Eco-terrorists αποκτούν με βίαιο τρόπο επιστημονική συσκευή επικοινωνίας με τέρατα και σκοπεύουν να την χρησιμοποιήσουν για να τα κατευθύνουν κατά της ανθρωπότητας!
Από τον πρώτο κινηματογραφικό «Gojira» (1954) ενός ανθρώπου που φορούσε μία (πρωτόγονα) τερατόμορφη στολή και γκρέμιζε μινιατούρες ιαπωνικών πόλεων, μέχρι το φαντασμαγορικών ψηφιακών εφέ «Godzilla» (2014) του Γκάρεθ Έντουαρντς, γενιές και γενιές μεγάλωσαν μαζί με τούτο το θρυλικό όνομα και αγάπησαν ένα παράδοξα… οικολογικό franchise ταινιών καταστροφής που στο βάθος της ιστορίας τους έκρυβαν μηνύματα κατά της πυρηνικής ενέργειας και των αρνητικών επιδράσεών της στη φύση. Το «Γκοτζίλα ΙΙ» έρχεται σήμερα να τιμήσει εκείνες τις θεματικές με ένα σχετικά πρωτότυπο σεναριακό twist, το οποίο (στην πραγματικότητα) αλλάζει την ταυτότητα του «Βασιλιά των Τεράτων» σε κάτι… ιδιαίτερα συγγενικό με εμάς!
Ζεύγος επιστημόνων που έχασε ένα από τα δύο του παιδιά στην καταστροφή του Σαν Φρανσίσκο (στο φιλμ του 2014) έχει εφεύρει συσκευή η οποία «μιλά» με τα τέρατα και συγχρονίζεται με την «γλώσσα» του καθενός από αυτά, καταφέρνοντας έτσι να τα ελέγχει (μερικώς). Σε διάσταση, πλέον, με εκείνον να έχει καταστρέψει το πρωτότυπο, μαθαίνει πως η σύζυγος και η κόρη του έχουν απαχθεί από ομάδα eco-terrorists με κύριο στόχο την απόκτηση ρέπλικας της ίδιας συσκευής που δημιούργησε η πρώτη θεωρώντας ότι θα είναι χρήσιμη για την προστασία της ανθρωπότητας, πόσω μάλλον του παιδιού που μεγαλώνει σχεδόν μόνη πια. Η εν λόγω τρομοκρατική οργάνωση αναζητά μερικά από τα πιο ισχυρά σε δύναμη τέρατα τα οποία κρύβονται στα έγκατα της Γης, με σκοπό να τα «ξυπνήσει» και να τα στρέψει ενάντια στον… άνθρωπο, θεωρώντας ότι στη σύγχρονη εποχή το είδος μας είναι εκείνο που καταστρέφει ουσιαστικά τον πλανήτη και πρόκειται να αφανίσει τα πάντα στο σύντομο μέλλον!
Η ιδέα είναι εξαιρετική και κατά έναν ειρωνικό τρόπο αρκετά ρεαλιστική, καθώς η καθημερινή μας ενημέρωση όλο και κάποια είδηση περιλαμβάνει γύρω από απειλητικές προειδοποιήσεις του οικοσυστήματος που συνθλίβεται εξαιτίας μας, με πρόσφατα και τρομακτικά δυσοίωνα media-κα αφιερώματα που αφορούν (κυρίως) στο πλαστικό trash και τις επιπτώσεις του σε κάθε είδος ζωής στη Γη (βλέπε το σχετικό «Planet or Plastic» τεύχος του National Geographic, για παράδειγμα). Η τιμωρητική παρουσία των μεταλλαγμένων από διαρροές ραδιενέργειας τεράτων των ανάλογων ταινιών του παρελθόντος δίνει τη θέση της σε έναν απαγορευτικών πληθυσμών «πολιτισμό» που στερεί από το περιβάλλον και τη φύση πολύτιμους πόρους, οδηγώντας σε ένα καταδικασμένο για όλους μας μέλλον. Τολμηρή απόφαση να περιστρέφεται γύρω από αυτό το θέμα η σεναριακή βάση του «Γκοτζίλα ΙΙ», με την ιστορία να πρέπει να ταιριάξει την περιπετειώδη υποπλοκή της τρομοκρατικής οργάνωσης (τα μέλη της οποίας πυροβολούν και σκοτώνουν στην ψύχρα, εισβάλλοντας σε διάφορα ερευνητικά κέντρα ανά τον κόσμο), το δραματικό στοιχείο του κινδύνου που βιώνει η οικογένεια του ζεύγους Ράσελ, αλλά και το προφανές χαβαλετζίδικο κομμάτι της σύγκρουσης μερικών από τους πλέον αρχετυπικούς πρωταγωνιστές των kaiju movies, στην προκειμένη τους Γκοτζίλα, Μόθρα, Γκιντόρα και Ροντάν.
Οι στιγμές της πάλης μεταξύ των τεράτων είναι το μέγα ψυχαγωγικό ατού εδώ, αλλά όσο «κλωτσάνε» τα αταίριαστα στοιχεία της δραματουργίας του «Γκοτζίλα ΙΙ», άλλο τόσο αδικεί το project η καθαρά «διακοσμητική» παρουσία του σκηνοθέτη Μάικλ Ντόουερτι ο οποίος εμφανώς εκτελεί στουντιακή «παραγγελιά» εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων δίχως προσωπικό στίγμα ή κάποια ταυτότητα που θα χάριζε στο φιλμ κάτι αξιομνημόνευτο και… πέραν της εξόδου από τον κινηματογράφο. Κοινώς, όχι «τέρας», αλλά σίγουρα ελαφρώς κατώτερο από το reboot του 2014 ή το «Κονγκ: Η Νήσος του Κρανίου» (2017), σχετικά με το οποίο δεχόμαστε και ένα κλείσιμο του ματιού στο εδώ φινάλε. Και κάνουμε όρεξη (για το 2020)!
ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;
Τα σπάει, αλλά δεν τα ισοπεδώνει όλα. Τυπικά «ζημιάρικο» σε καταστροφές και σκηνές δράσης με διαφόρων ειδών ανθρώπινες απώλειες, διαθέτει μια ανατρεπτικά «πολιτική» πρόταση οικολογικού περιεχομένου, αλλά η «συνταγή» δεν δένει όσο αποτελεσματικά θα έπρεπε, όσο και να «την παλεύουν» μερικά από τα πιο μυθικά τέρατα του franchise τα οποία ενισχύουν τα selling points του «Γκοτζίλα ΙΙ» (λογικά, η ασιατική αγορά θα γονατίσει). Συνολικά, πάντως, το λες τίμιο και καλοδουλεμένο το προϊόν, με αποδέκτη (κυρίως) το κοινό γερά ενισχυμένων σε εικόνα και ήχο αιθουσών multiplex.
Του Ηλία Φραγκούλη, σε συνεργασία με το freecinema.gr
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity