Οι αρκετά παλαιότεροι, σαν τον υπογράφοντα, θυμούνται με νοσταλγία RPG όπως τα δυο Baldur’s Gate και το Planescape Torment, τα οποία κατάφεραν να αποτελέσουν μια πυξίδα καθοδήγησης για τους τίτλους της κατηγορίας κατά τα επόμενα χρόνια. Οι επανεκδόσεις των δυο αυτών παιχνιδιών παίζονται σήμερα από μπόλικο κόσμο παρόλο που δεν μπορούν να συγκριθούν με τους σύγχρονους τίτλους στον τεχνικό τομέα. Η Obsidian Entertainment, έχοντας δουλέψει σε αρκετά RPG ως contractor είχε την απαραίτητη εμπειρία και τη θέληση να επαναφέρει στο προσκήνιο τα party-based RPG από μόνη της. Και πέφτοντας πάνω στο χαμό του crowdfunding, κατάφερε να μαζέψει το απαραίτητα για να χρηματοδοτήσει το πρώτο Pillars of Eternity. Μετά την επιτυχία που είχε το πρώτο, ήταν λογικό να ακολουθήσει και η συνέχεια, με την εταιρεία πάλι να ζητά τη βοήθεια του κόσμου για τη χρηματοδότηση και το Deadfire να κυκλοφορεί αρχές Μαϊου για υπολογιστές. Οι εκδόσεις για κονσόλες είναι στο πρόγραμμα να κυκλοφορήσουν προς το τέλος του έτους.
Το Pillars of Eternity II: Deadfire αποτελεί άμεση συνέχεια του πρώτου παιχνιδιού. Αν μάλιστα έχει κανείς τα save του προηγούμενου διαθέσιμα, οι επιλογές που είχε κάνει σε εκείνο καθορίζουν την πορεία στο νέο τίτλο. Αν πάλι τα έχετε χάσει ή απλά δεν παίξατε ποτέ το παιχνίδι, μια σειρά από απαντήσεις σε καίριες ερωτήσεις θα καθορίσουν τον κόσμο στον οποίο θα κάνει την εμφάνισή του ο χαρακτήρας που δημιουργείτε. Η υπόθεση του Deadfire διαδραματίζεται 5 χρόνια μετά τα γεγονότα του πρώτου. Ο Eothas, ο θεός του φωτός και της αναγέννησης, που θεωρείτο νεκρός, ξυπνά και καταστρέφει το οχυρό Caed Nua και απομυζεί τις ψυχές των ανθρώπων που κατοικούσαν στις γύρω περιοχές. Το ίδιο οχυρό είναι αυτό στο οποίο κατοικούσε ο πρωταγωνιστής του παιχνιδιού, δηλαδή εσείς. Μετά από μια σύντομη περιήγηση στο κάτω κόσμο, ο πρωταγωνιστής επανέρχεται στη ζωή με τη βοήθεια του Berath, του θεού του θανάτου, με στόχο να κυνηγήσει τον Eothas για να βρει τι ακριβώς θέλει πάνω στο κόσμο των ζωντανών. Ο πρωταγωνιστής είναι φυσικά ένας Watcher, μπορεί δηλαδή να διαβάσει τις ψυχές των ανθρώπων και μαζί τις μνήμες τους και αυτές των προηγούμενων ζωών τους. Μέσα από μια περιπέτεια που έχει αρκετές ανατροπές, μπόλικη εξερεύνηση αλλά και, πάνω από όλα, τη δυνατότητα επιλογών που κάνουν τη διαφορά στην εξέλιξη της ιστορίας, ο παίχτης καλείται να εξερευνήσει το αρχιπέλαγος Deadfire, ψάχνοντας απαντήσεις. Κάτι νέο που έχει προστεθεί στο παιχνίδι είναι και οι σχέσεις που έχουν μεταξύ τους οι χαρακτήρες της ομάδας, όπου μάλιστα μπορεί να υπάρχει και ρομάντζο μεταξύ του βασικού πρωταγωνιστή με κάποιον ή κάποια από τους υπόλοιπους, ανεξαρτήτως φύλου.
Η μεγαλύτερη διαφοροποίηση όμως που έχει το παιχνίδι σε σχέση με τον προκάτοχό του είναι η ύπαρξη της θάλασσας. Ο κεντρικός ήρωας, τον οποίο δημιουργούμε από την αρχή, διαλέγοντας μέσα από μια μεγάλη ποικιλία τύπων, αλλά και η παρέα του έχουν σαν κέντρο επιχειρήσεων ένα καράβι. Αφού βέβαια πρώτα καταφέρουμε να το επισκευάσουμε μετά την αρχική θύελλα. Στην πορεία του παιχνιδιού βρίσκουμε πλήρωμα για να το επανδρώσουμε, πέρα από τα 5 μέλη της «ομάδας κρούσης», δηλαδή των χαρακτήρων που έχουμε στις εξερευνήσεις και στις μάχες. Το ίδιο το σκάφος χρειάζεται όμως αρκετή διαχείριση. Πρέπει πάντα να προσέχουμε τον οπλισμό και τα πυρομαχικά του, να φροντίζουμε να έχει τις απαραίτητες ποσότητες φαγητού και νερού ώστε το πλήρωμα να είναι ευχαριστημένο, αλλά να έχουμε και τα απαραίτητα «εξτραδάκια». Γιατί το ψωμί και το νερό δεν αρκούν. Επιπλέον, όταν το σκάφος ταξιδεύει πολύ καιρό χωρίς να ξαποστάσει, το πλήρωμα δυσανασχετεί, ενώ απαραίτητη είναι και η εύρεση θησαυρών. Οι ναυμαχίες είναι και αυτές μέσα στο πρόγραμμα, ωστόσο θα μπορούσαν να είναι καλύτερες σε εκτέλεση. Αν σας θυμίζουν κάτι όλα τα παραπάνω, είναι γιατί όντως μοιάζει λίγο με το Pirates. Στην ουσία η Obsidian ενσωμάτωσε το διαχρονικό τίτλο του Sid Meier στο RPG της.
Από εκεί και πέρα, έχουμε να κάνουμε με ένα πραγματικό συνεχιστή της παράδοσης της Infinity Engine. Οι μάχες εκτυλίσσονται μεν σε πραγματικό χρόνο, όμως βασίζονται, όπως και στα παραδοσιακά pen and paper, τόσο στα στατιστικά κάθε χαρακτήρα όσο και στη ζαριά. Πριν από κάθε κίνηση, κάθε άμυνα ή επίθεση, πίσω από κάθε spell, ένα ζάρι ρίχνεται το οποίο, σε συνδυασμό με τα στατιστικά, καθορίζει την εξέλιξη της κίνησης αυτής. Όπως και στο πρώτο παιχνίδι, έτσι και εδώ, οι χαρακτήρες με μαγεία έχουν συγκεκριμένο αριθμό spells ανά level που μπορούν να «ρίξουν» σε κάθε μάχη. Τουλάχιστον στο Deadfire ο μετρητής μηδενίζει στο τέλος κάθε μάχης και όχι μετά από το rest. Αυτό που μηδενίζει στο rest είναι οι «ζωές» του κάθε χαρακτήρα. Αν κάποιος πεθάνει στη μάχη, τραυματίζεται με αποτέλεσμα, μέχρι να κάνει rest, να έχει αρνητικά στατιστικά και μειωμένη μέγιστη υγεία.
Αν δεν κάνει rest όμως και τελικά τραυματιστεί πάνω από τρεις φορές, μπορεί να πεθάνει μια και καλή. Βέβαια, μια μάχη χάνεται και το παιχνίδι δείχνει “game over” αν σε μια μάχη πεθάνουν όλοι οι χαρακτήρες, ακόμα και αν δεν έχουν άλλους τραυματισμούς. Γενικότερα οι μάχες είναι σχετικά δύσκολες, όχι όμως τόσο όσο στο Divinity Original Sin 2. Και εδώ μπορεί ο παίχτης να κάνει παύση για να σχεδιάσει την επόμενη επίθεση, όμως σε αντίθεση με το Original Sin 2, δεν υπάρχει τόσο πολλή στρατηγική στις μάχες, όπως η χρήση του περιβάλλοντος χώρου και αντικειμένων. Επιπλέον, το παιχνίδι προσφέρει την επιλογή να κάνει scale μαζί με το χαρακτήρα και έτσι δύσκολα κανείς θα βρεθεί σε πολύ δύσκολες καταστάσεις όπως π.χ. να είναι 5-6 level κάτω από τον αντίπαλο ή αντίστοιχα πολύ εύκολες. Όπως όλα τα παιχνίδια του είδους έτσι και αυτό έχει μπόλικο loot, το οποίο μπορείτε να χρησιμοποιήσετε για να το πουλήσετε, να αναβαθμίσετε άλλα αντικείμενα, να καταστρέψετε για να δημιουργήσετε υλικά ή να χρησιμοποιήσετε αυτούσιο στις μάχες. Το inventory είναι μεγάλο και προσφέρει πλήθος χώρου για να κουβαλάτε πολλά πράγματα μαζί σας, σε τέτοιο επίπεδο που από ένα σημείο και μετά δεν ξέρετε τι έχετε.
Αφήνοντας τις μάχες στην άκρη, αυτό που καθιστά το παιχνίδι ενδιαφέρον είναι οι συνομιλίες. Υπάρχει μπόλικο voice over, το οποίο αν μη τι άλλο ζωντανεύει ακόμα περισσότερο τον κόσμο του τίτλου, με τις διάφορες συνομιλίες να μπορούν να οδηγηθούν σε διαφορετικά αποτελέσματα ανάλογα με τα στατιστικά και τις επιλογές μας, ενώ κρίσιμες συνομιλίες τροποποιούν διαφορετικά την πορεία των γεγονότων. Δεν υπάρχει μαύρο ή άσπρο, δηλαδή ο εκάστοτε χαρακτήρας δεν γίνεται καλός ή κακός ανάλογα με το πως μιλάει. Αντίθετα, σχηματίζει ένα χαρακτήρα (συμπαθή και ευγενικό ή αδίστακτο) ενώ επιπλέον οι επιλογές του καθορίζουν και τις σχέσεις που αναπτύσσει με τις διάφορες φατρίες που υπάρχουν στο παιχνίδι. Καθώς ο κόσμος είναι αρκετά μεγάλος και πολυπολιτισμικός, υπάρχει αρκετή πολιτική που τρέχει στο παρασκήνιο. Οι πειρατές, οι κυβερνήσεις και οι διάφορες φυλές έχουν τις μεταξύ τους διαφορές και αντιπαραθέσεις και αναλόγως του πως θα φερθούμε προς τη μια, θα αλλάξει και η πιθανή σχέση που μπορούμε να έχουμε με τις άλλες. Όλα αυτά καθορίζονται από τις επιλογές που κάνουμε, ακολουθώντας τα πάρα πολλά side quests που βρίσκουμε, καθώς το main quest αρχίζει πραγματικά να έχει ενδιαφέρον αρκετά αργότερα. Έτσι, αν είστε ένας από αυτούς που θέλουν απλά να παίξουν το main quest μάλλον θα χάσετε αρκετά από αυτά που προσφέρει σε επίπεδο πολιτικής το παιχνίδι, ενώ αν ασχοληθείτε κυρίως με τα side quests, είναι πολύ εύκολο να ξεχάσετε σύντομα τι πραγματικά έχετε να κάνετε. Οπότε μια ισορροπία στο πως θα παίξετε τον τίτλο είναι απαραίτητη, ενώ αναλόγως με τις επιλογές που θα κάνετε, η κατάληξη του παιχνιδιού θα είναι διαφορετική.
Στον τεχνικό τομέα τώρα, το Deadfire είναι σαφώς βελτιωμένο σε σχέση με τον προκάτοχό του. Τα γραφικά είναι όμορφα με τους χαρακτήρες να ξεχωρίζουν ανάλογα με το τι φοράνε. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχει είναι οι μεγάλοι χρόνοι φόρτωσης και ένας από τους βασικότερους λόγους που συμβαίνει αυτό είναι τα πάνω από 52000 αρχεία σε κοντά 2000 φακέλους που καταλαμβάνουν κοντά στα 40GB αποθηκευτικού χώρου. Καθώς μάλιστα ο κόσμος δεν είναι συνεχής, με την έννοια ότι μπαίνοντας και βγαίνοντας σε ένα κτίριο γίνεται load, από ένα σημείο και μετά μπορεί να καταντήσει εκνευριστικό να πρέπει να περιμένει κανείς 30-60 δευτερόλεπτα για να συνεχίσει. Η εγκατάσταση σε δίσκο SSD είναι σίγουρα μια λύση, αλλά δεν έχουν όλοι. Επιπλέον, η απόδοση του παιχνιδιού δεν είναι η αναμενόμενη. Σε σύστημα με 1080 Ti, το παιχνίδι σε εξωτερικούς χώρους δε μπορεί να κρατήσει 60fps σε 4K, αλλά παίζει περίπου στα 45-50fps. Το συγκεκριμένο πρόβλημα δεν είναι τόσο μεγάλο για το είδος του παιχνιδιού, παρόλα αυτά δείχνει ένα πρόβλημα βελτιστοποίησης. Από την άλλη, η μουσική είναι εξαιρετική και ταιριάζει απόλυτα με το πειρατικό concept που περιβάλλει τον τίτλο, ενώ και τα voice over, πέρα από το γεγονός ότι είναι πολλά, είναι και καλοεκτελεσμένα. Για όσους θα ήθελαν να παίξουν με χειριστήριο, δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν είναι προς το παρόν εφικτό, αλλά το κλασικό ζεύγος keyboard/mouse κάνει καλά τη δουλειά του. Μόνο όσοι παίζουν με το PC στην τηλεόραση του σαλονιού θα δυσκολευτούν.
Το Pillars of Eternity II: Deadfire είναι ένας άξιος συνεχιστής των μυθικών RPG της Bioware. Έχει όλο το υπόβαθρο που απαιτείται με την Obsidian να έχει χτίσει έναν αληθοφανή κόσμο. Είναι περισσότερο ισορροπημένο στις μάχες σε σχέση με τον προκάτοχό του, ενώ η προσθήκη του πλοίου και της πειρατείας το έχουν αναζωογονήσει. Τα λίγα αρνητικά του δεν πρέπει να κάνουν κανένα λάτρη των παλαιάς κοπής RPG να κάνει πίσω, αλλά σίγουρα οι νεότερες γενιές που μεγάλωσαν με καθαρά action RPG θα δυσκολευτούν περισσότερο. Εν τέλει, αποτελεί έναν ακόμα κρίκο σε μια συνεχώς μεγαλύτερη αλυσίδα team-based RPG που δίνουν έμφαση στην ιστορία και τις επιλογές, κάτι που μόνο καλό μπορεί να κάνει στο είδος. Ειδικά όταν από πριν έχει εξασφαλιστεί η κερδοφορία του μέσω του crowdfunding, ούτως ώστε η ομάδα ανάπτυξης να μπορεί να συνεχίζει το έργο της.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity