Εάν το μέλημα μιας ελληνικής ταινίας και του δημιουργού της είναι να μιλήσει στο κοινό για το σήμερα, να το φέρει αντιμέτωπο με καθημερινές αλήθειες, να το κάνει να αντιμετωπίσει τίμια την εποχή του, να μοιραστεί την αφήγηση σαν βιώματα δικά του ή του διπλανού του, να νιώσει τα συναισθήματα ενός ανθρώπου ή και ενός λαού ολόκληρου ακόμη, τότε ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης έχει υπογράψει το φιλμ που το ντόπιο σινεμά δεν μπόρεσε, δεν τόλμησε, ούτε καν είχε την ικανότητα να παραδώσει στους Έλληνες θεατές… εδώ και δεκαετίες! Θα το πω ανοιχτά, όπως το δηλώνω εδώ και πολλά χρόνια. Από την εποχή του «Απ’ το Χιόνι» (1993) και του «Από την Άκρη της Πόλης» (1998) μέχρι τη «Διόρθωση» (2007) και το «Xenia» (2014), ο Έλληνας θεατής έμαθε να «ψυχογραφεί» καλύτερα τον μετανάστη ή τον πρόσφυγα, περαστικό ή όχι από τον τόπο του, παρά τον ίδιο του τον εαυτό κινηματογραφικά! Λες και όλοι εμείς, οι υπόλοιποι, σταματήσαμε να έχουμε ζωή σε τούτη τη χώρα, λες και δεν «αφορούμε» κανέναν, πια! Λες και δεν μας αξίζει να είμαστε θεατές του δικού μας βίου. Λες και τα λύσαμε τα προβλήματά μας…
Πόσο ειρωνικό (αν όχι ταπεινωτικό), να έρχεται μια «φιγούρα» του ελληνικού star system, κατάπτυστη από όλους τους άνωθεν «δημιουργούς» του «καλλιτεχνικού» κύκλου της εγχώριας κινηματογραφίας, να λέει «ΟΚ, είναι κι αυτό ένα κομμάτι της ζωής του νεοέλληνα, γιατί όχι; Εμείς που είμαστε, όμως;» και να θέλει να εντάξει μέσα στο «εμπορικό» φιλμικό του σύμπαν σχεδόν ό,τι μας απασχολεί ως χώρα σήμερα, πλαισιωμένο από ένα πολυπολιτισμικό κράμα χαρακτήρων που αντιπροσωπεύουν λαούς οι οποίοι έχουν ρόλο - κλειδί στο δικό μας αύριο. Και γράφει, λοιπόν, σχεδόν προ τριετίας, ένα σενάριο που στα τέλη του 2015 εμφανίζεται στη μεγάλη οθόνη σε μορφή ταινίας με τον τίτλο «Ένας Άλλος Κόσμος» και είναι… πιο σημερινό κι από αυτά που θα ακούς το βράδυ στα δελτία ειδήσεων της «ελεύθερης» τηλεόρασης! Από πού να το πρωτοπιάσω; Ειλικρινά. Ο Παπακαλιάτης όχι μόνο νοιάζεται γι’ αυτό που έχει γράψει, αλλά ξέρει και να γράφει καλά. Πιάνει τρεις διαφορετικές ιστορίες, με ξεχωριστή σημειολογία ηρώων που ευθύνονται ως ξένοι ή και ως Έλληνες για τούτο το σκηνικό κρίσης που βιώνει η χώρα αυτή τη στιγμή, τους δουλεύει ξεχωριστά και ολόσωστα αναλυτικά κι έχει και το επιπλέον θράσος να σκαρφίζεται αφοπλιστικά ένα εύρημα το οποίο θα ενώσει όλους μαζί τους χαρακτήρες του σε μια κοινή αφήγηση, που για το μεγαλύτερο μέρος τής διάρκειας του φιλμ δεν περίμενες ότι μπορεί να λειτουργήσει ή και να φτάσει ως εκεί!
