Διευκρινίζουμε πάντως πως δεν “χώρεσαν” όλοι οι συντάκτες για δύο βασικούς λόγους. Πρώτον, δεν θα τελείωνε ποτέ το συνολικό κείμενο. Δεύτερον, ήταν σημαντική προϋπόθεση μια ελάχιστη ευρύτητα έκθεσης στους φετινούς τίτλους, και οι πιο τακτικοί reviewers του Enternity ήταν αυτομάτως πιο πρόσφορο έδαφος.
Και ιδού τα δικά τους λόγια.
Προσωπικά αγαπημένα
Αποστολόπουλος Έκτορας
Transformers: Devastation
Transformers meets Platinum Games. Δεν χρειαζόταν κάτι άλλο για να με πείσει να επενδύσω μπόλικες ώρες στο κολλητικό brawler multiplatform game. Μπορεί η διάρκεια του single player mode να απογοήτευσε και τους πιο σκληροπυρηνικούς fans του είδους, αλλά το άριστο gameplay, η καταπληκτική καλλιτεχνική διεύθυνση και τα αυθεντικά voice-overs συνέθεσαν ένα πακέτο που με ικανοποίησε όσο λίγες κυκλοφορίες φέτος. Το Transformers: Devastation έβαλε γερές βάσεις για να ξεκινήσει μία σειρά που θα έχει να προσφέρει πολλά, αρκεί να “στρώσει” και λίγο η ροή και η συνολική διάρκεια των βασικών campaigns. Autobots και Decepticons μάχονται με retro αισθητική που θα πρέπει να θεωρείται πλέον δεδομένη, αφήνοντας μια και καλή στην άκρη την μοντέρνα εικόνα των ταινιών του Michael Bay
Βασιλάκης Δημήτρης
Forza Motorsport 6
Είναι το καλύτερο racing αυτής της γενιάς με χαρακτηριστική άνεση. Πιθανότατα να διεκδικεί θέση και στο πάνθεον του είδους και μάλιστα μέσα στην πρώτη τριάδα. Η Turn10 είναι “μάστορας” στο να βελτιώνει κάτι που είναι ήδη καλό.
Βέζος Μάνος
Toukiden Kiwami
Στον πλανήτη “Monster Hunter” το Toukiden δεν έχει ακόμη μεγάλο όνομα, έχει όμως φοβερό βάθος και λιγότερη παρανοϊκή αγγαρεία σε σχέση με τη σειρά από την οποία έχει ονομαστεί ο…πλανήτης. Φέτος έκανε το πιο λογικό άλμα, από φορητή κονσόλα σε οικιακή. Λειτουργεί καλύτερα με κανονικό χειριστήριο, δείχνει μεγαλειώδες στη μεγάλη οθόνη, φέρνει βελτιώσεις και καταφέρνει να είναι μόνος και μοναδικός (με την ποιοτική έννοια) εκπρόσωπος του είδους του στον πλανήτη όπου δεν υπάρχουν μπαταρίες για φόρτιση.
Γεωργακόπουλος Βασίλης
Metal Gear Solid V: The Phantom Pain
Πείτε ό,τι θέλετε για τη μη ολοκληρωμένη ιστορία, το αλλοπρόσαλλο (όσον αφορά στο ρυθμό του) Chapter 2 και το ανύπαρκτο Chapter 3. Όσο κακό και αν έκανε το διαζύγιο Konami-Kojima στο Metal Gear Solid V: The Phantom Pain, η ουσία του είναι ακόμα εμφανής και playable. Ο τελευταίος, ουσιαστικά, τίτλος της σειράς άνοιξε τα φτερά του με τις μεγάλες και ανοιχτές του περιοχές, δίνοντας στον παίκτη εκτός από μια σειρά νέων μηχανισμών που πρωτογνωρίσαμε στο Ground Zeroes, buddies που κάνουν τη διαφορά στο πεδίο της μάχης και ιδιαίτερη ελευθερία για την ολοκλήρωση κάθε αποστολής, κάνοντας το πιο ασήμαντο δευτερεύον objective εντελώς διαφορετική εμπειρία αν αποφασίσετε να το ακολουθήσετε. To Metal Gear Solid V: The Phantom Pain είναι η πιο ιδιαίτερη περίπτωση τίτλου του franchise για ένα σωρό σωστούς λόγους και ακόμα ένα κάρο λάθος λόγους, δίνοντάς μας περισσότερα από κάθε άλλη φορά στο gameplay και στερώντας μας τόσα πολλά από την καλή αφήγηση. Καταφέρνει να αναπτύξει πάρα πολύ την ουσία που περνά από το χειριστήριο στο μυαλό και να μη δώσει όσα έπρεπε (ή ήθελε) στο υλικό που περνά από το μυαλό στην καρδιά. Είναι ένας εξαιρετικός τίτλος με ένα γιγάντιο αστερίσκο.
Super Mario Maker
Εξ αρχής υπήρχαν υψηλές προσδοκίες για το Super Mario Maker και με την Nintendo να δείχνει μέσω των NES Remix πως τα πάει καλά στο…καλοπροαίρετο trolling, οι πιθανότητες να βγει κακός ο τίτλος δεν ήταν πολλές. Κατάφερε και πάλι να μας εκπλήξει όμως με την πολύ καλή δομή του ίδιου του editor, την απέραντη ποικιλία αποτελεσμάτων που μπορούν να δώσουν τα εργαλεία αυτού και την εξαιρετική χρήση του GamePad που επιτρέπει στον απόλυτα αδαή να δημιουργήσει χωρίς δυσκολία και στον έμπειρο “πάλιουρα” να φτιάξει επίπεδα με βάση τους χθεσινούς του εφιάλτες ή τα αποψινά του όνειρα. Ένας τίτλος που θα μείνει στο μυαλό ως ιδανικός και μοναδικός για το σύστημα της Nintendo και που τελικά έμεινε τόσο μόνος.
Καβουκλής Νικήτας
The Order 1886
Ήταν τόσος ο θόρυβος που δημιουργήθηκε γύρω από το συγκεκριμένο παιχνίδι που οι περισσότεροι κάτοχοι PlayStation 4 έβαλαν ως στόχο να παίξουν κάποια στιγμή το The Order 1886 μόνο και μόνο για να διαπιστώσουν τους λόγους της όλης φασαρίας. Αν μη τι άλλο, πρόκειται για το πρώτο σοβαρό δείγμα των δυνατοτήτων της νεότερης κονσόλας της Sony που για το γράφοντα, αν το marketing ήταν αντίστοιχο με αυτό που "απόλαυσε" το new gen οικιακό σύστημα της ιαπωνικής εταιρείας, τότε δεν αποκλείεται, σήμερα να μιλούσαμε για ρεκόρ πωλήσεων. Παρακάμπτοντας τις μαύρες μπάρες πάνω κάτω για να επιτυγχάνεται με πιο μεγάλη ευκολία ο επιθυμητός ρυθμός ανανέωσης και τη μικρή διάρκεια, το The Order 1886 διαθέτει εκπληκτική ατμόσφαιρα και πλοκή που σε καθηλώνει. Σε κάνει να θέλεις να το ρουφήξεις μονομιάς. Λίγο shooting, λίγο melee, λίγο stealth, αν η ομάδα ανάπτυξης είχε αποφασίσει να το επεκτείνει για ένα ακόμα 3ωρο, τότε κανείς δεν θα μπορούσε να του προσάψει το παραμικρό. Τα Quick Time events κατακρίθηκαν δίχως δεύτερη σκέψη, όμως η απορία που μένει στο μυαλό είναι γιατί σε άλλους τίτλους θεωρούνται must και αλλού απλά ανεκτά που δεν χαλάνε την όλη εμπειρία. Σίγουρα θα μπορούσαν, όχι πως δεν έχει γίνει, να γραφτούν άπειρες αράδες για το τι θεωρείται υπέρ και τι κατά στο παιχνίδι και όσοι ακόμα απορούν για την επιλογή ως προσωπικό αγαπημένο, η απάντηση είναι ότι έδειξε ξεκάθαρα το δρόμο για το τι μπορεί να μας προσφέρει το PlayStation 4 τα επόμενα χρόνια.
Καλκάνης Κωνσταντίνος
The Witcher 3: Wild Hunt
The Witcher 3, και ο τρόπος με τον οποίο η ομάδα της CD Projekt RED κατάφερε να δημιουργήσει έναν κόσμο που σε συνέπαιρνε και σε αιχμαλώτιζε μέσα του, όταν του έδινες την ευκαιρία.
Fallout 4
Πολύ κόσμος δεν έβλεπε την ώρα και τη στιγμή για να επιστρέψει στη μεταπυρηνική αποκάλυψη - και η Bethesda το γνώριζε αυτό. Το αποτέλεσμα ήταν ένα RPG που ενώ σε αρκετές περιπτώσεις φανερώνει ένα είδος μετάβασης που βιώνει σαν franchise, γενικότερα, καταφέρνει να σε εκπλήσσει και συνεχώς να σε φέρνει μπροστά από κάτι καινούριο, κάτι που δεν περίμενες πως θα συναντήσεις. Ακόμα και τώρα, νέα instances και τοποθεσίες κάνουν των γράφοντα να απορεί ως προς τι ακόμα μπορεί να δει - και τι άλλο μπορεί να κρύβει ο κόσμος της Commonwealth.
Dark Souls 2: Scholar of the First Sin
Ήταν ένας τίτλος στον οποίο προσωπικά δε θα μπορούσα να πω όχι, αφού το Dark Souls 2, παρά τα όποια ατοπήματά του, ήταν μια εξαιρετική εμπειρία. Η δουλεία που έχει γίνει από πλευράς ομάδας ανάπτυξης δίνει μια νέα πνοή στον τίτλο, καθιστώντας το Scholar of the First Sin ό,τι πιο κοντινό στο να ξαναζήσεις μια εμπειρία σαν να ήταν η πρώτη φορά.
Μαστέλλος Λεωνίδας
Ori And The Blind Forest
Η εξαιρετική αισθητική και το υπέροχο soundtrack, συνδυάζονται με το κλασικό metroidvania gameplay και προσφέρουν έναν μοναδικό τίτλο, εξαιρετικής ποιότητας.
Until Dawn
Ιδανική χρήση κινηματογραφικών στερεοτύπων, σωστή ατμόσφαιρα και σύστημα επιλογών ως κερασάκι στην τούρτα. Ένας τίτλος που δεν περίμενε κανείς ότι θα τα καταφέρει.
Destiny: The Taken King
Η Bungie δείχνει να μπαίνει ξανά στον ίσιο δρόμο, με ένα expansion που διορθώνει πολλά από τα κακώς κείμενα του αρχικού τίτλου. Και, όπως πάντα, sci-fi μάχες με τη μαγική πινελιά της εταιρείας.
Life Is Strange
Ιστορία, συναίσθημα, διαφορετικό. Αυτά αρκούν.
Ντάκος Παναγιώτης
Gears of War Ultimate Edition
To Gears of War ανέκαθεν είχε δευτερεύοντα ρόλο μεταξύ των μεγαλύτερων franchises του Xbox, με το Halo να αποτελεί πάντα την αιχμή του δόρατος για την Microsoft. Με την πάροδο των χρόνων όμως και την αδυναμία άλλων studio να κυκλοφορήσουν cover-based TPS που θα μπορούσε να σταθεί απέναντι στο πνευματικό παιδί του ημίτρελου Cliff Bleszinski (τον οποίο πρέπει να κάνετε follow στο Twitter πριν συνεχίσετε να διαβάζετε το παρόν κείμενο - σ.α.: Ω, ναι), το Gears of War απέκτησε όχι μόνο μεγάλο κοινό, αλλά και “ρεύμα” αρκετά ισχυρό ώστε να μπορέσει το αγωνιστικό του μέρος να σταθεί με δικό του ladder στο ESL. Το Ultimate Edition, αν και βασίζεται σε επανέκδοση του campaign από το πρώτο παιχνίδι της σειράς, αποτελεί κάτι σαν συλλογή από τα καλύτερα στοιχεία του multiplayer όλων των μέχρι τώρα παιχνιδιών και το γεγονός ότι αν το είχατε παίξει μέσα στο 2015 σας έδινε δωρεάν όλα τα προηγούμενα Gears of War. Αυτά αρκούν ώστε να ξεχωρίσει το GoW UE ως ένας από τους αγαπημένους μου τίτλους για το 2015.
Halo 5: Guardians
Το Halo πέρασε από πολλές δυσκολίες αφού πραγματικά καλό τίτλο Halo είχαμε να δούμε από το 2007 και το Halo 3. Τα Reach, 4 και The Master Chief Collection δεν μπόρεσαν να κρατήσουν πολύ κόσμο και γενικότερα το franchise είχε νεκρώσει, μέχρι την κυκλοφορία του Guardians, το οποίο κάνει τα περισσότερα πράγματα σωστά. Ranked και Social playlists, καλοδουλεμένο και ισορροπημένο gunplay, φρέσκο ως ένα βαθμό gameplay είναι μερικά από τα στοιχεία που συνθέτουν την εικόνα του παιχνιδιού, μετά από πολύχρονη επίπληξη της 343 Industries από τους απανταχού παίκτες. Αν έχει κανείς Xbox One, το Halo 5: Guardians είναι το κορυφαίο hardcore FPS εκεί έξω αυτήν την στιγμή. Ποιο άλλο παιχνίδι θα οδηγούσε σε παράπονα από τους γείτονες επειδή “φωνάζεις κάτι ακαταλαβίστικα πράγματα, τι είναι αυτό το “one-shot στο Χ μου;”.
Fallout 4
To Fallout 4 είναι μια ωδή στο open-world, FPS-RPG. Με την πάροδο του 4ου παιχνιδιού εκ του βασικού κορμού της σειράς, ο τρόπος που οι μηχανισμοί του “δένουν” και αλληλοεπηρεάζονται δεν μπορεί να αφήσει κάποιον λάτρη του είδους ασυγκίνητο. Αυτό, σε συνδυασμό με την παρουσίαση και το κλίμα του παιχνιδιού, προσφέρει μια ιδιαίτερη εμπειρία που ξεχωρίζει από τις άλλες, όπως ένα μουσικό κομμάτι που σε κάνει να ανατριχιάζεις ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα. Αν και ο οπτικός του τομέας δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, η αίσθηση του να ανακαλύπτεις τις σκοτεινές πτυχές ενός quest που ξεκίνησε εκεί που δεν το περίμενες, με τη ραδιενέργεια να είναι ο αόρατος, άφθαρτος εχθρός που έχει καταλάβει όλο το περιβάλλον, το Fallout 4 είναι από τα λίγα παιχνίδια που μπορούν να χαρακτηριστούν “μοναδικά”.
Forza Motorsport 6
Λίγα πράγματα μπορούν να ειπωθούν εδώ, κυρίως λόγω της απλότητας της κατάστασης. Το ημιτελές Forza Motorsport 5 άφησε τον κόσμο “πεινασμένο” και έτσι ο έκτος τίτλος της σειράς είναι το φιλέ μινιόν του racing στις κονσόλες αυτή την στιγμή. Πάρα πολλά αυτοκίνητα, επιτέλους πολλές διαφορετικές μεταξύ τους πίστες, με συνοδευτικό νέους τύπους multiplayer για μεγάλα παιδιά και τη γνωστή γαρνιτούρα customization και tuning/upgrading. “Αν σας είναι εύκολο, κάντε μας ένα review στο Trip Advisor…”.
