Το παιχνίδι έχει ένα ιντριγκαδόρικο και συνάμα κωμικό concept το οποίο δένει εξαιρετικά με την 2D οπτική.
Όσο καλοστημένο και αν ακούγεται το βασικό concept του τίτλου της Padaone Games, άλλο τόσο αδύναμη κρίνεται η γενικότερη εικόνα του παιχνιδιού στους υπόλοιπους τομείς. Το παιχνίδι στηρίζεται ουσιαστικά σ’ έναν βασικό μηχανισμό ο οποίος δεν είναι άλλος από την τηλεμεταφορά, ένα γρήγορο teleport που ντύνεται στιλιστικά με τον απαραίτητο καπνό (άλλωστε μιλάμε για ninja). Πατώντας γρήγορα το πλήκτρο του teleport, ο Kurt τηλεμεταφέρεται σε μικρές αποστάσεις. Κρατώντας το κουμπί πατημένο, ο χρήστης μπορεί να επιλέξει με το stick (ή το D-Pad) την κατεύθυνση στην οποία θέλει να τηλεμεταφερθεί ο ήρωας. Εύκολο, σωστά; Αν συνυπολογίσει κανείς ότι υπάρχει και πλήκτρο για να πηδάει ο Kurt, μιλάμε για ένα πανεύκολο σύστημα το οποίο θα έπρεπε να λειτουργεί απροβλημάτιστα. Και πράγματι, αν εξαιρέσει κανείς κάποιες ιδιαιτερότητες που χρίζουν εξάσκησης, ο μηχανισμός λειτουργεί μια χαρά.
Ο οπτικός τομέας του Wii U game θυμίζει προφανώς εποχές NES, αλλά ταιριάζει απόλυτα με την ιστορία που είχαν οι developers στο μυαλό τους για τις περιπέτειες του Kurt the Righteous.
Παραδείγματος χάριν, ο χρήστης θα πρέπει να συνηθίσει ότι πρώτα αφήνει το πλήκτρο του teleport και μετά το stick/D-Pad, αλλιώς αλλάζει/ακυρώνεται η κατεύθυνση που επιλέχθηκε αρχικά και ο ήρωας θα βρεθεί κάπου άλλου. Μέχρι να συνηθίσει ο παίκτης το teleport ως γενικότερη έννοια, θα υπάρξουν αρκετές στιγμές που ο ninja θα καταλήξει στην αναδυόμενη λάβα στις κάθετες πίστες ή πάνω σε κάποιον εχθρό που θα τον περιμένει με ανοιχτές αγκάλες. Στα levels όπου χρειάζεται μεγαλύτερη ταχύτητα και καλύτερος συντονισμός, το trial & error θα αποτελέσει αναπόσπαστη δραστηριότητα του χρήστη που θα ασχοληθεί με το Roving Rogue. Οι λόγοι μπορεί να βρίσκονται εν μέρει και στον γενικότερο σχεδιασμό κάποιων σημείων συγκεκριμένων επιπέδων που κρίνονται απαιτητικά για να υποστηρίξουν τον εν λόγω μηχανισμό με άνεση, αλλά το βασικό πρόβλημα του τίτλου βρίσκεται στην έλλειψη ανανέωσης όσο προχωράνε τα κεφάλαια.
Στα levels όπου χρειάζεται μεγαλύτερη ταχύτητα και καλύτερος συντονισμός, το trial & error θα αποτελέσει αναπόσπαστη δραστηριότητα του χρήστη που θα ασχοληθεί με το Roving Rogue.
Ο σχεδιασμός των εχθρών δεν είναι και ιδιαίτερα πλούσιος και από ένα σημείο και μετά η ρουτίνα κάνει τη μεγαλύτερη ζημιά στη γενικότερη αισθητική του Roving Rogue. Κάποια mobs αποφεύγονται, κάποιοι θέλουν άλμα πάνω στο κεφάλι τους, αλλά με 7 διαφορετικά είδη εχθρών σε 6 κεφάλαια συν τις πίστες του κάθε κεφαλαίου, οι αλλαγές που θα εμπλούτιζαν το παιχνίδι ως τίτλο δεν έρχονται με την απαραίτητη ορμή. Αν συνυπολογίσει κανείς το ισχυρό μπάσιμο της λογικής του «Trial & Error» η οποία υποβαθμίζει ξεκάθαρα την έννοια του «skill», ο παίκτης θα πρέπει απλώς να έχει υπομονή εφόσον έχει βάλει σκοπό να τερματίσει το game. Οι developers μπορεί να προχώρησαν σε κάποιες επιλογές που προστατεύουν το Roving Rogue από το να θεωρηθεί broken (ο ninja μπορεί να διαπεράσει μόνο «χρυσούς» τοίχους) ή μία hardcore έκδοση του Cloudberry Kingdom (υπάρχουν αμέτρητες ζωές στο Roving Rogue), αλλά δεν μπόρεσαν να αποφύγουν την έλλειψη δημιουργικότητας στο στήσιμο των levels. Το ότι κάποιες πίστες είναι κάθετες και κάποιες οριζόντιες δεν φτάνει για να κρατηθεί το ενδιαφέρον του χρήστη. Η υπομονή στη λογική του trial & error θα αποτελέσει το μεγαλύτερο όπλο οποιουδήποτε παίκτη αποφασίσει να μαζέψει όλα τα collectibles στο κάθε chapter, αλλά και σε περίπτωση που θέλει να δει τους τίτλους τέλους.
Ίσως να υπάρχουν βέβαια μερικοί φίλοι οι οποίοι θα θέλουν να ακολουθήσουν στο ταξίδι επιστροφής και εξόδου από το κάστρο, μιας και υπάρχει η δυνατότητα για local co-op και μάλιστα στο story mode του τίτλου. Αυτό ανεβάζει σίγουρα τη διάρκεια του παιχνιδιού, δίνοντας μία έξτρα ώθηση στον χρήστη να καλέσει από έναν έως και τρεις φίλους με σκοπό να σχεδιάσουν και να ολοκληρώσουν μαζί την απόδραση των χρωματιστών ninjas. Μέχρι να μπουν όλοι στο κλίμα του teleporting θα πάρει λίγος χρόνος (είπαμε, ο παράγοντας υπομονή απαιτείται παντού), αλλά στο τέλος θα δημιουργηθεί μία χαοτική μεν, διασκεδαστική δε 2D εμπειρία. Η Padaone Games θα μπορούσε να κυνηγήσει και την online υποστήριξη, έστω και για 2-player mode, η οποία θα έδινε ακόμη μεγαλύτερη ώθηση στους χρήστες του Wii U να το προμηθευτούν σε κάποια eShop deals και να το απολαύσουν παρέα με τους φίλους τους χωρίς να απαιτείται η συνύπαρξη στο ίδιο δωμάτιο.
Ουσιαστικά πρόκειται για ένα concept που ακούγεται πιο ενδιαφέρον απ’ ότι είναι στην πράξη. Τα αγαλματίδια και τα μικρά collectibles αποκαλύπτουν περισσότερα από την ιστορία που υπάρχει πίσω από τον Kurt, αλλά αυτό παραμένει ένα «διασκεδαστικό εξτραδάκι» σ’ ένα συμπαθητικό 2D action-platformer. Το Roving Rogue έχει σίγουρα τα ενδιαφέροντα σημεία του με την τηλεμεταφορά, μπόλικες πίστες για να κρατήσει τον παίκτη με την pixel-art αισθητική του, αλλά αυτά δεν αρκούν σε καμία περίπτωση για να κερδίσει κανείς το απλό κοινό, δηλαδή τους non-hardcore “platformάκηδες” που δεν θα έχουν πρόβλημα να «κάψουν» μπόλικα απογεύματα επαναλαμβάνοντας ξανά και ξανά τις ίδιες πίστες.
Δυστυχώς, ο τίτλος αντιμετώπιζε προβλήματα με το ευρωπαϊκό eShop και εδώ και ένα μήνα (!) αγνοείται η τύχη του στο ελληνικό και γερμανικό eShop. Για την ώρα, δεν γνωρίζουμε ποιοι είναι οι λόγοι για τους οποίους δεν διατίθεται πλέον στην διαδικτυακή πλατφόρμα του Wii U σε ότι αφορά συγκεκριμένες χώρες.
Στο τρειλερ έδειχνε να είναι ένα πιαχνίδι που έχει βρεί τον τρόπο να διαφέρει απο τα υπόλοιπα Platforms αλλά απο το review του Εκτορα μάλλον αξίζει να ασχοληθείς μόνο όσο κρατάει το τρειλερ του..... :-P