Το franchise Ninja Gaiden είναι αδιαμφισβήτητα ιστορική σειρά. Το πρωτότυπο παιχνίδι κυκλοφόρησε στα arcades το μακρινό 1988 και έδινε στον παίκτη τον χειρισμό του τότε ανώνυμου μπλε νίντζα σε ένα προφανώς -λόγω της εποχής- δισδιάστατο περιβάλλον. Η μεταφορά εκείνου του τίτλου στις οικιακές κονσόλες έφερε και δύο sequel σε NES και Game Gear, όμως δεν ήταν παρά μέχρι το ιστορικο 2004 όπου η σειρά πήρε τη μορφή που έχει σήμερα. Από τότε έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι, αλλά ουσιαστικά μόλις τρεις τίτλοι είχαν κυκλοφορήσει ως αριθμημένα sequel, με τις παραλλαγές τους βέβαια (Sigma, Black) να έχουν έρθει στις περισσότερες κονσόλες της αγοράς. Η ανακοίνωση του τέταρτου μέρους έγινε τον Ιανουάριο και πολλούς ξάφνιασε το γεγονός πως η Team Ninja θα συνεργαζόταν με την PlatinumGames (Bayonetta, Nier). Όμως, σε προσωπικό επίπεδο, ένα μειδίαμα προκλήθηκε στο πρόσωπο του υπογραφοντα, το οποίο ευτυχώς και διατηρήθηκε ακόμα και μετά τη δοκιμή του Ninja Gaiden 4.
Βλέπετε μπορεί η Team Ninja να παρέδωσε εξαιρετικά άρτια τα δύο πρώτα τρισδιάστατα Ninja Gaiden, όμως στην περίπτωση του πιο πρόσφατου τρίτου μέρους, φαίνονταν κάποια σημάδια κούρασης. Η ανάμειξη της PlatinumGames, όμως, φέρνει έναν αέρα ανανέωσης στη συνταγή της σειράς, προσδίδοντας αρκετό χαρακτήρα στην (πολύ) γρήγορη μάχη διατηρώντας πάντα ζωντανά τα στοιχεία που έκαναν μοναδική τη σειρά του εκλιπόντος Tomonobu Itagaki. Σεναριακά, τοποθετούμαστε κάποια χρόνια μετά το τέλος των γεγονότων του Ninja Gaiden 3, με τον Dark Dragon να έχει ηττηθεί από τον Ryu Hayabusa αλλά το πτώμα του να παραμένει πάνω από το σχεδόν κατεστραμμένο Tokyo. Το γεγονός αυτό έχει αφήσει την πόλη του Tokyo ρημαγμένη, αλλά η ελπίδα έχει στραφεί στον νέο πρωταγωνιστή και μέλος της Raven Clan, Yakumo, να σώσει τη κατάσταση. Κατά τη διάρκεια της πρώτης αποστολής, ο Yakumo μαθαίνει πως το να εξοντώσει την ιέρεια του Dark Dragon, Seori, δεν θα είναι αρκετό και έτσι, εξαπολύεται σε ένα κυνήγι για την εύρεση των σφραγίδων που θα του επιτρέψουν να κατορθώσει τον σκοπό του.
Το σενάριο δεν ήταν ποτέ το δυνατό χαρτί της σειράς και στο ίδιο μοτίβο κινείται και το τέταρτο μέρος της. Λειτουργεί ως οφείλει για ένα action game αλλά δεν χαρακτηρίζεται ούτε απρόβλεπτο ούτε αξιομνημόνευτο. Είναι απλά η καλύτερη αφορμή για την αιματοχυσία που θα ακολουθήσει σε διάφορα μέρη, από το Cyberpunk Tokyo μέχρι τα σκοτεινά δάση και τις σπηλιές λίγο έξω από αυτό. Σίγουρα το περιβάλλον που κινούμαστε δεν ποικίλλει όσο θα έπρεπε και το σενάριο του τίτλου δεν το βοηθά και ιδιαίτερα. Ακόμα όμως κι αν η ποικιλία των επιπέδων είναι λιγότερη από όσο την έχουμε συνηθίσει σε άλλους τίτλους της PlatinumGames, όπως τα θεότρελα Bayonetta, εξυπηρετούν μια χαρά τον σκοπό τους χωρίς να καταλήγουν (πολύ) μονότονα για τον παίκτη. Στο μεταξύ, δεν είναι ότι θα υπάρχει και πολύς χρόνος για να ατενίσουμε το περιβάλλον ούτως ή άλλως. Αν κάτι σίγουρα έχει το DNA της PlatinumGames αυτό είναι ο ρυθμός της μάχης ο οποίος θυμίζει πολύ περισσότερο τα Vanquish και Bayonetta και λιγότερη τη σειρά Ninja Gaiden. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, καθώς ο πιο γρήγορος ρυθμός ταιριάζει απόλυτα στη σειρά, όπως και η ύπαρξη του υπερβολικού gore, που χαρακτήριζε τα Ninja Gaiden από πάντα.
Από τις επιτυχίες του Ninja Gaiden 4 είναι πως παρά τις διαφορές στις οποίες αναφερθήκαμε προηγουμένως, υπάρχουν πάρα πολλές ομοιότητες με το παρελθόν της σειράς. Σε κανένα επίπεδο δεν νιώσαμε πως παίζουμε ένα Metal Gear Rising: Revengeance με το skin του Ninja Gaiden. Ίσα ίσα, ο χειρισμός του Yakumo θυμίζει τον Ruy ακόμα και στον τρόπο που εκμεταλλεύεται τα orbs που αφήνουν πίσω τους οι εχθροί για να φορτίσει πανίσχυρες επιθέσεις που σπανίως δεν θα εξοντώσουν έναν εχθρό. Κατά την εξερευνηση των επιπέδων και φυσικά την πρόοδο μας μέσα στο παιχνίδι, ο Yakumo αποκτά επιπλέον τρία είδη όπλων τα οποία στην θεωρία ταιριάζουν με τα μετέπειτα επίπεδα, ακριβώς όπως γινόταν και στα Ninja Gaiden. Ταυτόχρονα, από τον δεύτερο τίτλο της σειράς, έχει επιστρέψει το obliteration, δηλαδή η άμεση εξόντωση ενός ήδη ακρωτηριασμένου εχθρού με το πλήκτρο του heavy attack. Ενδιαφέρον είναι πως αυτοί οι εχθροί μπορούν, σε περίπτωση που δεν τους εξοντώσουμε το συντομότερο, να εξαπολύσουν μια επίθεση “απελπισίας” προς το μέρος μας και να “κόψουν” αρκετό κομμάτι από τη health bar του Yakumo.
Σε συνέχεια του gameplay, ο Yakumo (αλλά και ο Ryu προς το τέλος της ιστορίας) χρησιμοποιούν light και heavy attacks, αλλά και ένα mode που ονομάζεται bloodraven form. Αυτό ενεργοποιείται πατώντας την αριστερή σκανδάλη ταυτόχρονα με τα face buttons και μπορεί να χρησιμοποιηθεί όσο η αντίστοιχη μπάρα του πρωταγωνιστή είναι γεμάτη. Τα χτυπήματα σε αυτήν την μορφή είναι πολύ ισχυρότερα, πιο αργά και η μορφή του όπλου διαφοροποιείται. Η σωστή χρήση του bloodraven form επιτρέπει και το “ξεκλείδωμα” του Berserker, ένα mode που μπαίνει ο χαρακτήρας μας και κατορθώνει πολλαπλάσιο damage από το συνηθισμένο. Αξίζει να σταθούμε και στην περίπτωση του Ryu ο οποίος διαφέρει αρκετά από τον Yakumo και μάλλον προς το χειρότερο. Ο Ryu έχει μόνο έναν τύπο όπλων, ανταλλάσει το Bloodraven Form με το Gleam Form αλλά χρησιμοποιεί και πανίσχυρές κινήσεις μαγείας που ονομάζονται Ninpo, στην θέση του Berserker Mode. Το πρόβλημα είναι πως η αλλαγή του χαρακτήρα δεν φέρνει τίποτα παραπάνω. Ο Ryu επισκέπτεται τα ίδια μέρη και πολεμά τους ίδιους εχθρούς και bosses με τον Yakumo, με λιγότερη ποικιλία σε κινήσεις. Μας δίνει την εντύπωση ότι προστέθηκε μόνο και μόνο για να δοθεί στους σκληροπυρηνικούς φαν του δημοφιλούς νίντζα τη δυνατότητα να τον χειριστούν σε έναν τίτλο Ninja Gaiden.
Συνολικά βέβαια, ο συνδυασμός των διαφορετικών όπλων, στυλ και το ξεκλείδωμα των επιπλέον κινήσεων μέσω πόντων που συγκεντρώνουμε από την εξόντωση των εχθρών, δημιουργεί ένα εκρηκτικό μείγμα που χαρίζει πολλούς πόντους στην συνολική εικόνα του Ninja Gaiden 4. Οι μάχες του τίτλου είναι τόσο απολαυστικές που κάνουν την περιήγηση στα επίπεδα απλό διάλειμμα μεταξύ των μαχών. Και κάπως έτσι φαίνεται ότι το προσέγγισαν οι δύο ομάδες και κατά την ανάπτυξη του παιχνιδιού, αφού ο Yakumo περισσότερο κινείται σε ράγες αποφεύγοντας εμπόδια (κάνοντας χρήση ενός αρκετά ενδιαφέροντος mini-game ομολογουμένως) παρά εξερευνά τα επίπεδα του τίτλου περπατώντας. Κληρονομιά της σειράς Ninja Gaiden ήταν από πάντα η δυσκολία της και εδώ είμαστε επίσης χαρούμενοι να επιβεβαιώσουμε πως το τέταρτο μέρος της δεν αποτελεί εξαίρεση. Το Ninja Gaiden 4 είναι δύσκολο αλλά όχι άδικο και αν κάτι έχει βελτιωθεί σε σχέση με το παρελθόν είναι πως δεν υπάρχουν ξαφνικά spikes δυσκολίας σε bosses, που θα αποτρέψουν και θα ξενερώσουν τους παίκτες. Η δυσκολία αυξάνεται αρκετά σε συγκεκριμένες τοποθεσίες που είναι προαιρετικές ως προς το σενάριο και βρίσκονται εκεί περισσότερο προσθέτοντας replay value και λιγότερο για να τις ολοκληρώσουμε από το πρώτο μας playthrough. Ο Yakumo βέβαια έχει την επιλογή του training στο ίδιο μέρος που αποκτά και τις επιπλέον κινήσεις του και είναι σίγουρο πως όποιος επενδύσει στο σύστημα μάχης του θα ανταμειφθεί με μια σχετικά στρωτή πορεία προς τον τερματισμό του. Για την ιστορία αυτός για εμάς ήρθε σε περίπου 14 ώρες παιχνιδιού. Ευτυχώς υπάρχει και συνολική ρύθμιση για το επίπεδο δυσκολίας για όποιον επιθυμεί μια ευκολότερη ή δυσκολότερη εμπειρία αντίστοιχα.
Τεχνικά το Ninja Gaiden 4 δεν εντυπωσιάζει από την απτή ποιότητα του επί της οθόνης, αλλά από τη σταθερότητα του και στα τρία modes που μας παρέχονται. Στο Xbox Series X που το δοκιμάσαμε εμείς, είδαμε έναν σταθερότατο οπτικό τομέα στα 60fps στο Performance Mode και δεν θα μπορούσαμε να ζητήσουμε κάτι παραπάνω. Στην συμβατή τηλεόρασή μας βλέπουμε και ένα επιπλέον mode που τρέχει στα 120fps, όμως δεν θα το προτείναμε καθώς η ποιότητα της εικόνας πέφτει πλέον αρκετά. Σε πιο λεπτομερή ανάλυση, το μόνο πρόβλημα που παρατηρούμε ένα μικρό glitch όπου κάποιες φορές και σε συνδυασμό με την γωνία της κάμερας, aliased επιφάνειες αποκτούν διαφάνεια και βλέπουμε μέσα από κάποια textures. Σίγουρα δεν είναι συχνό ενώ εξυπακούεται πως και εμείς το εντοπίσαμε κατά τη διάρκεια της περιήγησής μας, και όχι κατά τη διάρκεια της μάχης.
Τελικά, το Ninja Gaiden 4, αν και όχι χωρίς τα προβλήματά του, αφήνει μια ευχάριστη γεύση. Ο Yakumo έχει αρκετές κινήσεις στο ρεπερτόριό του για να μας επιτρέπει πολλαπλές προσεγγίσεις στις πολυάριθμες μάχες και η κληρονομιά της PlatinumGames σε συνδυασμό με την εμπειρία της Team Ninja κάνει κάθε μία από αυτές απολαυστική και ενδιαφέρουσα. Υπάρχει replay value με τις optional αποστολές οι οποίες είναι και αρκετά δύσκολες ακόμα και αν το σενάριο και η πλοκή που ακολουθεί δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο. Το πάντρεμα των δύο εταιρειών φαίνεται να λειτούργησε και το Ninja Gaiden 4 σίγουρα αποτελεί έναν action τίτλο που οφείλετε να δοκιμάσετε αν είστε φαν του είδους.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity