Μετά το PAC-MAN Museum του 2014, η Bandai Namco επανέρχεται με μια βελτιωμένη πρόταση που «πατάει» πάνω στην υφιστάμενη συλλογή. Το PAC-MAN Museum+ περιλαμβάνει 14 παιχνίδια, με τίτλους από τις αρχές της σειράς μέχρι των τελευταίων ετών, μάλιστα φέρνοντας ορισμένους τίτλους arcade στις κονσόλες και τις τηλεοράσεις μας. Πρόκειται για την πιο πλήρη συλλογή της σειράς, με διαφορά, καθώς περιλαμβάνει όλες τις σημαντικότερες κυκλοφορίες της σειράς, με ορισμένα παιχνίδια να υποστηρίζουν και τοπικό multiplayer για μέχρι και τέσσερις παίκτες.
Το μενού του παιχνιδιού δεν είναι μια τυπική λίστα επιλογών, αλλά κάτι πολύ ομορφότερο που «γιορτάζει» την ιστορία της σειράς με πολύ καλύτερο τρόπο. Ο Pac-Man βρίσκεται σε ένα τρισδιάστατο δωμάτιο που αιωρείται πάνω από τους κόσμους των παιχνιδιών όπου πρωταγωνιστεί, όπου ο παίκτης μπορεί να κάνει βόλτες και να διακοσμήσει το χώρο αγοράζοντας (χωρίς πραγματικά χρήματα σε οποιοδήποτε σημείο) αντικείμενα. Παίζοντας τα διάφορα παιχνίδια της συλλογής, ο παίκτης αποκτά νομίσματα τα οποία χρησιμοποιούνται τόσο για τα arcades όσο και για την αγορά διακοσμητικών. Υπάρχει ένα «κατάστημα» που πουλάει έπιπλα, μπαλόνια κλπ όπως κι ένα μηχάνημα με κάψουλες που περιέχουν αγαλματίδια χαρακτήρων της σειράς, τα οποία ο παίκτης συλλέγει για να φτιάξει μια τεράστια συλλογή. Μπορούν επίσης να αποκτήσουν επιπλέον μουσικά κομμάτια για το jukebox που βρίσκεται στο δωμάτιο ή νέα wallpapers για το παρασκήνιο πίσω από το αιωρούμενο δωμάτιο.
Ανάμεσα στα όλα διακοσμητικά, βρίσκονται καμπίνες arcade με έκαστη να φιλοξενεί ένα παιχνίδι Pac-Man από τα 14 της συλλογής. Αν ο παίκτης δε θέλει να πηγαίνει τον Pac-Man από καμπίνα σε καμπίνα, με τα R1/L1 αλλάζει σειριακά τα παιχνίδια, τα οποία όμως δεν είναι όλα ξεκλειδωμένα από την αρχή. Το ξεκλείδωμα είναι εύκολο κι «ανώδυνο» όμως, και μάλιστα κάπως έξυπνο. Ο παίκτης θα πρέπει να παίξει 2-3 γύρους σε κάποιες καμπίνες προτού ξεκλειδωθούν οι επόμενες, οπότε με αυτό τον τρόπο θα δοκιμάσει τα πάντα. Δεδομένου ότι ένα παιχνίδι Pac-Man δε διαρκεί πάρα πολύ, το ξεκλείδωμα γίνεται πολύ εύκολα και γρήγορα. Ποια είναι, όμως, τα παιχνίδια της συλλογής; Με χρονολογική σειρά, περιλαμβάνονται τα εξής.
Το Pac-Man (1980) κυκλοφόρησε σε arcades και ήταν αρκετά εθιστικό και διασκεδαστικό, κάτι που ισχύει ακόμη και 42 χρόνια αργότερα. Στόχος είναι ο παίκτης να κυκλοφορεί στους διαδρόμους τρώγοντας τις μπίλιες όσο πιο γρήγορα μπορεί για να κάνει high score, παράλληλα αποφεύγοντας τα φαντάσματα της πίστας. Η απλότητά του είναι από τα βασικά ενδιαφέροντα στοιχεία του και παρά την ηλικία του, είναι βέβαιο πως πολλοί θα «κολλήσουν» εδώ για αρκετό χρόνο προτού πάνε στα υπόλοιπα. Το Super Pac-Man (1982) κρατάει την ίδια βασική δομή, προσθέτοντας κλειδιά σε σημεία της πίστας τα οποία ξεκλειδώνουν δωμάτια που περιλαμβάνουν φρούτα, τα οποία με τη σειρά τους προσφέρουν πολλούς πόντους όταν φαγωθούν. Είναι μια ενδιαφέρουσα εξέλιξη της βασικής φόρμουλας, όμως παίζοντας τα δύο αυτά παιχνίδια το ένα μετά το άλλο, ο ρυθμός του πρωτότυπου Pac-Man φαίνεται να κυλάει λίγο καλύτερα όμως αυτό είναι και θέμα γούστου.
Το Pac & Pal (1983) προσθέτει ακόμη περισσότερα στοιχεία στη φόρμουλα, αντλώντας από άλλες σειρές της Namco. Μαζί με τον Pac-Man, εμφανίζεται η Miru (η “Pal” του τίτλου) η οποία συνυπάρχει με τον κίτρινο πρωταγωνιστή στην πίστα, όπως και με τα κλασικά φαντάσματα που μπαίνουν διαρκώς εμπόδιο στον παίκτη. Πλέον, οι αλλαγές επί του βασικού Pac-Man είναι αρκετά μεγάλες, αφού η Miru παίρνει διάφορα αντικείμενα από την πίστα και τα φέρνει στο κέντρο αν ο παίκτης δεν προλάβει να τα πάρει πρώτος. Επίσης, στην πίστα υπάρχουν κάποιες κάρτες οι οποίες ενεργοποιούνται όταν περάσει από πάνω τους ο Pac-Man, εμφανίζοντας power ups σε διάφορα σημεία της πίστας. Επόμενο είναι το Pac Land (1984), που ανήκει σε εντελώς διαφορετικό είδος. Συγκεκριμένα, είναι ένα 2D side-scrolling platformer, όπου ο παίκτης χειρίζεται τον Pac-Man και κατευθύνεται από τα αριστερά προς τα δεξιά της πίστας, πηδώντας πάνω από εμπόδια εχθρούς, παράλληλα συλλέγοντας αντικείμενα για πόντους. Όταν φτάσει στο τέλος της πίστας, πρέπει να επιστρέψει στην αρχή κάνοντας την ίδια διαδρομή ανάποδα, προτού προχωρήσει παρακάτω.
Μετά έρχεται το Pac-Mania (1987), όπου ναι μεν έρχονται αλλαγές, όμως επάνω στην κλασική φόρμουλα. Πλέον, υιοθετείται μια ισομετρική προοπτική και δίνεται η δυνατότητα άλματος για να προσπερνιούνται τα φαντάσματα κι ο Pac-Man να παραμένει αλώβητος για να συνεχίσει την πορεία προς το high score. Το Pac-Attack (1992) είναι, λίγο-πολύ, ένα Tetris με «κοστούμι» Pac-Man. Ο παίκτης πρέπει να στοιβάζει τα αντικείμενα που πέφτουν και δημιουργώντας μια οριζόντια γραμμή που φτάνει από άκρη σε άκρη, η γραμμή εξαφανίζεται. Σκοπός είναι να διατηρηθεί αυτό το σερί για όσο περισσότερο γίνεται, χωρίς οι γραμμές να φτάσουν στην κορυφή. Όμως, μια πινελιά Pac-Man που κάνει τη διαφορά είναι πως τα blocks ορισμένες φορές περιλαμβάνουν φαντασματάκια, τα οποία ο παίκτης πρέπει επίσης να συνυπολογίσει αν θέλει να κάνει υψηλό σκορ, αφού θα πρέπει να τα βάζει σε μια σειρά ώστε όταν πέσει ένα Pac-Man block, ο κίτρινος ήρωας να τα φάει πηγαίνοντας προς τα κάτω κι ύστερα προς την πλευρά των φαντασμάτων. Για τους λάτρεις του Tetris, είναι μια ενδιαφέρουσα παραλλαγή αλλά και γενικώς, έχει το ενδιαφέρον του και «σπάει» λίγο τη μονοτονία της συλλογής.
Το Pac-In-Time (1995) είναι μια… ενδιαφέρουσα προσθήκη. Πολλές παιδικές αναμνήσεις ενδέχεται να ξυπνούν μόνο στο άκουσμα του τίτλου, καθώς ήταν ένα αναμφίβολα όμορφο platformer με καλό χειρισμό – γενικά ταίριαζε στο ύφος του χαρακτήρα. Περιπλανιέται σε διάφορα περιβάλλοντα χρησιμοποιώντας κάτι που εύκολα θα ζήλευε κι ο Spider-Man, ώστε να κρεμιέται και να ταλαντεύεται σαν εκκρεμές για να φτάνει σε δύσκολα σημεία. Επίσης, τρώει τις κλασικές μπίλιες που υπάρχουν στον κόσμο όμως πλέον βγαίνει… στην επίθεση αφού μπορεί να εκτοξεύει μπίλιες προς τους διάφορους εχθρούς που θα αντιμετωπίσει. Το Pac-Man Arrangement προσφέρεται σε δύο εκδόσεις, περιλαμβάνοντας αυτή του 1996 και την ανανεωμένη του 2005. Στηρίζεται στη βασική φόρμουλα, προσθέτοντας power ups (π.χ. ένα που δημιουργεί έναν κλώνο Pac-Man που κινείται παράλληλα στην αντίθετη πλευρά του λαβύρινθου) και βέλη στον χάρτη που κάνουν τον Pac-Man να «πετάει» από τη μια άκρη στην άλλη ή να τηλεμεταφέρεται. Τα φαντάσματα μπορούν επίσης να συνδυαστούν για να φτιάξουν ένα… υπερφάντασμα που κυνηγάει λυσσαλέα τον Pac-Man, ο οποίος όμως, μπορεί να φάει τα φαντάσματα βρίσκοντας το κατάλληλο power up και να κερδίσει πόντους.
Και οι δύο εκδόσεις είναι εξαιρετικές, όσον αφορά στην εμφάνιση και στο gameplay, όμως τα γραφικά της παλαιότερης έκδοσης είναι λίγο πιο ξεχωριστά – οι πίστες δείχνουν πολύ ζωντανές, με τις μπίλιες να χοροπηδούν, τα φαντάσματα να έχουν όμορφα animations και ο Pac-Man φαίνεται πιο χαρούμενος (και πεινασμένος) από ποτέ. Στην έκδοση του 2005, τα γραφικά κάνουν τη μετάβαση στις τρεις διαστάσεις, κάτι που δεν είναι άσχημο αισθητικά αλλά βάζοντας τις δύο εκδόσεις δίπλα-δίπλα, κερδίζει η παλαιότερη. Επόμενο, το Pac-Man Championship Edition (2007), ένα εξαιρετικό παιχνίδι που ξεχωρίζει, ακόμη και μέσα σε μια τόσο πλούσια συλλογή. Συνδυάζοντας ηλεκτρονική μουσική, γραφικά που δε… λυπούνται το νέον και βάζοντας έναν απλό στόχο, καταφέρνει να γίνει πολύ διασκεδαστικό και κρατάει το ενδιαφέρον αμείωτο ακόμη και μετά από σερί αποτυχίες.
Πρακτικά, είναι ένα score attack όπου ο παίκτης ακατάπαυστα παίζει μέσα σε ένα χρονικό περιθώριο με σκοπό να συγκεντρώσει όσους περισσότερους πόντους γίνεται, αντί να περνάει σε επόμενη πίστα όταν φάει όλες τις μπίλιες. Ο λαβύρινθος χωρίζεται σε δύο μέρη, τα οποία έχουν διαφορετική διάταξη ενώ οι δύο πλάγιες πλευρές έχουν μια είσοδο που τηλεμεταφέρει τον Pac-Man στα δύο μισά – οπότε η στρατηγική αλλάζει πολύ ανάλογα το πού βρίσκεται ο παίκτης, πού βρίσκονται τα φαντάσματα και τι χώρο έχει γύρω του. Οι μπίλιες συνεχίζουν να εμφανίζονται διαρκώς τρώγοντας τα φρούτα που εμφανίζονται κι όσο περισσότερο παίζει ο παίκτης, τόσο περισσότερο αυξάνεται η ταχύτητα του παιχνιδιού. Είναι ίσως το καλύτερο παιχνίδι της συλλογής, ανάλογα βέβαια το πόσο εύκολα συνηθίζει κανείς τη δραστική αλλαγή στόχου. Το Pac ‘n Roll (2005) φαίνεται πως αλλάζει πολλά, όμως στην πράξη, είναι «αγνό» Pac-Man. Πρόκειται για ένα τρισδιάστατο παιχνίδι όπου ο παίκτης κυλάει τον Pac-Man σε όλα τα μήκη και πλάτη της πίστας για να μαζέψει μπίλιες, αποφεύγοντας τα φαντάσματα και συλλέγοντας power ups. Τα γραφικά του είναι όμορφα και το gameplay αρκετά φρέσκο, συγκριτικά με τα περισσότερα από τα προηγούμενα παιχνίδια, χωρίς όμως να αλλάζει εντελώς το είδος του. Το Pac Motos (2007) βασίζεται σε ένα παλαιότερο παιχνίδι της Namco, το Motos, όπου ο παίκτης πρέπει να σπρώξει τους εχθρούς εκτός πίστας και, πολεμώντας bosses, να πηδάει για να αποφεύγει τις επιθέσεις τους παράλληλα χτυπώντας τα. Είναι μια ενδιαφέρουσα προσθήκη που μάλλον δε θα απασχολήσει πάρα πολύ, αλλά περνάει ευχάριστα η ώρα μαζί του.
Για έως και τέσσερις παίκτες, το Pac-Man Battle Royale (2010) είναι ιδανική επιλογή. Ο κάθε Pac-Man, τρώγοντας τα pellets, μεγαλώνει σε μέγεθος και μπορεί να φάει μικρότερου μεγέθους Pac-Men (;) και φαντάσματα. Ο τελευταίος που απομένει, κερδίζει το ματς. Αν ο παίκτης παίζει μόνος, τότε εμφανίζεται μόνο ένας CPU Pac-Man που προσπαθεί να μιμηθεί τη συμπεριφορά ενός κανονικού παίκτη, κυνηγώντας τον παίκτη και τρώγοντας pellets. Οι γύροι δεν κρατούν πολύ, οπότε είτε για έναν είτε για πολλούς παίκτες, είναι διασκεδαστικό κι απλό χωρίς να κουράζει. Για το τέλος, το Pac-Man 256 (2015), κλείνοντας το πακέτο με… ιστορικό τρόπο. Το όνομα του Pac-Man 256 είναι εμπνευσμένο από ένα glitch που υπήρχε στο πρωτότυπο παιχνίδι, στην 256η πίστα, όπου ο λαβύρινθος άρχιζε να διαλύεται και να εμφανίζονται νούμερα και γράμματα στη θέση του. Με αφορμή αυτό το πρόβλημα, το Pac-Man 256 βάζει τον παίκτη σε ένα λαβύρινθο που σιγά-σιγά διαλύεται με τον ίδιο τρόπο, οπότε πρέπει να τρώει pellets διαρκώς και να προχωράει εμπρός. Δεν έχει συχνά την πολυτέλεια να γυρίσει πίσω για να φάει pellets που άφησε, καθώς υπάρχει το ρίσκο να παγιδευτεί από τα φαντάσματα και την καταστροφή της πίστας. Είναι ένα “endless runner”, επί της ουσίας, οπότε δεν έχει τέλος – εκτός αν ο παίκτης χάσει όλες τις ζωές του. Κάθε ένα από τα παλιά παιχνίδια αποδίδεται σε διαφορετικό λόγο διάστασης από τα μοντέρνα πρότυπα, καθώς μερικά παιχνίδια μιμούνται την κατακόρυφα μακρόστενη οθόνη ενός arcade ενώ άλλα προβάλλονται σε 4:3, μιμούμενα μια οθόνη CRT της εποχής. Αντίστοιχα, υπάρχουν ορισμένα φίλτρα εικόνας που προσθέτουν ένα εφέ CRT, όμως κατά τα άλλα, δεν έχουν γίνει αλλαγές στα γραφικά πέρα από τα πολύ βασικά – να τρέχουν όλα απροβλημάτιστα σε σύγχρονες τηλεοράσεις.
Σχετικά απροβλημάτιστα, τουλάχιστον, αφού λίγα παιχνίδια της συλλογής έχουν μικρά προβλήματα με το v-sync και η αστάθεια των καρέ γίνεται αντιληπτή. Συνήθως, δεν μπαίνουν εμπόδιο στο gameplay αλλά είναι παράξενο να υπάρχουν τέτοια προβλήματα σε μια, κατά τα άλλα, προσεγμένη και πλήρη συλλογή. Γεμίζοντας το κενό των μη-widescreen τίτλων, οδηγίες και εικόνες από τα arcades της εποχής εμφανίζονται αριστερά και δεξιά από την οθόνη όπου εμφανίζεται το παιχνίδι. Είναι μια ωραία πινελιά, αλλά ένα μικρό παράπονο υπάρχει: δεν δίνεται η δυνατότητα απενεργοποίησης ή αλλαγής των εικόνων αυτών. Οπότε, αν ο παίκτης νιώθει ότι αποσπάται από αυτά, δεν μπορεί να κάνει κάτι για αυτό. Μια αναμφίβολα καλοδεχούμενη προσθήκη δίχως αρνητικά, είναι τα online leaderboards όπου συγκρίνονται τα σκορ ανά παιχνίδι, μεταξύ φίλων αλλά και γενικότερα με άλλους παίκτες. Επιπλέον, ανά παιχνίδι υπάρχουν “Missions” που μπορεί να ολοκληρώσει ο παίκτης για να λάβει επιπλέον νομίσματα, δίνοντας πιο σύνθετους στόχους πέρα από τα βασικά του κάθε τίτλου.
Το Pac-Man Museum+ είναι μια πληρέστατη συλλογή, με διάφορους τίτλους όπου έκανε την εμφάνισή του ο διάσημος -μόνιμα πεινασμένος- κίτρινος ήρωας. Από τα arcades της δεκαετίας του 1980 μέχρι τίτλους για κινητά και κονσόλες, η συλλογή περιλαμβάνει πολλά και διαφορετικά παιχνίδια για κάθε γούστο. Ορισμένα «γέρασαν» καλύτερα από τα άλλα, όμως μερικά παραμένουν πολύ διασκεδαστικά και θα «ρουφήξουν» πολλές ώρες από το χρόνο όποιου ασχοληθεί. Τα λίγα προβλήματα έχουν να κάνουν με ορισμένα (μικρά) τεχνικά θέματα, όπως το φίλτρο CRT και ορισμένα ζητήματα με το V-sync. Κατά τα άλλα, είναι κυρίως θέμα γούστου το κατά πόσο τα περιλαμβανόμενα παιχνίδια είναι ενδιαφέροντα για τον καθένα – όμως η συλλογή είναι αναμφίβολα πλούσια και περιλαμβάνει ορισμένους εξαιρετικούς τίτλους.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity