Είναι γνωστό στους περισσότερους ότι η βασική και κύρια έμπνευση για το είδος των role-playing games είναι το λογοτεχνικό είδος της ηρωικής φαντασίας και πιο συγκεκριμένα το Lord of the Rings του Tolkien. Ωστόσο, οι δημιουργοί videogame δεν άργησαν να εξερευνήσουν και άλλα setting, όπως είναι τα sci-fi και post-apocalyptic. Ήταν, λοιπόν, θέμα χρόνου κάποιος να κάνει το τολμηρό βήμα και να συνδυάσει τα RPG με horror και τι καλύτερο από τα έργα του H.P. Lovecraft και τη μυθολογία του Cthulhu, η οποία γεννήθηκε μέσα από αυτά;
Η πρώτη απόπειρα ήρθε μάλιστα πολύ γρήγορα, μόλις το 1981, από την Chaosium. Το σύστημα «pen and paper» γνώρισε πολλές νέες εκδόσεις με πιο πρόσφατη την έβδομη, η οποία πραγματοποιήθηκε μέσω Kickstarter. Την ίδια οδό επέλεξε και η Cultic, μια νέα, τουρκική ομάδα ανάπτυξης της οποίας το Stygian: Reign of the Old Ones αποτελεί τον πρώτο τίτλο. Παρόλο που υπάρχουν χοντρικά καμιά δεκαριά τίτλοι που θα μπορούσαν να αποκαλεστούν πραγματικά μέρος της μυθολογίας του Cthulhu, μόλις ένας από αυτούς είναι RPG και μάλιστα πρόκειται για port παιχνιδιού για κινητά, μια μεταφορά του 2012 με προβλήματα χειρισμού που δεν αντιμετωπίστηκε πολύ θετικά από κοινό και κριτικούς. Πώς εξηγείται αυτή η έλλειψη, τη στιγμή που υπάρχει πληθώρα τίτλων για κάθε άλλη υποκατηγορία RPG και με δεδομένο ότι η πρώτη πραγματική προσπάθεια μάς έρχεται από μία εντελώς άγνωστη ομάδα; Η αιτία θα πρέπει να αναζητηθεί στο γεγονός ότι ακόμα και η εκδοχή pen and paper δεν έχει ούτε κατά διάνοια την εμπορική απήχηση του Dungeons and Dragons και αυτό με τη σειρά του οφείλεται στο ότι η μυθολογία Cthulhu είναι ό,τι πιο anti-RPG μπορεί να φανταστεί κανείς. Τι εννοούμε;
Στα παραδοσιακά παιχνίδια ρόλων, ο παίκτης αναλαμβάνει το ρόλο ενός ήρωα (ή, ενίοτε, ενός «κακού») ο οποίος μέσα από απίστευτες περιπέτειες και κατορθώματα σε φανταστικούς κόσμους, αντιμετωπίζοντας μυθικά τέρατα και γρίφους αποκτά εμπειρία και μαγικούς θησαυρούς, με αποτέλεσμα να γίνει (αν επιζήσει) πανίσχυρος, ακόμα και να φτάσει στα όρια της θεοποίησης (ή και πέρα από αυτά). Στον κόσμο του Cthulhu, που βασίζεται στη δική μας πραγματικότητα, ένας ήρωας ανακαλύπτει σκοτεινά μυστικά και αντιμετωπίζει φριχτά τέρατα, τα οποία δεν συμβαδίζουν με τη λογική του κόσμου όπως τον αντιλαμβανόμαστε. Ακόμα κι αν βγει ζωντανός από αυτές τις δοκιμασίες, η ψυχική του υγεία ζημιώνεται ανεπανόρθωτα και, τελικά, καταλήγει αναπόφευκτα να γρατζουνά τους λευκούς τοίχους κάποιου ψυχιατρείου παραμιλώντας ασυνάρτητα. Αυτή, όμως, είναι και η ιδιαιτερότητα του συστήματος που το κάνει να ξεχωρίζει από τα περισσότερα RPG. Η Cultic φαίνεται να κατανοεί πολύ καλά την μοναδικότητα αυτή και το αποτέλεσμα αντικατοπτρίζεται στην προσπάθειά της. Βρισκόμαστε στη φανταστική πόλη Arkham, κάπου στη δεκαετία του 1920, στο επίκεντρο θα μπορούσε να πει κανείς της μυθολογίας του Lovecraft, μόνο που η πόλη δεν βρίσκεται πια στη Γη, αλλά φαίνεται να έχει μεταφερθεί σε μια άλλη διάσταση ή σε κάποιον άλλο γαλαξία, όπου τα άστρα δεν είναι όπως τα γνωρίζουμε. Ο ουρανός βρίσκεται σε ένα συνεχές ημίφως και η ίδια η γη φαίνεται να δηλητηριάζει ό,τι φύτρωνε ως τώρα πάνω της. Μυστηριώδη, αλλόκοσμα αναρριχητικά φυτά πνίγουν και διαλύουν σιγά-σιγά τα κτήρια του Arkham, η οικονομία έχει καταρρεύσει και οι αρχές έχουν αντικατασταθεί από τη μαφία και μια αίρεση παρανοϊκών που κάνει ανθρωποθυσίες στο όνομα των Μεγάλων Παλαιών. Μέσα σε αυτή την παραφροσύνη, ο χαρακτήρας μας προσπαθεί να εξιχνιάσει ένα μυστηριώδες όνειρο στο οποίο ένας αινιγματικός άνδρας χωρίς πρόσωπο αφήνει να εννοηθεί ότι οι απαντήσεις για τη μοίρα του Arkham θα δοθούν στον πρωταγωνιστή αν και εφόσον μπορέσει να αποκρυπτογραφήσει ένα ποίημα και να τον βρει στον πραγματικό κόσμο. Ό,τι και αν είναι πλέον «πραγματικό».
Το Arkham στο Stygian προσπαθεί να διατηρήσει όσο γίνεται την κανονικότητα της ζωής στην Αμερική της ποτοαπαγόρευσης, κάτι που μοιάζει σχεδόν μάταιο: δεν υπάρχει ηλεκτρισμός, η διαθέσιμη τροφή περιορίζεται σε κονσέρβες, οι συναλλαγές γίνονται με τσιγάρα αντί με τα άχρηστα πια χαρτονομίσματα και οι κάτοικοι μοιραία το ρίχνουν στο ποτό και στα ναρκωτικά για να καταφέρουν να επιβιώσουν έστω μία μέρα ακόμα. Φυσικά, όλα αυτά (και ακόμα χειρότερα) τα βιώνει και ο χαρακτήρας μας, ο οποίος θα ακολουθήσει τα ίχνη του μυστηριώδη ξένου μέσα από τις πιο σκοτεινές γωνιές της καταραμένης πόλης. Ο παίκτης μπορεί να επιλέξει τη μορφή και τις ικανότητες του χαρακτήρα με βάση κάποια αρχέτυπα, τα οποία παίζουν το ρόλο των παραδοσιακών classes, όπως Investigator, Occultist ή Explorer. Αυτό συμπληρώνεται από την επιλογή ενός belief system, το οποίο είναι η ψυχολογική «άγκυρα» του χαρακτήρα που τον κρατά νηφάλιο και το βοηθά να αντιμετωπίσει τον τρόμο που τον περιβάλλει. Ο ήρωας μπορεί να είναι πιστός Χριστιανός ή αμετανόητος υλιστής και αντίστοιχα η προσευχή ή οι πρόσκαιρες ηδονές να του προσφέρουν πολύτιμα sanity points. Όπως είπαμε, ο κίνδυνος δεν βρίσκεται μόνο στα περίστροφα των μαφιόζων που απειλούν τη σωματική μας ακεραιότητα, αλλά κυρίως στα αλλόκοτα τέρατα, στη φρίκη της διάσπαρτης βίας, ακόμα και στο σκοτάδι, πράγματα τα οποία ροκανίζουν την ψυχική μας υγεία και την επαφή μας με την πραγματικότητα. Εκτός, λοιπόν, από τα παραδοσιακά hit points, οι χαρακτήρες στο Stygian διαθέτουν και sanity points, τα οποία χάνονται ευκολότερα και αναπληρώνονται πιο δύσκολα από τα πρώτα. Αν τα sanity points εξαντληθούν, ο χαρακτήρας τρελαίνεται και το παιχνίδι τελειώνει. Πιστό στο πνεύμα του pen and paper RPG, όμως, το παιχνίδι καταγράφει την μακροπρόθεσμη φθορά της ψυχικής υγείας του χαρακτήρα μέσω της συγκέντρωσης Angst.
Πρόκειται για ένα είδος anti-experience. Καθώς ο ήρωας συγκεντρώνει Angst points αποκτά «επίπεδα» τα οποία, αντί για τα θετικά perks που αποκτά με τα κανονικά character levels, του δίνουν επιλογή μεταξύ αρνητικών perks που κάνουν τη μάχη ή γενικά τη ζωή του δυσκολότερη. Για παράδειγμα, μπορεί να γίνει πιο αδέξιος (αποκτώντας μεγαλύτερο ποσοστό critical failure) ή να χάνει sanity points αν δεν μπαίνει σε μάχη αρκετά συχνά ή αν δεν ανακαλύπτει νέα στοιχεία. Η συγκέντρωση Angst είναι αναπόφευκτη, ακόμα και αν αποφεύγουμε τις μάχες υποχωρώντας, πράγμα που δίνει εξαιρετικά την αίσθηση του παγιδευμένου λαβκραφτιανού ήρωα που χάνει τα λογικά του όσο πιο πολλά ανακαλύπτει για τον κοσμικό τρόμο που περικυκλώνει τη Γη, αλλά παράλληλα φαίνεται να μην έχει άλλη επιλογή από το να συνεχίσει. Ο χαρακτήρας αργά ή γρήγορα θα υποκύψει σε κάποια μορφή ψυχασθένειας, η οποία μπορεί να τον οδηγήσει να επιτίθεται στους συντρόφους του, για παράδειγμα, ή και να επηρεάζει τις επιλογές στους διαλόγους. Η Cultic παροτρύνει τον παίκτη να κάνει roleplay την τρέλα αυτή επιλέγοντας τέτοιες απαντήσεις, ωστόσο δεν φαίνεται αυτές να έχουν κάποιον πραγματικό αντίκτυπο στους συνομιλητές μας. Πλάσματα, τοποθεσίες και χαρακτήρες θα είναι γνώριμα σε όσους έχουν εντρυφήσει στα έργα του Lovecraft, καθώς υπάρχουν παντού αναφορές σε διηγήματα ή νουβέλες όπως το «The Statement of Randolph Carter», «The Terrible Old Man», «At the Mountains of Madness» και «The Dreams in the Witch House» μεταξύ πολλών άλλων. Τα πλάσματα που θα έχει την ατυχία να συναντήσει ο πρωταγωνιστής είναι πιστά στις περιγραφές του, ενώ γενικά το ιδιαίτερο art style του παιχνιδιού παραπέμπει σε ύφος στην εικονογράφηση της δεκαετίας του 1920.
Το Stygian στην ουσία είναι ένα 2D game με την εξερεύνηση να πραγματοποιείται σε πραγματικό χρόνο (αυτό γίνεται αντιληπτό καθώς οι χαρακτήρες χρειάζονται τροφή και ξεκούραση σε τακτά χρονικά διαστήματα), ενώ οι μάχες διεξάγονται σε σειρές, πάνω σε ένα παραδοσιακό εξαγωνικό grid. Κάθε χαρακτήρας και εχθρός διαθέτει action points τα οποία ξοδεύει για να κινηθεί και να επιτεθεί ή να χρησιμοποιήσει άλλες ικανότητες. Οι μάχες είναι και δύσκολες, όσο και απρόβλεπτες, καθώς οι ικανότητες που προκαλούν απώλεια sanity είναι πολύ πιο επικίνδυνες από τις άλλες, αλλά η χρήση τους από τους εχθρούς είναι εντελώς τυχαία. Αν εξουδετερωθεί ένα ποσοστό των εχθρών ή αν περάσουν κάποιες σειρές, ξεκλειδώνεται η δυνατότητα του λεγόμενου «progression escape» που σημαίνει ότι οι χαρακτήρες μας κερδίζουν ακριβώς το ίδιο experience που θα έπαιρναν αν σκότωναν όλους τους εχθρούς, χωρίς να υποστούν τις πιθανές απώλειες. Όπως και στο pen and paper RPG, στόχος είναι η επιβίωση και έτσι συχνά το progression escape είναι η πιο λογική επιλογή. Η ουσία του τίτλου βρίσκεται στην εξερεύνηση και στη ανεύρεση στοιχείων που θα οδηγήσουν στην εξέλιξη της υπόθεσης. Τα στοιχεία αυτά δεν δίνονται πάντα με φανερό τρόπο, αλλά απαιτείται από τον παίκτη να διαβάζει προσεκτικά ό,τι σημείωμα ή ημερολόγιο ανακαλύπτει (ή τουλάχιστον να τα ανοίξει στο inventory και να συμβουλεύεται το journal για τη συνέχεια).
Η λογική αυτή του σχεδιασμού και το καλλιτεχνικό ύφος του τίτλου δεν αποσκοπούν στο να καταπλήξουν τον παίκτη με εντυπωσιακά γραφικά ή εφέ, αλλά στο να χτίσουν τη μακάβρια, απόκοσμη, αλλά παράλληλα πιστευτή ατμόσφαιρα η οποία χαρακτήριζε το έργο του Lovecraft και των συνεχιστών του και στον τομέα αυτόν η Cultic Games τα κατάφερε θαυμάσια. Αντίθετα, το απλό και λειτουργικό σύστημα μάχης, το οποίο σαμποτάρεται από το ενίοτε προβληματικό δισδιάστατο user interface ή από το ελλιπές σύστημα save, αποτελεί περισσότερο πηγή άγχους παρά διασκέδασης για τον παίκτη, αν και αυτό δεν έρχεται σε αντίθεση με τα δεδομένα του είδους. Επιπλέον, η Cultic έχει δεσμευτεί ότι θα διορθώσει τα προβλήματα αυτά με μια σειρά από patch, τα οποία αναμένονται από τον Νοέμβρη και μετά. Αυτό που μας προβλημάτισε κάπως περισσότερο είναι η σχετικά μικρή διάρκεια του τίτλου, η οποία περιορίζεται στις 20 περίπου ώρες, ενώ η ιστορία αφήνει κάποια κενά ή τουλάχιστον περιθώρια για συνέχεια. H Cultic εξήγησε με ανακοίνωσή της ότι δεν θέλησε να ολοκληρώσει βεβιασμένα την ιστορία όπως την είχε οραματιστεί αρχικά και έτσι προτίμησε να τελειώσει το Stygian με ένα cliffhanger, προκειμένου να το ολοκληρώσει σε επόμενο τίτλο.
Οι φίλοι των RPG που διψούσαν μέχρι σήμερα για κάποιο παιχνίδι που να βασίζεται στο Cthulhu mythos είναι βέβαιο ότι δεν θα απογοητευτούν καθώς, παρά τις αδυναμίες του, το Stygian: Reign of the Old Ones είναι πραγματικά βουτηγμένο μέσα στο αυθεντικό lore και στην ατμόσφαιρα του σύμπαντος του H.P. Lovercraft. Όσοι δεν είναι εξοικειωμένοι με αυτό, αλλά ψάχνουν για κάτι που να ξεφεύγει από τα στενά όρια των παραδοσιακών RPG θα βρουν επίσης κάτι ενδιαφέρον στον σκοτεινό τίτλο της Cultic.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity