They Are Billions, λοιπόν, και οι απέθαντοι έρχονται για να -τι άλλο- καταβροχθίσουν τους ζωντανούς, αυτήν τη φορά σε ένα RTS. Αξίζει ο τίτλος;
Δεν υπάρχει ίσως πιο τετριμμένη θεματολογία από τα ζόμπι. Τους, κατά τα άλλα συμπαθέστατους, απέθαντους που δεν έχουν καμία άλλη έγνοια ή ατζέντα, πέρα από το να καταβροχθίσουν τη σάρκα των ζωντανών. Είναι τόσο απλό, αλλά έχει καταφέρει να αιχμαλωτίσει το ενδιαφέρον κυριολεκτικά ολόκληρου του κόσμου, σε σημείο που δεν έχει εισχωρήσει απλά στην ποπ κουλτούρα, αλλά είναι ένα κομμάτι τις καθημερινότητάς μας. Ευτυχώς όχι κυριολεκτικά. They Are Billions, λοιπόν, και οι απέθαντοι έρχονται για να -τι άλλο- καταβροχθίσουν τους ζωντανούς, αυτήν τη φορά σε ένα RTS.
Το σκηνικό είναι πολύ απλό. Έχουμε στη διάθεσή μας μια μικρή βάση, μια χούφτα στρατιώτες και καλούμαστε να επιζήσουμε για προκαθορισμένο αριθμό ημερών. Όποιος έχει ασχοληθεί με RTS γενικότερα θα νιώσει πολύ γρήγορα πως βρίσκεται σε οικείο περιβάλλον. Η κλασική αλυσίδα τηρείται, με τους κρίκους της να αποτελείται από εργάτες, φαγητό, χρήματα και πρώτες ύλες. Με αυτά χτίζονται εγκαταστάσεις που αξιοποιούν ή συλλέγουν ακόμα περισσότερες πρώτες ύλες, εξερευνώνται νέες τεχνολογίες, ταυτόχρονα «χτίζονται» στρατός, οχυρώσεις και γενικότερα η αποικία προετοιμάζεται για την αναπόφευκτη επέλαση των απέθαντων. Και αυτή δεν θα αργήσει. Μετά την προειδοποίηση ότι μια ορδή από ζόμπι πλησιάζει, έχουμε ελάχιστο χρόνο να προετοιμαστούμε για την απώθησή τους. Στο ενδιάμεσο από τις ορδές πάντα υπάρχει ο κίνδυνος να βρουν το δρόμο τους «αδέσποτα» ζόμπι προς τη βάση. Και ακόμα και αυτά τα λίγα ζόμπι μπορούν να αποτελέσουν σημαντικό κίνδυνο αν δεν έχει γίνει η σωστή προετοιμασία, αφού ένα και μόνο είναι αρκετό για να σημάνει το τέλος μέσα σε δευτερόλεπτα (ή, αλλιώς, αυτό που λέμε και «snowball effect»).
Ας σκεφτούμε το παρακάτω υποθετικό σενάριο (το οποίο έλαβε χώρα σε session του γράφοντα). Αποφασίζουμε να μην επενδύσουμε σε οχυρώσεις αλλά σε γρήγορο research και στρατιώτες, τους οποίους και έχουμε να περιπολούν κατά μήκος των δύο άκρων της βάσης. Ένα και μόνο ζόμπι βρίσκει το δρόμο του, για κάποιο λόγο χωρίς να γίνει αντιληπτό, και καταφέρνει να καταστρέψει ένα κτήριο της βάσης. Αυτοί που κατοικούσαν σε αυτό το κτήριο γίνονται επίσης ζόμπι και στρέφονται προς άλλα κτήρια. Μέχρι να φτάσουν οι στρατιώτες, τα κτήρια που έχουν καταστραφεί έχουν ως αποτέλεσμα ο αριθμός των απέθαντων να έχει μεγαλώσει εκθετικά και, για να μην πολυλογούμε, η βάση να καταστραφεί μέσα σε -κυριολεκτικά- δευτερόλεπτα. Το παραπάνω είναι ένα αρκετά πιθανό σενάριο και απλά ένας από τους πολλούς, πολλούς τρόπους που θα έρθει το «game over». Ακόμα και με τις παραμέτρους που εξασφαλίζουν την ευκολότερη δυνατή εμπειρία, το They Are Billions αποδεικνύεται πραγματικά δύσκολο. Και η έλλειψη κάποιου είδους tutorial ή ευκολότερης πρόσβασης και δυνατότητας εξοικείωσης με τους μηχανισμούς του το κάνει ακόμα δυσκολότερο. Εν τέλει, η απειλή των ζόμπι αποδεικνύεται τόσο μεγάλη που ο τίτλος καταφέρνει να κρατάει τον παίκτη σε εγρήγορση από την αρχή μέχρι το τέλος.
Από την άλλη βέβαια, θα ήταν καλό να υπήρχαν και άλλα modes πέραν του survival και του weekly challenge. Αυτό, σε συνδυασμό με τα μόλις 4 templates επιπέδων (αφού πρακτικά δεν μπορούν να ονομαστούν επίπεδα, καθώς είναι πρότυπα και γίνεται τυχαία σύνθεση του «επιπέδου» επάνω σε αυτά), με το πρώτο μάλιστα να είναι διαθέσιμο από την αρχή και τα επόμενα να πρέπει να ξεκλειδωθούν, όσο να ‘ναι αφαιρεί από τον παράγοντα «ποικιλία». Προσθέτοντας σε αυτά και τον μικρό αριθμό διαφορετικών μονάδων που έχουμε στη διάθεσή μας, δεν είναι υπερβολή να πει κανείς πως μια μικρή δόση ποικιλίας κάθε άλλο παρά κακό θα έκανε. Το procedural generation είναι καλό, αλλά όταν ο σκοπός έχει επιτευχθεί, δεν μπορεί να προσφέρει πολλά περισσότερα για να καλέσει κάποιον να επιστρέψει.
Μετά την κυκλοφορία του στα συστήματα ψυχαγωγίας της τρέχουσας γενιάς, το They Are Billions απέκτησε και campaign, το οποίο και επιχειρεί να καλύψει το κενό που υπήρχε στο συνολικό πακέτο, αν και εν τέλει το κατά πόσο αυτό ήταν μια σωστή κίνηση είναι αμφιλεγόμενο. Πρώτα από όλα έχουμε να κάνουμε με την ίδια τη φύση του τίτλου που ναι μεν προσφέρεται για ένα single-player campaign, από την άλλη όμως συναντά αρκετά εμπόδια, πολλά από τα οποία τα βάζει η ίδια η Numantian Games. Μπορεί να μη διεκδικούσε δάφνες σε κανέναν τομέα ο τίτλος όπως κυκλοφόρησε αρχικά, αλλά έδινε τη δυνατότητα στους παίκτες να δημιουργήσουν τις δικές τους παραμέτρους, με τους μηχανισμούς sandbox να προσφέρουν τα εργαλεία. Τώρα, για να μεταφερθεί κάτι τέτοιο σε single-player campaign πρέπει να χρησιμοποιηθούν τουλάχιστον έξυπνες ιδέες που θα «αλλάξουν» κάπως τα δεδομένα και θα κάνουν την πρόταση του campaign ουσιαστική. Έχουμε δει να γίνεται, κυρίως στο παρελθόν, και δη με εξαιρετικά αποτελέσματα.
Εδώ η κατάσταση είναι διαφορετική. Αφενός μεν έχουμε το σταδιακό unlocking των διαθέσιμων μονάδων και bonus/κτιρίων, αλλά το grind που απαιτείται για το ξεκλείδωμα αυτών είναι για τους αποφασισμένους. Από την άλλη δεν βοηθάνε και οι αποστολές να ξεπεραστεί αυτό το πρόβλημα, αφού τα objectives είναι τις περισσότερες φορές ανέμπνευστα (του τύπου «φτάσε τον πληθυσμό του settlement στους 600»), ενώ όσες αποστολές είναι σε εσωτερικούς χώρους και στις οποίες οι παίκτες χρησιμοποιούν τον κεντρικό ήρωα (ας πούμε) της ιστορίας είναι μεν ενδιαφέρουσες, χάνουν όμως πολύ από το γεγονός ότι δεν προσφέρεται κάποια ιδιαίτερη πρόκληση αφού μιλάμε για… ζόμπι. Ταυτόχρονα, για τους completionists, αν και στο συγκεκριμένο τομέα ο ίδιος ο τίτλος ωθεί προς αυτήν την κατεύθυνση, τα bonus resources καταλήγουν σχεδόν πάντα σε pixel hunt.
Και μιας και αναφέραμε το pixel hunting, οι όποιες ανακοινώσεις της ομάδας ανάπτυξης για βελτίωση του χειρισμού από gamepad καλά έκαναν και έγιναν, αλλά και πάλι το mouse είναι μονόδρομος για όποιον θέλει να έχει έστω μια ελπίδα να καταφέρει κάτι. Η δυσκολία του φυσικά παραμένει ανελέητη ακόμα και στα χαμηλότερα επίπεδα δυσκολίας, αφού μέσα σε όλο το micro/macro management χρειάζεται μόνο μια στιγμή να μην υπάρχει απόλυτη εποπτεία του χάρτη και ένα ζόμπι θα προλάβει να εισχωρήσει στη βάση και να κάνει τα πάντα σκόνη πιο γρήγορα απ’ ότι μπορείτε να πειτε «χιονοστιβάδα».
Γενικότερα μιλώντας όμως, όταν έχουμε έναν τίτλο με το χαρακτήρα του They Are Billions, ένα single-player campaign πρέπει να προσφέρει κάτι πραγματικά διαφορετικό. Κι αυτό γιατί τα έχουμε ξαναδεί όλα μέχρι τώρα και γιατί ακόμα και αν η τρέχουσα γενιά φτάνει στο τέλος της και δεν είχαμε κάποια σοβαρή κίνηση από RTS στις πλατφόρμες, ακόμα και αυτά που προσφέρονται ήδη είναι πιο διασκεδαστικά σε αυτόν τον τομέα. Είναι μια προσθήκη που σίγουρα θα βρει ακολούθους ―και για κάποιους μία αποστολή την ημέρα μπορεί να είναι η ιδανική «δόση»― παρόλα αυτά όταν το ζητούμενο και στο campaign είναι λίγο πολύ το ίδιο με το skirmish και ότι οι όποιες ιδέες, όπως οι αποστολές με το hero unit και οι περιορισμένες πηγές, είναι ναι μεν ευπρόσδεκτες, αλλά ταυτόχρονα έχουν υλοποιηθεί στο παρελθόν πολύ καλύτερα. Όταν δεν υπάρχει και κάποιο πραγματικό ενδιαφέρον στο σενάριο, τότε πολύ γρήγορα σχηματίζεται η εικόνα που περιγράφεται σε αυτές τις γραμμές. Σαν προσθήκη και επιπλέον ―δωρεάν― περιεχόμενο είναι πάντοτε καλοδεχούμενο, αλλά εν τέλει ίσως θα ήταν καλύτερο η Numantian Games να αφιέρωνε αυτόν το χρόνο και τους πόρους στο polishing του τίτλου και την εισαγωγή νέων μηχανισμών.
Σε γενικές γραμμές, το They Are Billions είναι μια πολύ καλή πρόταση για όσους θέλουν μια δόση RTS, ιδίως στις κονσόλες, όπου και οι προτάσεις είναι περιορισμένες. Σίγουρα χρειάζεται περισσότερο περιεχόμενο, ενώ στις κονσόλες (όπως στην έκδοση για Xbox One, η οποία και χρησιμοποιήθηκε για τις ανάγκες του review) η χρήση mouse και keyboard, ή έστω mouse, είναι λίγο-πολύ απαραίτητη αφού το σύστημα χειρισμού με gamepad χρίζει άμεσης διόρθωσης, κυρίως όσον αφορά στο panning και την εισαγωγή εντολών. Δεν είναι το μοναδικό RTS στις κονσόλες και σίγουρα έχουμε δει πολύ καλύτερες υλοποιήσεις (βλ. Halo Wars). Παρ’ όλα αυτά, έχουμε να κάνουμε με έναν αν μη τι άλλο ενδιαφέροντα τίτλο, που σίγουρα θα κρατήσει για πολλές ώρες όσους ελκύονται από το συγκεκριμένο είδος. Μόνο που οι ενδιαφερόμενοι πρέπει να οπλιστούν με πολλή υπομονή. Πολλή όμως.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity