Το τέταρτο μέρος του DC Extended Universe μετατρέπει την ηρωίδα της Νταϊάνα / Wonder Woman σε πρωταγωνίστρια ενός φιλμ που, κυρίως, σώζει την τιμή της εταιρείας σε σχέση με τις κινηματογραφικές μεταφορές του κομιξικού σύμπαντός της, προσφέροντας μεγαλύτερη έμφαση στην αφήγηση και σε ένα ελαφρώς παλαιομοδίτικο ύφος περιπέτειας. Αναπάντεχα, τούτη η «Wonder Woman» υψώνει και μια έντιμη γροθιά, με το attitude του «girl power», απέναντι στα macho στερεότυπα του genre, έχοντας πίσω από την καρέκλα του σκηνοθέτη την Πάτι Τζένκινς (του οσκαρικού «Monster» από το 2003!). Και όλα αυτά χωρίς να «καπελώνεται» το project από μια… φεμινιστική διάθεση που δικαιώνει κάποια πάλη των γυναικών εντός του ανδροκρατούμενου Χόλιγουντ. Που μπορεί και να ιδωθεί κι έτσι, φυσικά, αφού το υποκειμενικό… «αγιάζει» τα πάντα.
Ξεχνώντας το πέρασμα της ηρωίδας από το «Batman V Superman: Η Αυγή της Δικαιοσύνης» (που ούτως ή άλλως θέλουμε να ξεχάσουμε…), πηγαίνουμε πίσω στο χρόνο και στον παραδεισένιο, μυστικό κόσμο της νήσου Θεμίσκυρα, πατρίδας της παιδίσκης Νταϊάνα, κόρης της βασίλισσας των Αμαζόνων Ιππολύτης, ενός κοριτσιού που το πεπρωμένο (των Θεών;) θέλει να την δει να ωριμάζει σε παντοδύναμη πολεμίστρια και προστάτιδα του ανθρώπινου γένους. Οι fans του φανταστικού και των comics θα απολαύσουν την animated σεκάνς της εξιστόρησης του «παραμυθιού» που αφορά στη σύγκρουση του Δία με τον Άρη, η οποία υποτίθεται ότι λειτουργεί ανασταλτικά στο μυαλουδάκι της μικρής, αφήνοντας τους μελετητές της ελληνικής μυθολογίας να… τραβάνε τα μαλλιά τους, ενδεχομένως. Αλλά δεν ήρθαμε εδώ για να εντρυφήσουμε στην πιστότητα της καταγραφής του Δωδεκάθεου βίου…
Η ενηλικίωση της Νταϊάνα μας παρουσιάζει μια απόλυτα εντυπωσιακή φυσιογνωμικά Γκαλ Γκαντότ, η οποία «φοράει» με άνεση το ρόλο της, τόσο στα δυναμικά μέρη συγκρούσεων και μάχης σώμα με… σωμα(τάρα) όσο και στις σκηνές όπου η πιο γήινη Νταϊάνα περιφέρεται (στον κόσμο του Δυτικού πολιτισμού) σαν μια απορημένη… «εξωγήινη» (highlight η επίσκεψη στο κατάστημα γυναικείων ρούχων, στο Λονδίνο του 1918). Η Γκαντότ βγάζει και την χαριτωμενιά και τον τσαμπουκά και την πονηρή «αφέλεια» του θηλυκού, συνδυάζοντας τα χαρακτηριστικά μιας ιδανικής action hero με τα στοιχεία μιας romantic lead που ρέπει προς την χιουμοριστική απομυθοποίηση. Και όλα αυτά με μια φυσικότητα που κάνει το «χάρμα οφθαλμών» να ακούγεται τόσο λίγο!
Ο Κρις Πάιν από την άλλη, στο ρόλο του Αμερικανού στρατιωτικού Στιβ Τρέβορ που δρα και ως κατάσκοπος για τις βρετανικές Μυστικές Υπηρεσίες, αποδεικνύεται λίγος ερμηνευτικά, προσπαθώντας να σηκώσει το βάρος του παρτενέρ σε μια περιπέτεια πολεμικής δράσης που ενίοτε φλερτάρει και με τις παλιοκαιρίτικες κομεντί μάχης των δύο φύλων από την κλασική περίοδο του Χόλιγουντ. Μάλλον μονοκόμματος και χωρίς την φινέτσα ενός Ρόμπερτ Ρέντφορντ, για παράδειγμα, η Πάιν ακυρώνει τις σκηνές στις οποίες η οθόνη θα έπρεπε να πετά σπίθες από χημεία και ενέργεια, αφήνοντας τον θεατή να συμπληρώνει τον υπαινικτικό αστεϊσμό κάποιων διαλόγων μόνος του, με ένα ελαφρύ μειδίαμα.
Η… «από μηχανής Θεού» εμφάνιση του χαρακτήρα του Τρέβορ μας περνά σε ένα πιο ρεαλιστικό πλαίσιο περιόδου Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, που αν και θυμίζει αρκετά την πρώτη κινηματογραφική περιπέτεια του «Captain America» (2011), από το αντίπαλο στρατόπεδο της Marvel, αποδεικνύεται πιο σωστά δουλεμένο από άποψης πλοκής πόσω μάλλον από μια ευαισθησία στα μηνύματα που περνά για τις κακές συνέπειες του πολέμου εντός μιας κοινωνίας αληθινών και καθημερινών ανθρώπων. Και πάλι, το φιλμ μπορεί να μην σου κουνά το δάχτυλο διδακτικά εδώ, όμως σίγουρα θα μεταφέρει στη συνείδηση του θεατή μια αντίληψη που εγκεφαλικά θα συνδεθεί με το ρεαλιστικό παρόν μιας ανθρωπότητας που μαστίζεται πλέον από πολέμους, τρομοκρατικές επιθέσεις και ένα μάλλον ανεξέλεγκτο κύμα βίας σε ολόκληρο τον πλανήτη. Είναι σαφώς ενδιαφέρον να παρατηρήσει κανείς τις ισορροπίες αυτής της πολιτικής (αλλά και βαθιά ανθρωπιστικής) στάσης με την οποία το φιλμ αντιμετωπίζει ένα τόσο φλέγον και σύγχρονο (ακόμη) ζήτημα. Εδώ θα έλεγα ότι εντοπίζεται και μια υπεροχή απέναντι στις ταινίες του μαρβελικού σύμπαντος, οι οποίες σπανιότατα άγγιξαν το μυαλό των θεατών με τέτοια πρόθεση.
Για το κοινό που είναι πιο έμπειρο σε ανατροπές… κινηματογραφικής φύσης, η «Wonder Woman» πατάει πάνω σε προβλέψιμα μονοπάτια, στερεότυπα εξέλιξης πλοκής, με φιγούρες δραματουργίας πάνω-κάτω γνωστές, όμως το αποτέλεσμα δεν παύει ποτέ να είναι καλοδεχούμενο και ψυχαγωγικό. Μικρή ένσταση στη διάρκεια της ταινίας, που δεν χρειαζόταν να ξεπερνά το δίωρο. Δεν το χρειαζόταν για να αποδείξει αυτό το κάτι παραπάνω. Η Τζένκινς έχει παραδώσει ένα επιτυχημένο φιλμ - σύσταση πρωταγωνιστικού χαρακτήρα με αξιώσεις πολλά υποσχόμενες. Θα περιμένουμε κάτι ακόμη πιο… θαυμαστό στο μέλλον, λοιπόν.
ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;
Κομιξάδικο fun, με νότες από το παρελθόν (κυρίως λόγω ιστορικού background) και ολίγη από μυθολογικό «παραμύθι», σε έναν ωραίο συνδυασμό φανταστικού με μηνύματα κατά των πολέμων που φαίνεται ότι ποτέ δεν σταμάτησαν (και ούτε πρόκειται…) στη Γη. Ένα καλύτερο και πιο σφιχτό μοντάζ θα έσωζε από διάφορες «κοιλιές» που θα εντοπίσεις εντός των 141 λεπτών της διάρκειας του φιλμ, αλλά θα παρατηρήσεις και μια προσοχή στην αφήγηση και την εξέλιξη της ιστορίας, η οποία δεν αναλώνεται σε ευκαιριακές εκρήξεις παντός τύπου και… χοροπηδητά εύκολου εντυπωσιασμού. Το στοιχείο του sex appeal και όλα τα παρεμφερή περί της σεξουαλικής συμπεριφοράς στον κόσμο των Αμαζόνων σήκωναν περισσότερη τόλμη, αλλά… που να τ’ αφήσουν τα rating boards!
Του Ηλία Φραγκούλη, σε συνεργασία με το freecinema.gr
O Ηλίας Φραγκούλης έβαλε 7! δεν με γελούν τα μάτια μου, σε τέτοιου είδους ταινία? Wtf κάτι δεν πάει καλά!
Η ταινία ήταν κακή δεν μπορώ να καταλάβω τα θετικά σχόλια ο καλός ήταν γελοίος ο Άρης με το μουστάκι το στραβό τι να πω.. οι σκηνές δράσης εκτός απο τη σκηνή με την απελευθέρωση του χωριού ήταν ανούσιες και χωρίς και απλά έλεγες τι βλέπω τώρα ... Το man of steel Bvs άκρως ανώτερα και τα έθαψαν τελείως. Και να βάζουν 9-10 σε αυτό.....
Πολύ διασκεδαστικό, λίγο μεγαλύτερο από όσο έπρεπε, χίλιες φορές αυτό από το ΤΕΡΑΣ του Batman V Superman.
Η ταινία ήταν φανταστική, από τις καλύτερες που έχω δει. Προσωπικά πιστεύω ότι το 7 είναι πολύ λίγο !!!
Άθλιο σενάριο. Με το ζόρι κατάφερα να το δω όλο. Το σενάριο ήταν εντελώς καμένο. Μπορεί κάποιος να μου πει έστω ένα θετικό χαρακτηριστικό τής ταινίας αυτής, επειδή εγώ δεν μπορώ να βρω ούτε ένα;