Ποια είναι τα προϊόντα που στηρίζουν την Nintendo;
- Οικιακή κονσόλα
- Φορητή κονσόλα
- amiibo
Παρατηρήστε φυσικά ότι με λιγότερους πυλώνες σε σχέση με π.χ. την Microsoft, το ρίσκο καταλήγει πιο μεγάλο για τον καθένα. Και όλα εξαρτώνται από το gaming. Η πραγματικότητα αυτή είναι που εξηγεί την ιδέα ετών της εταιρείας να επεκταθεί σε προϊόντα που σχετίζονται με quality of life. Διότι μία δραστηριότητα μπορεί να καταστραφεί. Άλλες, λιγότερο συγγενικές όμως, είναι δύσκολο να πάθουν το ίδιο ταυτόχρονα.
Mobile apps
Βρίσκει οικονομική νιότη στα amiibo, χωρίς τα οποία η θέση της θα ήταν ακόμη πιο δυσχερής, χωρίς καμία αμφιβολία. Παίρνει απόφαση πως δεν γίνεται να μείνει μακριά από τα mobile app stores, ούτε και να είναι τόσο ιδιότροπη ως προς την εμπορική εικόνα των δημιουργημάτων της. Περισσότερο από κάθε άλλον, παραδέχεται ότι θα χρησιμοποιήσει όλα τα νέα της εργαλεία για να φέρει σε επαφή όσο περισσότερο κόσμο γίνεται με τη δουλειά της και να αυξήσει έτσι τις πιθανότητες α) να ψάξει κάποιος για άλλα προϊόντα Nintendo γνωρίζοντας ήδη χαρακτήρες και κόσμους και β) να τον κρατήσει κοντά της.
Η Nintendo είναι η Disney του gaming. Η Disney κερδίζει τα περισσότερα χρήματα από merchandise (α λα amiibo) και τίτλους (α λα ταινίες). Αυτό δεν την κρατά μακριά από τα απανταχού App Stores με εφαρμογές που είναι φτιαγμένες για να διατηρούν το δεσμό του κοινού με τους κόσμους, τους χαρακτήρες και τα κάθε άλλο προϊόν της. Τα games θα είναι πάντα το προφανές πάτημα, αυτό που πάνω από όλα κάνει κάποιον πιστό στην Nintendo. Αλλά το πρόβλημα της εταιρείας είναι πως όλο και λιγότεροι έρχονται σε επαφή με αυτά, ενώ όλο και λιγότεροι βρίσκουν το λόγο να μείνουν, όχι επειδή φταίνε τα παιχνίδια, αλλά επειδή η υπόλοιπη εμπειρία χρήσης είναι προβληματική. Είτε μιλάμε για έλλειψη τίτλων από τρίτους είτε για απλή αλληλεπίδραση με hardware και υπηρεσίες.
Το τουλάχιστον ιδιαίτερο Nintendo Network/Account
Και κάπως έτσι φτάνουμε στο Nintendo Network που είναι ήδη γνωστό ότι θα δίνει πατήματα στους χρήστες να μένουν κοντά στα προϊόντα με την προσδοκία ότι θα κερδίζουν εκπτώσεις και διευκολύνσεις. Από τη στιγμή που η Nintendo σκέφτεται να προσμετρά ακόμη και τη συμμετοχή σε οnline κοινότητες, μπορεί να ξεκινήσει ολόκληρο…metagame με τους χρήστες να το ρίχνουν στον ψυχαναγκασμό ειδικά αν αυτό σημαίνει έκπτωση σε κάποια νέα ή απλά αγαπημένη κυκλοφορία. Πόσο μάλλον αν η Nintendo καταφέρει να αποφύγει την απαίτηση συνδρομής. Γιατί να το κάνει αυτό όμως; Δεν είναι τρελό;
Είναι. Αλλά. Μιλάμε για την Nintendo. Η οποία κρατά, συγκριτικά, πιο ψηλά τις τιμές των τίτλων της από τους υπολοίπους και απομυζά μεγαλύτερα κέρδη από αυτούς σε βάθος χρόνου. Αν η υπηρεσία πάει καλά, αυτό το γεγονός μπορεί από μόνο του να καλύψει το κόστος που θα κάλυπτε μια συνδρομή. Και μαντέψτε, αν μισοπάνε καλά τα πράγματα, να έχει και πάλι υψηλές τιμές για τις παραγωγές της αλλά να μοιράζει εκπτώσεις, δωρεάν game items, DLC και συλλεκτικά αντικείμενα, τι θα έχει να λέει; Ότι δεν χρεώνει τίποτα τον παίκτη πέρα από το ίδιο το περιεχόμενο. Αυτό βέβαια είναι μόνο μια θεωρία. Μια θεωρία όμως που λόγω τιμολογιακής πολιτικής της Nintendo, είναι πιο πιθανό να εφαρμοστεί από την ίδια παρά από οποιονδήποτε άλλον. Το κέρδος όμως θα είναι σαφές και μακροχρόνιο. Οι πιο πιστοί θα δίνουν ζωή στις υπηρεσίες, θα έχουν λόγο να ασχοληθούν με mobile apps και με χίλια άλλα πράγματα που θα τους μετατρέπουν σε σταθερό μέλος μιας κοινότητας. Δεν χρειάζεται να σκεφτούμε κάτι εξωπραγματικά έξυπνο. Σκεφτείτε πόσες φορές έχετε πάρει μαζί σας 3DS για να κερδίσετε coins περπατώντας ή πώς αισθανόσασταν όσο ίσχυε το Nintendo Premium Network στο Wii U και κερδίζατε εκπτώσεις αγοράζοντας software.
Η παράξενη περίπτωση του MiiVerse
Το MiiVerse έχει πολλά να “μάθει” ακόμη, αποτελεί όμως μια ιδιότυπη επιτυχία ως κοινότητα από gamers που λειτουργεί και εκφράζεται κυρίως μέσω των συστημάτων της Nintendo και όχι τόσο στο web. Το κλίμα που επικρατεί στο MiiVerse φαντάζει κορύφωση κάποιου ευγενούς πολιτισμού σε σχέση με τον απόλυτο χαμό που επικρατεί συνήθως σε άλλες πλατφόρμες. Μην πάτε μακριά. Με το που εμφανίστηκαν communities στο PlayStation Network, το ποδαρικό έγινε με καφρίλα. Σαφώς και το έργο της Nintendo διευκολύνθηκε από την ισχνή υποδοχή ιδίως του Wii U. Όταν το κοινό σου είναι συγκριτικά το μικρότερο σε μια αγορά, κάτι που ισχύει σίγουρα στην περίπτωση των home consoles, γλιτώνεις πολλά…φιντάνια. Εξακολουθεί να ισχύει όμως ότι με απλές λύσεις, όπως περιορισμό όσων δεν έχουν παίξει το παιχνίδι που επιχειρούν να σχολιάσουν, ειδοποιήσεις για spoilers κ.λπ. γλιτώνουν πολύ κόσμο, με απλό τρόπο, από τα χειρότερα. Είναι μια καλή βάση για το μέλλον, που μπορεί να αξιοποιηθεί και για ανταμοιβές στο πλαίσιο του Nintendo Account.
Ενοποίηση των πάντων
Την ώρα που η Microsoft βάζει παντού τα Windows και επιχειρεί να πετύχει αυτό που πάντα ονειρευόταν, δηλαδή να υπάρχει τρόπος να συναντήσουμε οπουδήποτε και οπωσδήποτε τα Windows, η Nintendo ετοιμάζεται για τη δική της ενοποίηση. Θα ήταν απλή υπόθεση να πούμε ότι είναι πολύ νωρίς για να ξέρουμε αν όντως έχει βάση η όλη θεωρία για το λεγόμενο Project Fusion. Αλλά δεν είμαστε στο 2004 ή το 2005 και το απόλυτο trolling video του Nintendo Revolution λίγο πριν την E3. Είμαστε πια σε μια πραγματικότητα που οι καλύτερες και πιο αξιόπιστες διαρροές γίνονται από developers και, ακόμη καλύτερα, από προμηθευτές και τρίτες εταιρείες που αναλαμβάνουν την κατασκευή των κονσολών, όπως αναλαμβάνουν και την κατασκευή τόσων τηλεοράσεων, τηλεφώνων, υπολογιστών κ.λπ.
Η Nintendo είναι παραδοσιακά μονοκόμματη εταιρεία. Ξεροκέφαλη, γοητευτική και απείρως εκνευριστική για τον ίδιο ακριβώς λόγο, απέφυγε για πολλά χρόνια να κάνει κάτι που όλος ο κόσμος θεωρεί λογικό, έστω για τον περιορισμό του λειτουργικού κόστους: να έχει μια ομάδα για ανάπτυξη hardware, μια ομάδα για ανάπτυξη system software. Παραδοσιακά η ανάπτυξη φορητής και οικιακής κονσόλας ήταν ξεχωριστή υπόθεση για διαφορετικές ομάδες. Το απόγειο του παραλογισμού αυτού ήταν η παραδειγματική ανικανότητα να συνεργαστεί χωρίς ανάγκη για μαγικά ή αλόγιστα έξοδα το Game Boy Advance με το GameCube. Αν δεν θυμάστε, θα πούμε “Four Swords”. Αν δεν ξέρετε τι είναι αυτό, σας ζηλεύουμε για τα νεύρα που γλιτώσατε, σας λυπόμαστε για τις συγκινήσεις που σας προσπέρασαν. Ακριβώς επειδή η Nintendo είναι τόσο, μα τόσο ξεροκέφαλη, είναι αυξημένες οι πιθανότητες μια μεγάλη εσωτερική αλλαγή να γίνεται όχι επειδή ήρθε η ώρα για το αυτονόητο, αλλά επειδή υπάρχει συγκεκριμένη, νέα κατεύθυνση για τα προϊόντα της εταιρείας. Μπορεί η πορεία προς το Project Fusion να ξεκίνησε με…εσωτερικό fusion. Η Microsoft το προσπαθεί δεκαετίες (είναι και πιο δύσκολο αφού τα προϊόντα που πρέπει να συνδυαστούν είναι περισσότερα και πολυπλοκότερα) παρότι το ήθελε από νωρίς. Για την ιδιοσυγκρασία της Nintendo δεν είναι καθόλου περίεργο να ξύπνησε μια μέρα και να το πήρε απόφαση.
Τα βασικά οφέλη είναι προφανή. Μια βάση στο λογισμικό, μια βάση στο hardware, για προϊόντα που είναι φτιαγμένα για να συνεργάζονται, φτιαγμένα για να μην κάνουν άσκηση Zen το porting, προϊόντα που μοιράζονται ταυτότητα. Και οι απανταχού developers δεν θα διαμαρτυρηθούν καθόλου που θα μπορούν να δουλέψουν λιγότερο για να στοχεύσουν σε “2” συστήματα. Οι φορητές κονσόλες άλλωστε δεν είναι αυτό που ξέραμε. Το Nintendo DS ήταν η πιο επιτυχημένη φορητή κονσόλα όλων των εποχών. Ο διάδοχός της; Όχι και τόσο. Ακόμη και το PS Vita τα πηγαίνει σημαντικά χειρότερα από το αιώνια δεύτερο PSP που, παρόλα αυτά, πούλησε περί τα 80 εκατομμύρια κομμάτια. Θυμηθείτε ότι το PS4 πουλάει σαν τρελό και 2,5 χρόνια μετά το λανσάρισμα κοντεύει να φτάσει στη μέση του αριθμού αυτού. Για την Nintendo δεν είναι ούτε αδιανόητο ούτε ανέφικτο να επιχειρήσει την ενοποίηση. Είναι η μόνη που διατηρεί ακόμη κάποιο εκτόπισμα στις φορητές κονσόλες, έστω και αν είναι σαφές ότι τα smartphones κάνουν πολύ πιο δύσκολη πια την επιχειρηματολογία ότι η απόλυτα αφιερωμένη φορητή κονσόλα έχει πραγματικό ρόλο στην αγορά του σήμερα. Αν όμως παρέχεται σε όλους, μαζί με την οικιακή κονσόλα, είναι αδιανόητο να μείνει στα αζήτητα των παικτών και των developers. Κάθε πώληση μιας κονσόλας θα ανεβάζει την εγκατεστημένη βάση δυο συγγενικών συστημάτων.
Σύμφωνα με φήμες το Nintendo NX θα έχει παρόμοια ισχύ με το Xbox One. Είτε ο παραλληλισμός είναι τυχαίος είτε μιλάμε για κάτι που σε γενικές γραμμές εντάσσεται πια σε αυτό που όλοι θεωρούν τρέχουσα γενιά hardware, το σενάριο να μην ξεφεύγει πολύ σε επιδόσεις, σε σχέση με τον ανταγωνισμό προφανώς, δεν είναι ό,τι πιο παράλογο. Ναι, δεν θα ικανοποιήσει ακριβώς τον κόσμο η ιδέα αυτή. Ξέρετε τι θα κάνει όμως; Θα κρατήσει το κόστος χαμηλά, ειδικά αν η ισχύς αυτή επιτυγχάνεται συνδυαστικά, με φορητή κονσόλα και βάση μαζί.
Μία εμπειρία παντού
Η όλη ιδέα επιτρέπει βέβαια και ένα μοναδικό χαρακτηριστικό ακόμη: την ανάπτυξη τίτλων που μπορείς να πάρεις μαζί σου από το ένα μέλος του ζεύγους στο άλλο, διατηρώντας πρόοδο και λειτουργικότητα, κάτι που κανείς άλλος δεν θα μπορεί να ισχυριστεί, παρά μόνο μιλά για desktop από τη μία και laptop από την άλλη. Θα ήταν ένα συγκεκριμένο προτέρημα που θα εξηγείται εύκολα στην αγορά και δεν θα αφήνει και ιδιαίτερο χώρο για παρερμηνεία. Έτσι μπορεί να λυθεί και το πρόβλημα που ταλάνισε το Wii U, στο οποίο η ίδια η Nintendo δεν έπεισε ποτέ ότι ήταν αναγκαία η οθόνη του GamePad. Σε NX α λα Fusion δεν θα χρειάζεται να εξηγήσει το αυτονόητο, ενώ θα μπορεί να την αξιοποιεί ως δεύτερη οθόνη αν και όποτε χρειάζεται. Οι φήμες περί Fusion, αν έχετε παρατηρήσει, κρατούν πολύ καιρό τώρα, δεν διαψεύδονται από κανέναν και, όπως είπαμε παραπάνω, είναι πιο πιθανό από ποτέ να προέρχονται από πηγές με πραγματική γνώση του θέματος, σίγουρα πιο πιθανό από ό,τι ήταν κάτι τέτοιο πριν από 10 και πλέον χρόνια.
Η αρχιτεκτονική
Το απόλυτο ερωτηματικό είναι η τροπή που θα πάρουν τα πράγματα σε τεχνικό επίπεδο. Αν έχει βάση η θεωρία ότι το NX θα έχει παρόμοιες επιδόσεις με Xbox One ή/και PS4, τότε όλα είναι πιθανά. Είναι εύκολο να επιτευχθεί αυτό με αρχιτεκτονική ARM, εύκολο να γίνει με x86. Στην πρώτη περίπτωση το porting τίτλων για PC και άλλες κονσόλες μπορεί να αποδειχθεί σχετικό μαρτύριο, αλλά να ανοίξουν άλλοι δρόμοι για συνεργασίες με developers που έτσι κι αλλιώς δεν έχουν παράδοση σε κονσόλες αλλά έχουν κάτι ενδιαφέρον να δείξουν και να πουν. Επιπλέον γίνεται απλούστερη υπόθεση το “φορητό” μέρος της εξίσωσης. Στη δεύτερη περίπτωση τα προβλήματα που αναφέρθηκαν εγκαταλείπονται αλλά προκύπτουν άλλα, ακόμη πιο πρακτικά. Οι επεξεργαστές της Intel μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν από επιδόσεις, δεν έχουν όμως, ποτέ, φιλικές τιμές για τους κατασκευαστές. Υπάρχει λόγος που μόνο η Microsoft έβαλε την Intel σε κονσόλα της και από τότε την αποφεύγει όπως ο διάολος το λιβάνι. Τσακίζει κάθε ελπίδα για καλή αποκλιμάκωση του κόστους της κονσόλας σε βάθος χρόνου. Ναι αλλά γιατί όχι η AMD; Εδώ προκύπτει ένα γερό ερωτηματικό. Η AMD δεν τα έχει πάει καθόλου, μα καθόλου καλά, σε επεξεργαστές για φορητές συσκευές και δη τσέπης. Για να την προτιμήσει κανείς θα πρέπει να κάνει η ίδια την υπέρβαση πρώτα. Ειδικά η AMD έχει και μια ιδιαιτερότητα παραπάνω βέβαια: έχει φροντίσει να έχει δικαίωμα σχεδιασμού επεξεργαστών ARM. Τα πράγματα είναι, θεωρητικά, βασανιστικά ανοιχτά σε τεχνικό επίπεδο.
Κάτι που προφανώς και θα κάνει την Nintendo να ρίχνει πολύ γέλιο σε ομαδική έξοδο για μπίρες, αφού τα πλάνα της έχουν σίγουρα αποκρυσταλλωθεί, δεδομένου ότι η παρουσίαση της νέας της κονσόλας αναμένεται τον ερχόμενο Ιούνιο στην E3.
Η Nintendo και ο χορός της αναβαθμιζόμενης κονσόλας
Όποιο δρόμο και να διαλέξει η Nintendo ως προς το hardware, περιέργως, είναι πιο έτοιμη από τους υπολοίπους να μπει στο παιχνίδι των αναβαθμίσεων, αν θεωρήσει η ίδια ότι έχει νόημα. Δεν της είναι άγνωστο το παιχνίδι αυτό. Το έχει εφαρμόσει πολλάκις στα φορητά της συστήματα, όχι όμως σε home consoles. Game Boy Pocket, Color, Nintendo DSi, New Nintendo 3DS, όλα είχαν κάτι που δεν είχαν οι άμεσοι συγγενείς τους και, κατά συνέπεια, τίτλους ή εκδόσεις τίτλων που απέδιδαν καλύτερα ή δεν έτρεχαν αλλού. Με το να μην είναι ιδιαίτερα επιθετική στην εξέλιξη του hardware, κρατά το κόστος σε πιο λογικά επίπεδα σε σχέση με τον ανταγωνισμό και ήδη, σε home consoles, έχει δυο γενιές στην πλάτη που η οδός η οποία ακολουθήθηκε ήταν μεταξύ θηρίου και microconsole. Αν χρειαστεί να μπει δηλαδή στο παιχνίδι που φαίνεται ότι ξεκινά η Microsoft, μπορεί. Το αν θα θελήσει είναι τελείως άλλη υπόθεση. Φυσικά.
Services και System Software
Το να πούμε πως τα online services είναι η αχίλλειος πτέρνα της Nintendo είναι, μεταξύ άλλων, και ευφημισμός. Όσο προσεγμένες είναι οι εσωτερικές παραγωγές της εταιρείας, τόσο αδιανόητα κακές είναι οι κινήσεις της ως προς utility software, software που υπάρχει μεταξύ του χρήστη και του οποιουδήποτε παιχνιδιού, αλλά και γύρω από αυτό. Είτε μιλάμε για online services ή firmware, η Nintendo έχει να διανύσει μεγάλη διαδρομή για να φτάσει σε αποδεκτά επίπεδα. Η Nintendo έχει καταφέρει να σερβίρει στο μενού του 3DS συντόμευση για το κατέβασμα game demo και να χρειάζεται είσοδος στο eShop, με απαράδεκτη για τα δεδομένα της εποχής αναμονή (ακόμη και στο New 3DS) για να ξεκινήσει ένα download. Είδαμε στο Wii U, στο ξεκίνημά του, ότι η είσοδος και έξοδος από τις ρυθμίσεις του συστήματος χρειαζόταν 15 δευτερόλεπτα. Το ότι τώρα χρειάζεται 5 και πλέον δευτερόλεπτα, κάνει το iPhone του 2007 να μοιάζει με τον Flash της DC. Στο Wii U υποστηρίζονται video calls αλλά καλύτερα να μην ξεκινήσουμε να μιλάμε για την αξιοπιστία των κλήσεων ή την ανυπαρξία σωστών ειδοποιήσεων. Αυτά τα φαινόμενα πρέπει να εκλείψουν. Η σύγκριση ως προς την ευκολία χρήσης δεν ξεκινά εντός του παιχνιδιού, ούτε και γίνεται μόνο με άλλες κονσόλες. Όχι από τη στιγμή που έχουμε τόσες οθόνες μπροστά μας, γύρω μας, στην τσέπη μας που δείχνουν πολύ φιλικότερο πρόσωπο. Δεν γίνεται να αφιερώνει η Nintendo τόσο ενέργεια στο customization του home screen στο 3DS, αλλά να μην θεωρεί πως είναι σημαντικό να γίνονται 5 βασικά πράγματα γρήγορα.
Τίποτα δεν μαρτυρά καλύτερα την αποτυχία της Nintendo στα human interfaces από το παρακάτω γνώριμο σενάριο στο 3DS. Έχουμε ανοιχτό το eShop που “τρέχει στο background”. Έρχεται ειδοποίηση με παραπομπή στο eShop. Πατάμε την παραπομπή και ειδοποιούμαστε ότι πριν ανοίξει το eShop πρέπει…να κλείσει το eShop που ήδη τρέχει στο παρασκήνιο και…να ανοίξει ξανά. Δεν είναι δουλειά να πληρώνει κάποιος σε κάθε σύστημα ξεχωριστά τον ίδιο τίτλο σε Virtual Console. Σαφώς και θέλει δουλειά το emulation σε κάθε σύστημα, και η δουλειά κοστίζει, αλλά πολύ περισσότερο κοστίζει η εντύπωση που μένει στο χρήστη που δεν καλείται να πληρώσει για βελτιωμένη έκδοση παλαιού τίτλου, αλλά για αυτόν ακριβώς που μπορεί και να έχει στη συλλογή του από τότε που βγήκε ή στο Virtual Console άλλης κονσόλας της Nintendo. Εδώ δεν τίθεται θέμα δικαιωμάτων. Μιλάμε κυρίως για δικούς της τίτλους. Πολύ απλά, δεν υπάρχει χώρος για άλλες τέτοιες χαζομάρες. Εδώ πρέπει να υπερβεί εαυτόν η Nintendo. Διότι καλά games έχει, αναγνωρίσιμα και εξαιρετικά franchises δεν της λείπουν, αποτυγχάνει όμως σε θέματα κοινής λογικής. Όσες καμπύλες και αν χωρούν στους χαρακτήρες και τα παιχνίδια της, η εμπειρία χρήσης των συστημάτων της είναι γεμάτη κοφτερές γωνίες.
Εμπορική παρακμή, δημιουργικός πυρετός
Η πίεση που δέχεται η Nintendo τα τελευταία χρόνια, έχει και τα καλά της. Από τη στιγμή που μόνο περιφρόνηση εισπράττει από μεγάλους publishers, έχοντας συμβάλλει και η ίδια προς αυτήν την κατάληξη φυσικά, σήκωσε αξιοθαύμαστα το βάρος κάλυψης των τεραστίων κενών, στηρίζοντας πραγματικά δύο διαφορετικά συστήματα μάλιστα, βάρος που δεν έχει κανείς από τον άμεσο ανταγωνισμό (μην πει κανείς για PS Vita, για στήριξη συζητάμε). Ναι, έχει αναγκαστεί κατά διαστήματα να καθυστερήσει τίτλους, αλλά αυτό αγγίζει τη μειοψηφία του line up. Ρίξετε μια ματιά στο πιο πρόσφατο Nintendo Direct και θα διαπιστώσετε πως όχι μόνο αναλαμβάνει να φέρει τίτλους που απαιτούν ζόρικη μετάφραση, αλλά ανακοινώνει τελείως νέους τίτλους η κυκλοφορία των οποίων μοιράζεται μεταξύ Απριλίου και Ιουνίου. Αυτό το φαινόμενο είναι σπάνιο για εσωτερικές παραγωγές από platform holder και προφανώς έχει επιβληθεί από τις περιστάσεις. Επιπλέον κάθε τίτλος στην παρουσίαση ήταν αποκλειστικός. Ναι, δεν είναι όλες οι αποκλειστικότητες το ίδιο πράγμα, αλλά άλλοι ονειρεύονται τέτοιο πλήθος. Άλλοι ονειρεύονται έστω να τους πάρει μια φορά στα σοβαρά η Atlus.
Αν η Nintendo κρατήσει τα σωστά διδάγματα από όλη αυτήν την ιστορία, ακόμη και με την ξαφνική εξασφάλιση ολοκληρωτικής υποστήριξης από τρίτους στην εποχή του NX, δεν θα ξεχάσει όσα κατάφερε υπό πίεση. Είναι ξεκάθαρα σε θέση να προσφέρει πολλαπλές παραγωγές σε ρυθμό που οι υπόλοιποι θα δυσκολευθούν να ακολουθήσουν γιατί ποτέ δεν χρειάστηκε να μάθουν αν και πώς μπορούν να το καταφέρουν.
Make or break
Σε πολλά επίπεδα, η επόμενη κίνηση της Nintendo είναι σε θέση να καθορίσει και να σφραγίσει το μέλλον της εταιρείας σε μια αγορά που δείχνει ότι δεν σηκώνει και πολλούς διεκδικητές στην πράξη. Αν η αγορά των δισεκατομμυρίων smartphones δεν χωρά κανέναν πέραν των Apple και Google, πόσο σίγουρος μπορεί να είναι όποιος περιμένει και ξημέρωμα και πολλά κοκόρια στο gaming;
Διαβάστε ακόμη:
The Great Game: (Gaming) business και μεταξωτές κορδέλες
Το πρώτο κομμάτι της ανάλυσής μας για το σήμερα και το αύριο της βιομηχανίας του gaming, όπου αναλύονται θέματα όπως η ψηφιακή διανομή.
The Great Game: Η Microsoft και οι προβλέψιμες εκπλήξεις
Το δεύτερο κομμάτι της ανάλυσής μας καταγράφει το πως κινείται η Microsoft για το μέλλον του Xbox και το πόσο λογικό είναι αυτό που κάνει με τις κυκλοφορίες τίτλων της και για PC.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity