκίζα;
Πώς και γιατί; Να σας πούμε εμείς γιατί. Επειδή μάλλον γίνονται όλα σωστά.
Άρα Cyberpunk 2077. Έτσι πάει.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity