Στην προηγούμενη στήλη αναφέρθηκα στο PlayStation Classic, το οποίο δεν με ενθουσίασε ιδιαίτερα. Όχι ως μηχάνημα, αλλά ως κίνηση από την πλευρά της Sony, η οποία με αρκετή καθυστέρηση αποφάσισε να αντιγράψει τις αντίστοιχες κινήσεις της Nintendo και άλλων εταιρειών.
Λόγω εκείνης της στήλης και σε συνδυασμό με την είδηση ότι ο γνωστός και μη εξαιρετέος emulator Retroarch κυκλοφόρησε στο Nintendo Switch, αποφάσισα να ασχοληθώ σήμερα με το χώρο του retro gaming και κυρίως με τη σκηνή των emulator. Ναι η σκηνή κινείται χρόνια τώρα στην παρανομία, κάτι που δικαιολογεί πρόσφατες κινήσεις της Νιntendo που είχαν ως αποτέλεσμα να κλείσουν δημοφιλείς προορισμοί της κοινότητας (για τη διάθεση ROM). Και μπορεί οι φίλοι των θεωριών συνωμοσίας να υποστηρίζουν ότι οι εταιρείες κυνηγούν την κοινότητα μόνο και μόνο για να στηρίξουν κινήσεις όπως το PlayStation Classic και τα Nintendo Classic Mini NES και SNES Classic Edition, η αλήθεια είναι ότι η κατάσταση είναι πολύ πιο περίπλοκη από όσο πιστεύει ο καθένας.
Ο λόγος φυσικά για τα διαβόητα πνευματικά δικαιώματα που προστατεύουν τους δημιουργούς και εξασφαλίζουν τη δυνατότητα εκμετάλλευσης των προϊόντων από τους νόμιμους δικαιούχους. Αυτοί οι νόμοι δυσκολεύουν και τις επίσημες, νόμιμες προσπάθειες επανακυκλοφορίας κλασικών τίτλων, μιας και κάθε εταιρεία που αποφασίζει να δημιουργήσει μια συλλογή, υπηρεσία, μίνι παιχνιδομηχανή, καλείται να καταβάλει κάποιο ποσό στην ιδιοκτήτρια του εκάστοτε retro τίτλου. Τα πράγματα περιπλέκονται και από το γεγονός ότι πολλά από αυτά τα δικαιώματα ανήκουν σε εταιρείες που δεν υφίστανται πλέον, μετατρέποντας την όλη διαδικασία σε πραγματικό πονοκέφαλο. Είναι ένας από τους βασικούς λόγους που κάθε επίσημη προσπάθεια συνοδεύεται από σχετικά υψηλή τιμή/συνδρομή, περιλαμβάνει λίγους τίτλους ή όλα γίνονται με πολύ αργούς ρυθμούς. Αυτός και το γεγονός ότι, ειδικά στην περίπτωση των videogames, πρέπει κάθε φορά να λύνονται τεχνικά προβλήματα, ώστε κάθε τίτλος να τρέχει στα σύγχρονα συστήματα και τις τηλεοράσεις.
Η κατάσταση και η ηθική διάσταση του πράγματος θολώνει κάπως από την ανάγκη διατήρησης της ιστορίας της βιομηχανίας των videogames, μια διαδικασία που απαιτεί τη διάθεση παλιών παραγωγών σε νέους (και όχι μόνο) χρήστες. Καλώς ή κακώς, η νόμιμη διαδικασία δεν μπορεί να καλύψει αυτήν την ανάγκη. Είτε γιατί ισχύουν όλα τα παραπάνω είτε γιατί οι εταιρείες δεν μπορούν να ασχοληθούν όσο χρειάζεται, οι παντός είδους υπηρεσίες, συλλογές και retro κονσόλες δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν. Και κάπου εδώ μπαίνει η παράνομη κοινότητα, η οποία κινείται με απίστευτους ρυθμούς και έχει καταφέρει να «διασώσει» ολόκληρες συλλογές παλιών συστημάτων. Παράνομα, ναι, αλλά χωρίς αυτήν, πολλοί τίτλοι θα είχαν χαθεί για πάντα.
Όχι, δεν υποστηρίζω την παράνομη διάθεση παλιών παιχνιδιών. Πρέπει οι δημιουργοί να αμείβονται για τις δημιουργίες τους, πρέπει οι ίδιες οι δημιουργίες να προστατεύονται. Αν όμως θέλουμε να μείνει ζωντανή η όποια ιστορία του χώρου, κάτι πρέπει να αλλάξει. Να γίνει η όλη διαδικασία πιο ευέλικτη και, ίσως, πιο προσιτή οικονομικά για το χρήστη. Μέχρι τότε το δικαστικό κυνήγι θα συνεχίζεται, όλοι θα κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους και οι φίλοι των retro παιχνιδιών θα «αναγκάζονται» να στρέφουν το βλέμμα τους σε όχι και τόσο ηθικές ή νόμιμες λύσεις.
Ενταξει, αυτη η καραμελα περι "ηθικης" της χρησης emulators πρεπει να σταματησει επιτελους. Κατανταει αστειο πια. ‘Επαιξες space invaders σημερα και δεν πληρωσες καποιον καπου? Ντροπη! Αισχος και ονειδος!’
Καταρχας αλλο ανηθικο και αλλο παρανομο.
Που ειναι το ανηθικο ακριβως στο να παιξω σε emulator ενα παιχνιδι μιας παλιας κονολας που εχει κλεισει τον κυκλο του εμπορικα εδω και δεκαετιες? Οτι δεν πληρωνω καποιον? Και ποιος ειναι αυτος ακριβως? Ποιον κλεβω? Γιατι εκεινοι που εφτιαξαν το εκαστοτε παιχνιδι, ολοι οι προγραμματιστες,σχεδιαστες κλπ, ειτε δουλευουν ειτε δεν δουλευουν πια σε εκεινες τις εταιριες (αν υπαρχουν καν τωρα οι εταιριες αυτες) δεν λαμβανουν ουτε ενα cent απο οποιαδηποτε πωληση σημερα. Απο την στιγμη λοιπον που δεν θιγονται οι δημιουργοι οικονομικα δεν μπορουμε να μιλαμε για προσβολη ηθικης.
Το αντιθετο μαλιστα, δεν υπαρχει δημιουργος που να μην χαιρεται οταν οι δημιουργιες του απολαμβανονται μετα απο δεκαετιες.
Παρανομο μπορει να ειναι, ναι, αν καποιος εχει τα δικαιωματα ενος τιτλου σημερα και τον διαθετει προς πωληση, οπως η Nintendo στη virtual console. Aλλα και αυτο πρεπει να αλλαξει επιτελους. Ειναι και θεμα διαιωνισης πλεον. Τις σημερινες ταινιες τις βλεπουμε δωρεαν στην τηλεοραση μετα απο μερικα χρονια, γιατι να μην υπαρχει κατι αντιστοιχο και στα video games;
Ας μην ξεχναμε και ποσες ταινιες πατωσαν σε εισπραξεις στα σινεμα αλλα χαρη στην δωρεαν προβολη τους στην τηλεοραση απεκτησαν φανατικο κοινο το οποιο τις αγορασε στην συνεχεια σε βιντεο, dvd και bluray, με αποτελεσμα να βγουν επικερδεις δεκαετιες μετα.
Disclaimer
Εξαιρουνται φυσικα emulators για τωρινες κονσολες και παιχνιδια που ειναι και παρανομο και ανηθικο.
Αυτα τα ολιγα απο μενα