Ακόμη κι αν το… γούστο σου «επιβάλλει» να έχεις διαφωνίες ή αντιρρήσεις, ακόμη κι αν υπάρχουν ένα κάρο στερεότυπα σε τούτες τις παράλληλης δράσης ιστορίες του Παπακαλιάτη, ανάτρεξε σε όποια άλλη ταινία που καταπιάστηκε με την ελληνική κρίση ή την κοινωνία τα τελευταία χρόνια και πες μου ότι είδες καλύτερη δουλειά σε ανάπτυξη χαρακτήρων, σενάριο δίχως «τρύπες» και, πάνω απ’ όλα (και γαμώτο, δηλαδή!), πότε άκουσες ξανά σε φιλμ εγχώριας παραγωγής τόση αλήθεια, τόσο σήμερα και τόσο ρεαλιστικό, απλό, ανθρώπινο ή και έξυπνο διάλογο (που χειρίζεται με σεναριακό τρόπο ακόμη και την πολυγλωσσία), εξομολογήσεις ανθρώπων, λόγια που μαρτυρούν κάτι τόσο ζωντανό; Με ένα σενάριο που ολοκληρώνει τον «μύθο» που είναι η ζωή, που τον παντρεύει με την αγάπη που αλλάζει τη ζωή, που πιάνει τρεις «άσχετες» ιστορίες για να τις οδηγήσει σε μια κοινή κορύφωση, υπέροχα φορτισμένη συγκινησιακά, η οποία εξιλεώνει εκείνους τους ήρωες που άξιζαν μια «δεύτερη ευκαιρία». Γιατί αγάπησαν, σεβάστηκαν και τίμησαν τον άνθρωπο που ο Έρως έφερε στον δρόμο τους, στη ζωή τους. Τι να λέμε τώρα; Πρωτόγνωρα πράγματα για το ελληνικό σινεμά!
Τι άλλο να πω για τον Παπακαλιάτη; Σαν σκηνοθέτης, σε σχέση με το «Αν…» (2012), έχει κάνει μια απίστευτα αλματώδη άνοδο, γιατί μπορεί και κουμαντάρει τόσο υλικό χωρίς να τα χάνει, γιατί τον ενδιαφέρει ο ρυθμός της αφήγησης, τον ενδιαφέρει ένα σύνολο δουλειάς που ο άνθρωπος ο οποίος θα σταθεί από την άλλη πλευρά της οθόνης το επέλεξε, πλήρωσε και κάθισε να δει μια ολοκληρωμένη ταινία ως μορφή διασκέδασης στο σινεμά. Και, ναι, είναι διασκέδαση, δεν είναι μιζέρια τυλιγμένη στη μούγκα μιας δήθεν «εσωτερικότητας». Βγάζει συγκίνηση (μέχρι και εγώ δάκρυσα σε τουλάχιστον δύο στιγμές του έργου), σου βγάζει ένα σφίξιμο μέσα σου, σου δίνει μια σπρωξιά γερή απέναντι σε πράγματα δυσάρεστα, σου κρατάει το βλέμμα εκεί, σε απογυμνώνει από taboo και πεποιθήσεις και σε απογειώνει σε κάτι ολότελα κινηματογραφικό, που δεν έχει πια ταυτότητα «ελληνική». Το «Ένας Άλλος Κόσμος», από ένα σημείο κι έπειτα, παύει να είναι ένα φιλμ για τις ελληνικές παθογένειες, τα ελαττώματα, τους «άσχημους» ανθρώπους, την κατάντια τη δική μας. Γίνεται μια ταινία (όλου) του κόσμου. Και σου ζητάει να βρεις τη θέση σου μέσα του, μαζί και το φταίξιμό σου.
Ο ίδιος ο Παπακαλιάτης δεν είναι ένας καλός ηθοποιός (και σίγουρα το γνωρίζει αυτό). Είναι, όμως, το «πακέτο». Έχει το star appeal, είναι έξυπνος, είναι κωλόφαρδος, είναι δουλευταράς. Ακόμη κι αν δεν είχε το ταλέντο, το κυνήγησε, το γράπωσε και… του έδωσε να καταλάβει με πείσμα. Τούτη τη φορά, ακόμη και υποκριτικά, δίνει τον καλύτερό του εαυτό. Πιο χαμηλότονα από τους υπόλοιπους ηθοποιούς, οι οποίοι φαίνεται πως έχουν μελετηθεί από την ώρα που έγινε το κάστινγκ και έχουν καθοδηγηθεί τόσο σωστά, χωρίς ο καθένας να κάνει ό,τι του γουστάρει. Υπάρχει χημεία και υπάρχουν πράγματα στις ερμηνείες του φιλμ που θα ξαφνιάσουν. Η «σατανική» τύχη τού να έχεις για συνεργάτη έναν σπουδαίο καρατερίστα, τον Τζ. Κ. Σίμονς, αμέσως μετά το Όσκαρ δεύτερου ανδρικού ρόλου για το «Χωρίς Μέτρο», ενισχύει την «αύρα» της ταινίας σε παγκόσμια κλίμακα. Το νεαρό ζευγάρι της πρώτης ιστορίας, ο Ταουφίκ Μπαρχόμ και η Νίκη Βακάλη, βγάζει μια απαίδευτη αθωότητα και αυτή την καθαρότητα του έρωτα που μοιράζονται σχεδόν αδιέξοδα. Ο Μηνάς Χατζησάββας, στην τελευταία του κινηματογραφική εμφάνιση, θυμίζει για άλλη μια φορά γιατί απέκτησε τη φήμη που είχε και θα έχει. Η Αντρέα Οσβάρτ, από σκέτο… κορμί, αφήνει σταδιακά το στίγμα της ως παρουσία ανθρώπινη στη δεύτερη ιστορία. Αλλά, στο τέλος, υπάρχει… η Μαρία Καβογιάννη. Αυτή η γυναίκα που το εγχώριο typecasting την έχει «καταδικάσει» να παριστάνει πάντα τον γελωτοποιό, με τα trademark τραβήγματα της φωνής της και τις κωμικές της μούτες, φτιάχνει εδώ μια ηρωίδα «χαμένη στη μετάφραση», στα όρια του κλαυσίγελου και της γραφικούρας μιας χαραμισμένης, λαϊκής νοικοκυράς, και μετατρέπει τον ρόλο της σε οργισμένο ξέσπασμα δακρυϊκών αδένων που σπάνια έχουμε ξαναβιώσει στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου! Είναι κρίμα που το «Ένας Άλλος Κόσμος» αποτελεί μια «μικρή» παραγωγή από μια ακόμη πιο μικρή κινηματογραφία στον παγκόσμιο πλανήτη του σινεμά. Υπό άλλες συνθήκες, η Καβογιάννη θα συζητιόταν μέχρι και για τις οσκαρικές υποψηφιότητες, στην κατηγορία του δεύτερου γυναικείου ρόλου.
Φυσικά, υπάρχουν και ψεγάδια στο φιλμ. Βρήκα το μοντάζ ελαφρώς… εξαναγκασμένο, χωρίς σωστές «ανάσες» σε αρκετά πλάνα, χωρίς μια αίσθηση καλού «φινιρίσματος» επάνω σε ένα υλικό που φαίνεται πως υπήρχε και ίσως μπορούσε να αξιοποιηθεί καλύτερα. Οι τραγουδιστικές επιλογές κραυγάζουν μια τυπική «ευκολία» και αδικούν το επίπεδο της σύνθεσης που συνοδεύει λειτουργικά το έργο (ο Κώστας Χρηστίδης, ο οποίος υπογράφει με σοβαρότητα το score, ατασθαλεί θορυβωδώς σε μια-δύο σκηνές έντασης, αλλά υπάρχουν μελωδίες που συγχωρούν τα πάντα εδώ). Και ο ίδιος ο Παπακαλιάτης, έχει τις ιδέες, αλλά κάπου του λείπει και λίγο από μέτρο μπροστά στην εμμονή τού υπερ-φιλόδοξου. Η ιδέα του παντρέματος του montage των απολυμένων ή φοβισμένων και εξουθενωμένων ψυχολογικά υπαλλήλων της εταιρείας με πλάνα από το… «Metropolis» (1927) του Φριτς Λανγκ θα κάνει τους γνώστες της ιστορίας του κινηματογράφου να μειδιάσουν (αρκετά χαιρέκακα), αλλά θα αφήσει τους υπόλοιπους αδιάφορους. Δεν χρειάζεται ο Παπακαλιάτης του σήμερα να τους έχει όλους στο πλευρό του. Ας συνεχίσει να κρατάει τους θεατές… σούζα, ας θυμίζει στον κόσμο τι πρέπει να αποκαλούμε σινεμά, ας προκαλεί ατελείωτες ουρές, ας πλαντάζουν (δικαίως) εντός αιθούσης στο κλάμα οι άνθρωποι που φτάσανε ώς εκεί (και ουχί για τα χρήματα που πέταξαν, όπως σε άλλες περιπτώσεις…) κι όλα τα άλλα έπονται. Είπαμε, η βελτίωση από τη μια ταινία στην άλλη είναι ήδη αλματώδης.
Τελικά, αισθάνομαι πως ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης βρίσκεται σε ένα περίεργο μονοπάτι, στο οποίο ίσως θα πρέπει να επιλέξει ποια θα είναι η συνέχεια της καριέρας του. Ναι, μπορεί να εξακολουθεί να είναι ένας star, αλλά αυτό έχει και μια κάποια ημερομηνία λήξης. Ενώ το να στέκεσαι πίσω από την κάμερα; Είναι μια προοπτική πραγματικά δελεαστική, πια. Που ίσως θέσει και σε ρίσκο το δικό του σταριλίκι (πόσο αστείο να τα λέω αυτά, σε μια χώρα από την οποία αν εξαιρέσεις το όνομά του, σχεδόν παύει κάθε νόημα στη χρήση του όρου «star system»!)… Μετά το «Ένας Άλλος Κόσμος», όμως, όλα τα δεδομένα για τον Παπακαλιάτη αλλάζουν. Αυτό το φιλμ, ακόμη κι αν ξεπεραστεί από το όποιο «καλλιτεχνικό» βλέμμα στο μέλλον, δεν θα πάψει να αποτελεί ένα σημείο-τομή για το ελληνικό σινεμά, μια ταινία που περιγράφει με σχεδόν ρεπορταζιακή πιστότητα και αληθοφάνεια τούτη την εποχή.
Αντί υστερόγραφου, θα ήθελα να πω τα εξής. Ας δουν οι Έλληνες κινηματογραφιστές αυτή την ταινία. Κι ας αποδεχτούν την ανικανότητά τους, την έλλειψη της όποιας στοιχειώδους γνώσης να αφηγηθούν κινηματογραφικά μια ιστορία, πίσω από το αναθεματισμένο «άλλοθι» του «δημιουργού», που είναι χειρότερο και από όλα μαζί τα στερεότυπα για τα οποία έχει κατηγορηθεί ο Παπακαλιάτης στο παρελθόν, επί σειρά ετών τηλεοπτικώς (δεν είναι ο τομέας μου, δεν έχω παρακολουθήσει τις σειρές του και δεν δύναμαι να τις κρίνω) και σαφώς άδικα για το -με τα όποια ελαττώματα- σκηνοθετικό του ντεμπούτο στη μεγάλου μήκους το 2012. Δείτε το «Ένας Άλλος Κόσμος». Και αν νιώσετε πως κάτι τέτοιο δεν θα μπορέσετε να γυρίσετε ποτέ στην καριέρα σας, διότι περιμένετε μονάχα την επόμενη πρόσκληση για το «τρέχα γύρευε» φεστιβάλ της αλλοδαπής και δεν σας «αγγίζει» αυτού του «είδους» το σινεμά ή η πραγματικότητα είναι πολύ «λίγη» για τα φιλμικά σας οράματα, τότε… αλλάξτε επάγγελμα, επιτέλους!
ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;
Η καλύτερη ελληνική ταινία του 2015 (και πιθανότατα και τούτης της κινηματογραφικής σεζόν που διανύουμε). Εμπορικός οδοστρωτήρας, σινεμά για τις μάζες (χωρίς να απαξιώνει κανέναν αυτό), συγκίνηση που λυτρώνει τον θεατή. Φτιαγμένο για το σήμερα. Βγαίνεις έξω με το στόμα ανοιχτό, αφού έχεις μπήξει το κλάμα της χρονιάς εντός αιθούσης. Θα αισθανθείς μια ικανοποίηση που σπάνια σου έδωσε το σινεμά αυτής της χώρας. Μπορεί να ακούγονται φοβερά και τρομερά όλα αυτά, ίσως και να «παραφουσκώνουν» τις προσδοκίες σου, αλλά το «Ένας Άλλος Κόσμος» σε… «παραμυθιάζει» με τρόπο αληθινό, σου ζητάει να αγαπήσεις ξανά τον κινηματογράφο, να καταλάβεις πως σου είναι απαραίτητος, κυρίως σε εποχές κρίσης όπως η σημερινή. Αν διαφωνείς με όλα αυτά, μείνε στο χιουμοράκι του τηλεοπτικού Παπακαλιάτη που πηδάει μανάδες. Θυμήσου μόνο να ξεσκονίζεις τον ελιτισμό σου πού και πού…
Του Ηλία Φραγκούλη, σε συνεργασία με το freecinema.gr
Βρείτε το freecinema.gr στο facebook
Έφτασαν τα νέας γενιάς χειριστήρια DualSense με σημαντικές αλλαγές, πως θα τα ξεχωρίζετε (photos)
Κοίτα να δεις πράγματα που συμβαίνουν στην καθημερινότητα. Δεν του το 'χα του Παπακαλιάτη ότι θα βγάλει ταινία με νόημα πέρα από σειρές με τα γνωστά πηδηκτολακτίσματα. Δεν πηγαίνω καθόλου σινεμά αλλά τώρα που πλησιάζει η 25 του μήνα θα πάω να το δω στα Ster Cinemas. Θα πήγαινα για Star Wars αλλά θα προτιμήσω την φρέσκια πρόταση.
8 να ειναι οι ωρες του!
Τοσο κομπλεξ πια???
Τι θα γινοταν αν το προβαλε στις 24/12 και να βλεπαμε και εμεις το Star wars στις 17/12 οπως αλλα 6 δις ανθρωποι?
Τραγικοι και αυτος και η Feel Good!
Δεν γραφω αλλα γιατι θα γινω χειμαρρος!
8 αυτή η μούφα;Πάμε καλά;Star Wars και τα μυαλά στα κάγκελα!!!
Αχέμ,τώρα που τα είπα και ξέδωσα να πω εδώ πως με έψησε η κριτική σου Ηλία για να το δω.Ούτως ή άλλως θα το έβλεπα γιατί παρακολουθώ τη δουλειά του Παπακαλιάτη από τα πρώτα του σκηνοθετικά βήματα (Η Ζωή Μια Βόλτα) μέχρι και το Αν,το οποίο το λάτρεψα.Το αστείο είναι ότι όλοι μου οι φίλοι με κράζανε για το Αν και όταν τους τράβηξε η κοπελιά στο σινεμά να το δούνε,μου είπανε,ωραίο ήταν ρε συ,πολύ καλό.Θα δω και αυτό λοιπόν.Παίζει εξαιρετικό καστ μέσα,οπότε δεν χάνεται.Αλλά θα προτιμούσα να δω πρώτα το Star Wars και μετά αυτό.ΔΙάολε,θα μπορούσα να δω το Star Wars,μετά αυτό,και μετά ξανά το Star Wars.Τώρα θα πρέπει να το δω 3 φορές καπάκι το Star Wars.
Για μενα καποιος που βλεπει με προσηλωση Παπακαλιατη εχει τοσο μεγαλο χασμα με καποιον που παιζει Witcher /Fallout κτλ, οσο εχουν οι βαθμολογιες που βαζει ο συγκεκριμενος συντακτης μεταξυ τους. Οι πρωτοι βεβαια αποτελουν τεραστιο κομματι του πληθυσμου, αποδειξη οτι καθυστερουν το Star Wars για αυτον τον λογο............
Απο κατι τετοια μικρα πραγματα μπορει κανεις να βγαλει μεγαλα συμπερασματα, αλλα ας μεινουμε σε γιορτινο κλιμα.
Ο περισσότερος κόσμος εδώ μέσα κράζει λόγο star wars για κανέναν άλλο λόγο και τους καταλαβαίνω όλους πραγματικά και εγώ θα κάνω ένα Marathon star wars πριν πάω cinema αλλά ρε παιδιά στην Ελλάδα είμαστε λογικό είναι να στηρίξουμε το σπίτι μας κ πόσο μάλλον τις αξιότιμες προσπάθειες που κάνει αυτός ο άνθρωπος (Παπακαλιάτης) να γυρίσει μια αξιοπρεπέστατη ταινία σε αυτή τη χώρα!Άποψή μου είναι πως αν την γύριζε την ταινία αυτή Ο O'Russel ή ο Mcqueen θα λέγαμε όλη τη ταινιάρα και όλα τα σχετικά.Να μου πείς θα την γυρίζαν πολύ καλύτερα αλλά ας σκεφτούμε κ την διαφορά Budget που έχουν. Υπόψιν με έχει δρομολογήσει η γυναίκα ήδη για το σινεμά την τετάρτη.(Δεν την γλιτώνει κάνεις) :P
Ο Φανατισμός δεν κάνει καλό σε όλα τα επίπεδα ας παινέψουμε κ λίγο το σπίτι μας.. Δεν είναι κακό, άλλα έτσι είμαστε ως λαός μειώνουμε το δικό μας πάντα.
@vonzuchter αν εννοείς το Dallas buyers club ή ακόμα χειρότερα το Philadelphia τότε είσαι λάθος..Επίσης το Downvote δεν το καταλαβαίνω αν δεν συμφωνείς απάντησε δεν βρίζει κανείς την αποψή μας εκφράζουμε!
@georgebor δε βαζω εγω νταουνβοουτς και απβοουτς... δε πιστευω οτι εχουν καποια χρησιμοτητα. Ναι dallas buyers club και λοιπες μπουρδες... αθλιες ταινιες που δεν εχουν θεση στο σινεμα και που σε δεκα χρονια δε θα τις θυμαται κανεις οπως γινεται σε τετοιες περιπτωσεις. Παρτη στο DVD και δες τη. Γενικα αυτα τα review των κουλτουριαρηδων ειναι για σφαλιαρες. Aυτος ειναι ο λογος που εχω παψει να πηγαινω σινεμα με βαση τα reviews. Ο καθενας κανει κριτικη με βαση το δικο του γουστο του. Η μεταφορα της πρεμιερας του σταρ γουορς για να προβληθει μια κοινωνικη μπουρδολογια ηταν απαραδεκτη. Εβαλαν πρεμιερα σταρ γουορς μεσα στο τριημερο των γιορτων και ποτε να δεις? δε βρισκεις ηδη καλη θεση πουθενα , χαμος γινεται. Οποτε θα τη δουμε απο γεναρη οπως το βλεπω. Τι να λεμε τωρα.
Αρχικά, το Dallas buyers club ήταν πολύ καλή ταινία και από άποψη ερμηνίας αλλά και σεναρίου. Λογικά αυτό που σε ενοχλεί είναι το ότι έχει τραβεστύ μέσα κτλ. Ουδέν σχόλιο. Αυτό που ενοχλεί περισσότερο νομίζω είναι το ότι όλοι πιστεύουν ότι το Star Wars μετακινήθηκε λόγω Παπακαλιάτη. Αυτό είναι λάθος. Η ημερομηνία προβολής του Star Wars στην Ελλάδα είχε κανονιστεί πολύ πριν την αντίστοιχη του Παπακαλιάτη (λογικά για να συμπέσει με γιορτές ώστε να έχει ακόμα περισσότερο κόσμο). Αυτά είναι τα γεγονότα. Απλά επειδή στην Ελλάδα είμαστε λίγο θερμοκέφαλοι και πρέπει κάτι να μας φταίει πάντα έπρεπε να βρούμε κάποιο θύμα. Και το βρήκαμε στο πρόσωπο του Παπακαλιάτη. By the way, το Αν (που εγώ το είδα όταν το έβαλε η τηλεόραση και δεν με ενθουσίασε κιόλας) έκοψε όσα περίπου εισητήρια έχουν κόψει στην Ελλάδα όλες οι Star Wars ταινίες μαζί απο το '97 και μετά *(επανεκδώσεις). Άρα είτε μας αρέσει είτε όχι από άποψη αριθμών (ναι, αυτό κοιτάνε οι εταιρίες) θα ήταν λογική μία μετακίνηση της πρεμιέρας. Τώρα εγώ προφανώς (από τη φωτογραφία μου) είμαι μεγάλος fan του Star Wars. Σίγουρα δεν μου αρέσει η μετακίνηση της πρεμιέρας. Αλλά θα κάτσω να σκεφτώ λογικά. Δεν θα αρχίσω να βρίζω όποιον να ναι επειδή θα καθυστερίσει 1 εβδομάδα η ταινία στην Ελλάδα. Λες και είναι η 1η ταινία που καθυστερεί στη χώρα μας. Εδώ άλλες καθυστερούν μήνες. Τόσα χρόνια περιμέναμε, δε θα μας πειράξει η μία εβδομάδα τώρα.
Όσον αφορά το "ένας άλλος κόσμος" μπορώ να πω ότι η κριτηκή με ελκύει και ακούγεται ενδιαφέρουσα ταινία. Για τα Ελληνικά δεδομένα πάντα. Βέβαια ο Παπακαλιάτης δεν μου αρέσει. Τίγκα στα κλισέ πάντα. Και τώρα εδώ μετανάστης και Ελληνίδα ερωτεύονται (εννοείται ο πατέρας της κοπέλας φασίστας για να είναι ακόμα πιο κλισέ), ο Παπακαλιάτης κλασσικά μαμάει μια πολύ όμορφη κοπέλα , Σουιδέζα αυτή τη φορά και Γερμανός και Ελληνίδα ερωτεύονται. Γερμανός-Ελληνίδα, μετανάστης-Ελληνίδα. Δηλαδή πόσο πιο κλισέ πια; εντάξει καλό είναι που θέλει να αγγίξει τα θέματα που αφορούν τον Έλληνα τώρα, αλλά γιατί πρέπει η προσέγγιση σε όλα αυτά τα θέματα να γίνει μέσω του έρωτα; πολύ ρομάντζο πια. Έτσι χάνεται και η ουσία. Θέλει να δείξει κάποια προβλήματα της κοινωνίας και τα πνίγει στο ρομάντζο. Αποπροσανατολίζεται και ο θεατής έτσι. Ειδικά τα κοριτσάκια, τα περισσότερα εκ των οποίων πάνε για να δουν τον Παπακαλιάτη (να μαμάει) επειδή είναι και ωραίο παιδί (ΕΛΕΟΣ!!!). Ωραίο κριτήριο για να πας να δείς ταινία. Ακούς Παπακαλιάτη και ξέρεις τι θα δεις. Ρομαντικές ιστορίες. Ας κάνει και κάτι διαφορετικό επιτέλους.
Τέλος, ο Παπακαλιάτης δεν είναι καλός ηθοποιός. Καθόλου καλός. Σαν σκηνοθέτης κάτι κάνει (ειδικά για την χώρα μας) όντας φανερά επηρεασμένος από το Αμερικάνικο σινεμά. Και επιλέγει και καλή μουσική για τις ταινίες και τις σειρές του. Αλλά σαν ηθοποιός δεν πείθει. Θα μπορούσε να μην παίξει επιτέλους σε μία ταινία η σειρά του. Ή έστω να παίξει έναν δεύτερο πιο κωμικό ρόλο, που το έχει περισσότερο (βλ. Dolce Vita). Για πρωταγωνιστής δεν είναι πάντως.
Υ.Γ. May the force be with you
@PetrifieD το σκεπτικο σου οτι μεταφερουν την πρεμιερα του SW στις 24/12 λογω εορτων δεν στεκει. Ισα ισα συμβαινει το αντιθετο. Βαζουν την Παπακαλιατη στις 17/12 για να παει ο κοσμος (και να προμοταρουν την ελληνικη παραγωγη) και το SW στις 24/12 που ουτως ή αλλως θα κανουν τζιρο. Σιγουρα θα πηγαιναν πολλοι περισσοτεροι εαν η πρεπιερα ηταν στις 17 και οχι στις 24. Την παραμονη χριστουγεννων πολυς κοσμος γιορταζει με την οικογενεια του. Προσωπικα αν ημουν εργενης πιτσιρικας θα πηγαινα στις 24 και δεν θα με ενοιαζε τιποτα. Τωρα ομως δεν μπορω να αφησω την οικογενεια και να παω σινεμα.
Ανετρεξε λιγο ολες τις blockbuster επιτυχιες που εχουν βγει την τελυταια 10ετια. Ολες μα ολες εχουν βγει μια βδομαδα πριν την παραμονη Χριστουγεννων.
Εγω συμπεραινω οτι σκοπιμα μετατεθηκε το SW.
Υ.Γ. Η ταινια του Woody Allen απο τα Lidl ηταν να προβληθει Φλεβαρη αν θυμαμαι καλα.
Εγώ από κοπέλες που το είδαν χτες πρεμιέρα, μου είπαν οτι είναι μεγάλη μούφα και το μετάνιωσαν....
Πραγματικά δεν θα κρίνω εν θερμό (λόγω star wars κλπ) θα μπω στο σύνολο της Ελληνικής κινηματογραφίας που από τα μέσα των 90ς έχασε τελείως το ενδιαφέρων για μένα όπου ενώ την χρυσή εποχή 50ς ,60ς,70ς ακόμα και την εποχή της βιντεοκασέτας 80ς το γέλιο το δράμα του Έλληνα ακόμα και την πονηρία –αφέλεια (χάρη Κλυνν.) ήταν κύριο μέλημα τους δίνοντας μας ανάλαφρους εύθυμους αλλά και ντόμπρους, χαρακτήρες ….
Δυστυχώς οι ταινίες από τα μέσα των 90ς και μέχρι και σήμερα μας προοδέυσανε πολύ απότομα μας κάνανε ρατσιστή ,απατεώνα, με έργα έχοντας πολλές αισχρολογίες και Ατάλαντους ηθοποιούς που ενώ διαβάζουν (δεν ζουν τον ρόλο τους) μπαίνοντας σε κλίκα έχουν καταξιωθεί στο Ελληνικό στερέωμα δίνοντας μας ταινίες πραγματικά αδιάφορες αλήθεια ?πόσοι θυμούνται τον Άλλο Κόσμο , και πόσοι θα θυμούνται, το Βασικά καλησπέρα σας σε δέκα χρόνια….Ναι θα το θυμούνται μόνο λόγο star wars….
Disclaimer: (Δεν ειμαι απο αυτους που μισουν Παπακαλιατη καΙ αν ειναι τοσο καλη η ταινια μπραβο του. Και στο Star Wars ουτως ή αλλως μεσα προς τελη Γεναρη θα πηγαινα, να αραιωσει λιγο ο κοσμος να το δω σαν ανθρωπος. Οποτε δε με νοιαζει που αλλαξανε ημερομηνιες.)
Καλα, ποσο ασχετοι, μην πω τιποτα πολυ χειροτερο, ειναι αυτοι που διανεμουν τις ταινιες εδω στην Ελλαδα? Δεν προγραμματιζεις να προβαλεις ταινια παραλληλα με τετοιο blockbuster, ποσο μαλλον ελληνικη και ποσο μαλλον οταν μιλαμε για Star Wars. Εδω ολοκληρο Batman V Superman με τρειλερ που εχει εκατονταδες εκατομμυρια προβολες στο youtube αλλαξε ημερομηνια προβολης για να μην πεσει πανω στο Civil War και δεν μπορουσαν να βαλουν την ταινια του Παπακαλιατη κανα μηνα αργοτερα? Και αντι για αυτο βαλανε το Star Wars μια εβδομαδα αργοτερα??! Η ηλιθιοτητα του θεματος ξεχειλιζει. Και σε μια εβδομαδα δηλαδη τι νομιζουν οτι θα προλαβει να εισπραξει η ταινια του Παπακαλιατη? Γιατι μετα καληνυχτα. Συν ο εκνευρισμος των φαν του Star Wars που αν υπηρχε μια πιθανοτητα να δουνε Παπακαλιατη μετα απο αυτο εξανεμιστηκε.
Δηλαδη καταφεραν και να χαντακωσουν μια καλη ελληνικη ταινια και να εκνευρισουν τους μισους σινεφιλ της Ελλαδας. Απορω γιατι το θεμα δεν εμφανιστηκε στους Αφορητους. Η βλακεια τους ειναι εκκωφαντικη.
@dexter1810
Δυστυχώς ή ευτυχώς εγώ δεν κάνω εικασίες όσον αφορά το παραπάνω. Σου λέω τι ισχύει σύμφωνα με την εταιρία διανομής και με facts. Η ταινία του Παπακαλιάτη ήταν να βγεί Οκτώβριο αλλά λόγω των εκλογών του Σεπτέμβρη αποφάσισαν να το μεταφέρουν. Πρίν ακόμα γίνουν όλα αυτά η feelgood είχε ήδη αποφασίσει να προβάλλει στη χώρα μας το Star Wars στις 24 Δεκέμβρη. Δεν είναι και τόσο τρομερό όμως αυτό. 6 μέρες είναι. Όπως είπα άλλες ταινίες έχουν καθυστερίσει και μήνες.
Δεν τα βγάζω από το μυαλό μου όλα αυτά ούτε τα λέω για να υπερασπιστώ τον Παπακαλιάτη. Απλά όταν είδα ότι όλοι βρίζουν τον Παπακαλιάτη για το Star Wars σκέφτηκα ότι δεν αποφασίζεται η πρεμιέρα της ταινίας σε μια χώρα ένα μήνα πρίν αλλά πολλούς μήνες. Κάθισα και googlαρα λοιπόν με ψυχραιμία και διάβασα κάποια άρθρα και βρήκα την απάντηση. Η feelgood πιστεύει ότι θα τραβίξει περισσότερο κόσμο στο σινεμά τις γιορτές. Πρόσεξε δε μιλάω για την πρεμιέρα. Μιλάω για όλες τις γιορτές. Η πρεμιέρα δεν κανονίζεται ώστε να εισπράξεις μία μέρα μόνο, αλλά περισσότερο για την μετέπειτα περίοδο. Με αυτό τo hype τα σινεμά θα είναι τίγκα κατα τη διάρκεια των γιορτών. Εγώ για τις 27 να φανταστείς δυσκολεύτηκα να βρω εισιτήριο.
Ένας άλλος κόσμος, ένας άλλος Χριστόφορος, μια άλλη μάνα που έχασε την αθωότητα της.
Έλα βρε με το star wars, παιδάκια είστε; την είδαμε την τριλογία τη δεκαετία του '80, οκ θα πάμε να δούμε και το καινούριο, καλός και ο παπακαλιάτης....
Παιδιά είδα σήμερα την ταινία και ήταν πολύ καλή !!! Περνάει πολλά μηνύματα και σε κρατάει μέχρι το τέλος.Μακάρι να συνεχίσουν να βγαίνουν ταινίες τέτοιου επιπέδου στην Ελλάδα ! Όσο για το Star Wars δεν καθυστέρησε λόγω της ταινίας του παπακαλιάτη... Μερικοί κάνουν λες και καθυστερεί πρώτη φορά ξένη ταινία στην Ελλάδα έλεος....