Παπαδάκης Νεκτάριος
The Witcher 3: Wild Hunt
Μεγαλύτερο και βελτιωμένο σε όλους τους τομείς, το τελευταίο κεφάλαιο της ιστορίας του Geralt εντυπωσίασε με την πληθώρα των ουσιωδών side quests και των πολύπλευρων χαρακτήρων.
Παπακωνσταντίνου Νίκος
The Witcher 3: Wild Hunt
Το παιχνίδι που έχει ήδη σαρώσει τα βραβεία GOTY δεν το κατάφερε απλά επειδή έχει έναν αχανή, ατμοσφαιρικό και πανέμορφο κόσμο γεμάτο από τέρατα, θησαυρούς και προκλήσεις διαφόρων ειδών. Το κατάφερε επειδή στον κόσμο αυτό ξετυλίγονται νήματα ιστοριών τα οποία μπλέκονται μεταξύ τους και μας παρασύρουν στην πιο επική αναζήτηση του Geralt μέχρι σήμερα, χωρίς να δίνεται ποτέ η εντύπωση πως η ύφανση της κύριας ιστορίας είναι πιο πυκνή ή περίτεχνη από όλες όσες τυλίγονται γύρω της και ενώ, ουσιαστικά, το νήμα της δε χάνεται ποτέ από τα χέρια του παίκτη. Αυτό είναι κάτι το οποίο απλά δεν έχει προηγούμενο σε ένα open-world RPG όπως το Witcher 3. Το Witcher 3 δεν είναι απλά το καλύτερο RPG της χρονιάς, αλλά και ένα από τα καλύτερα που έγιναν ποτέ.
Anno 2205
Το τελευταίο Anno κατάφερε κυριολεκτικά να με κολλήσει στην οθόνη μέχρι να το ολοκληρώσω ξανά στο ανώτερο επίπεδο δυσκολίας. Δεν είναι εξαιρετικά δύσκολο, αλλά είναι ένας ιδιαίτερα ευχάριστος τίτλος ο οποίος θα απογοητεύσει ίσως μόνο τους πλέον φανατικούς της σειράς, οι οποίοι θα αποδοκιμάσουν ενδεχομένως την σχετική του απλοποίηση.
Pillars of Eternity
Το PoE κάνει πολύ περισσότερα σωστά, απ' όσα λάθος στην αναβίωση του παραδοσιακού ισομετρικού, party-based RPG. Παρόλο που δε φθάνει στα επίπεδα των χαρακτήρων του Baldur's Gate, πάνω στο οποίο έχει χτιστεί, παρόλα αυτά αποτελεί έναν εξαιρετικό τίτλο που δεν πρέπει να χάσει κανένας λάτρης του είδους.
Rock Band 4
Μετά το πολύ καλό Rock Band 3 φάνηκε ότι δε θα υπήρχε συνέχεια ούτε στη σειρά, ούτε στο συγκεκριμένο είδος μουσικού παιχνιδιού. Ευτυχώς η Harmonix μας διέψευσε και έφερε ενδιαφέροντα νέα στοιχεία στο γνωστό μίγμα. Αν υστερεί σε κάτι, αυτό είναι το αρχικό tracklist, το οποίο εμπλουτίζεται ωστόσο με όλον τον κατάλογο των προηγούμενων τίτλων.
Έκπληξη της χρονιάς
Αποστολόπουλος Έκτορας
Puzzle & Dragons Z / Super Mario Bros. Edition
Μπορεί ένα απλό Match-3 concept να διασκεδάσει το hardcore gaming κοινό; Το Puzzle & Dragons Z / Super Mario Bros. Edition έκανε ακριβώς αυτό το πράγμα. Παρουσίασε έναν απλοϊκό, casual friendly σχεδιασμό με μπόλικο περιεχόμενο για τους κατόχους ενός Nintendo 3DS που έχουν συνηθίσει να επενδύουν σε τίτλους τύπου Pokemon, Fire Emblem κ.α. Μπορεί το πάντρεμα με τους χαρακτήρες της Nintendo να μην πέτυχε στον απόλυτο βαθμό εξαιτίας κάποιων αστοχιών στους μηχανισμούς, αλλά η Δύση υποδέχθηκε ουσιαστικά την πετυχημένη σειρά Puzzle & Dragons μέσα από ένα εξαιρετικά value-for-money πακέτο που σου προσέφερε ουσιαστικά δύο τίτλους στην τιμή του ενός. Το Puzzle & Dragons Z / Super Mario Bros. Edition μου έδωσε ουσιαστικά την δυνατότητα να περάσω αρκετές ώρες με μία ανάλαφρη puzzle εμπειρία με μπόλικα RPG στοιχεία.
Βασιλάκης Δημήτρης
Gems of War
Δεν έχω πραγματικά δει καλύτερο τίτλο free to play. Όντας ο διάδοχος του πολύ πετυχημένου Puzzle Quest πρόκειται για πολύ ποιοτικό τίτλο που σε κανένα σημείο του δεν αισθάνεσαι ότι σε μπλοκάρει από το να προχωρήσεις παρακάτω ζητώντας σου να καταβάλλεις χρήματα. Απίστευτα ισορροπημένο και με περιεχόμενο που ανανεώνεται, ενώ κυκλοφόρησε κυριολεκτικά παντού.
Βέζος Μάνος
Until Dawn
Κανονικά και μόνο η εμφάνιση του Peter Stormare σε οθόνη σβήνει εύκολα αρκετές από τις αμαρτίες που μπορεί να τον περιβάλλουν. Η Sony είναι λογικό να μην πίστεψε κάτι τόσο παράλογο όσο ο γράφων, δεν πίστεψε όμως ούτε στο Until Dawn, όχι όσο του άξιζε δηλαδή. Είναι τίτλος που ξεκίνησε για τη μία γενιά, να αξιοποιήσει το PS Move και έκανε άλμα στην επόμενη γενιά, αφήνει πίσω του τα motion controls. Παρά το βάρος της μετάβασης αυτής, κατάφερε να εντυπωσιάσει τεχνικά, να αλλάξει την καρδιά του gameplay, να εξηγήσει στο The Order 1886 τι σημαίνει πλοκή και στο Beyond: Two Souls τι σημαίνει σενάριο. Δεν ξέρουμε τι το λέτε εσείς αυτό. Αλλά εδώ το λέμε έκπληξη.
Γεωργακόπουλος Βασίλης
Art Academy Atelier
Το να επιλέγεται τίτλος που στην ουσία δεν είναι videogame για μια θέση στους καλύτερους της χρονιάς, δείχνει είτε το μεγαλείο του, είτε την εγκεφαλική αδράνεια του συντάκτη. Όσο και αν θέλατε να ισχύει το δεύτερο, το Art Academy Atelier δεν σας αφήνει το παραμικρό περιθώριο. Κρατά την καλύτερη ισορροπία ανάμεσα στην απόλυτη καλλιτεχνική ελευθερία και το “τσίγκλισμα” μέσω των μαθημάτων του για σωστή εκμετάλλευσή του από τον παίκτη, ενώ είναι ίσως το μόνο στο είδος του που νοιάζεται να δώσει ουσιαστικές καλλιτεχνικές γνώσεις στο χρήστη και το καταφέρνει περίφημα. Όταν αποφασίσετε να μεταπηδήσετε από τον ηλεκτρονικό στον πραγματικό καμβά θα μείνετε έκπληκτοι από το πόσο σωστά ήταν όλα όσα σας δίδαξε ο τίτλος της Headstrong Games, κάνοντας μεν τα “αυτονόητα”, αλλά με τέτοιο τρόπο που κανένας άλλος τίτλος του είδους δεν το συναγωνίζεται. Μας έβαλε τα γυαλιά. Και αν φοράγαμε ήδη, μας τα έβαψε περίφημα.
Splatoon
Η εμπειρία της Nintendo στα shooters μάλλον δεν σταθμίζεται ως ιδιαίτερη. Όταν όμως κυκλοφόρησε το Splatoon έδειξε πως κατάφερε να μετατρέψει τις όποιες τις αδυναμίες σε προτερήματα δημιουργώντας μεν ένα family friendly shooter, αλλά με διαφορετικούς μηχανισμούς από τα συνηθισμένα, που καταλήγουν σε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον και καλοζυγισμένο σύνολο. Παρά τα όποια αρχικά προβλήματα εκ των οποίων άλλα παραμένουν ακόμα και άλλα εξαφανίστηκαν στην πορεία, είναι ένα λαμπρό σημάδι για το ότι η Nintendo όταν θέλει να ξεχωρίσει μπορεί, και ας μην το κάνει όσο συχνά θα θέλαμε. Και με το Splatoon το έκανε έξω από τα χωράφια της χρησιμοποιώντας καλαμάρια, μελάνη και μεράκι. Beat that.
Nova-111
Η θεωρία πίσω από το Nova-111 είναι το λιγότερο καταστροφική και η πραγματικότητα απόλυτα επιτυχημένη. Τα γραφικά του δεν θα σας εντυπωσιάσουν, η μουσική του επένδυση δεν θα μείνει καρφωμένη στο μυαλό σας και η διάρκειά του μάλλον θα σας αφήσει παραπονεμένους. Μόλις όμως αντιληφθείτε πόσο έξυπνα, έντεχνα και σπιρτόζικα καταφέρνει να συνδυάσει turn based και real time mechanics θα ξεχάσετε όλα σας τα παράπονα και θα καταλάβετε πόσο ευεργετικά λειτουργεί η μικρή του διάρκεια. Το Nova-111 ίσως είναι το μικρότερο από άποψης budget entry στις φετινές λίστες του Enternity. Είναι όμως τόσο διαφορετικό όσο και το τσαμπουκαλεμένο, ροζ, στραγγιστό, λυσσασμένο παστέλι που σας κυνηγά εντός του. Ευτυχώς είναι και πολύ πιο σκεπτόμενο από το τελευταίο.
Καβουκλής Νικήτας
Splatoon
Είτε καλοκαιρινές διακοπές, είτε εορταστική περίοδο, η Nintendo πάντοτε επιχειρεί να μας καθηλώσει μπροστά από τις τηλεοράσεις μας, κάνοντάς μας να ξεχάσουμε τι σημαίνουν διακοπές. Έτσι λοιπόν, λίγο πριν τον περασμένο Ιούνιο έκανε την εμφάνισή του το Splatoon, ένα shooter με ήρωες καλαμάρια που μας εισήγαγε σε έναν κόσμο γεμάτο από μελάνι. Φανταστείτε κάτι σαν το paintball, μόνο που τώρα οι παίκτες καλούνται, με τη χρήση πανίσχυρων όπλων, πέρα από την προσωρινή εξόντωση των αντιπάλων τους να βάψουν με το μελάνι τους όσο το δυνατό μεγαλύτερο μέρος της επιφάνειας του χάρτη. Η αλήθεια είναι πως στο ξεκίνημά του, το Splatoon δεν διέθετε πολλούς χάρτες, ούτε όπλα, αλλά ούτε και game modes. Όμως, χάρη στις συνεχείς προσπάθειες της ομάδας ανάπτυξης το παιχνίδι συνεχίζει να εμπλουτίζεται τακτικά με σημαντικά updates. Πώς όμως κατόρθωσε να κάνει την έκπληξη; Απλά καταφέρνοντας να σταθεί ισάξια δίπλα σε franchises μαθουσάλες όπως τα Call of Duty και Battlefield δημιουργώντας μια νέα τάξη πραγμάτων στο shooter genre, ξεφεύγοντας από τα πολύ στενά όρια του “σκότωσε όσους περισσότερους μπορείς για να κερδίσεις”. Σημαντικό ρόλο στην επιτυχία είχαν και οι υποδομές της Nintendo όσον αφορά τα δίκτυα, με το φαινομενικά μηδενικό lag που προσφέρει την απόλυτα ομαλή online εμπειρία. Ακόμα και το level cap αναγκάστηκε να αυξήσει η Nintendo και μάλιστα από τον πρώτο καιρό της κυκλοφορίας του Splatoon. Τελικά, φτάνει μια σωστά υλοποιημένη ιδέα για να σε απογειώσει.
Καλκάνης Κωνσταντίνος
Warhammer End Times: Vermintide
Μπορεί να φώναζε "Left 4 Dead" από μακριά, όμως δεν νομίζω πως κανείς περίμενε αυτό που κατάφερε η Fatshark. Σίγουρα, το όνομα Warhammer είναι από μόνο του αρκετό για να τραβήξει το ενδιαφέρον του γράφοντα, αλλά το Vermintide ήταν ένα σύνολο πολύ...μεγαλύτερο από το άθροισμα των στοιχείων του.
Until Dawn
Sleeper hit θα μπορούσε να χαρακτηριστεί το Until Dawn, αφού, χωρίς τυμπανοκρουσίες, η Sony παρουσίασε ίσως και το καλύτερο exclusive της φετινής χρονιάς. Το Until Dawn ήταν μια περιπέτεια που κρατούσε τους παίκτες καθηλωμένους και ταυτόχρονα μια επίδειξη του τι μας επιφυλάσσει η τεχνολογία στο μέλλον.
Μαστέλλος Λεωνίδας
Until Dawn
Το Until Dawn πέρασε από πολλά κύματα κατά τη διάρκεια της ανάπτυξής του και οι περισσότεροι το είχαν ξεγράψει. Η ομάδα ανάπτυξης όμως κατάφερε να πετύχει το στόχο της, να δημιουργήσει ένα εξαιρετικό teen horror game.
Ντάκος Παναγιώτης
Ori And The Blind Forest
Δεν διαφημίστηκε καθόλου σε σύγκριση με τα βαριά όπλα του Xbox, γιατί προφανώς έπρεπε να δοθεί βάση στα δεύτερα. Εξάλλου πόσο να μπορέσεις να προβάλλεις ένα indie χωρίς ο κόσμος να ξενερώσει; Το Ori And The Blind Forrest θα έπρεπε να ήταν άλλο ένα indie game που εμφανίστηκε σε κονσόλα με το λογότυπο Xbox, αλλά όχι μόνο αποτέλεσε ένα από τα καλλιτεχνικώς πιο άρτια παιχνίδια, κατάφερε να αποδώσει πανέμορφο αποτέλεσμα. Δεν είχε τεράστια διάρκεια, δεν είχε ελευθερία επιλογών, αλλά είχε εικαστικό κόσμο ο οποίος σε έκανε να νιώσεις ένα περίεργο αίσθημα στο στήθος, αντίστοιχο με άλλα, παλαιότερα side-scrolling platformers. Ένα αψεγάδιαστα ταιριαστό soundtrack με τα πολύχρωμα γραφικά και μια συγκινητική ιστορία πηγαίνουν τον παίκτη ένα ευχάριστο ταξίδι, μέσα από ζούγκλες, χιονισμένα τοπία, κοιλάδες γεμάτες λάβα και άλλα πολλά. Έτσι, κοιτάμε προς την άνοιξη του 2016 και το Definitive Edition του παιχνιδιού.
Παπαδάκης Νεκτάριος
SOMA
Προσεγμένο sci-fi σενάριο, εξαιρετική πλοκή και κόσμος. O τρόμος μπαίνει σε δεύτερη μοίρα προς όφελος μια ανθρωποκεντρικής ιστορίας.
Παπακωνσταντίνου Νίκος
Homeworld Remastered
Ομολογώ ότι δεν περίμενα ούτε να είναι τόσο προσεκτική και όμορφη η ανανέωση του κλασικού τίτλου της Relic, ούτε τόσο δυνατή ακόμα η αρχική μαγιά που έκανε το πρώτο πραγματικό fully 3D RTS της ιστορίας να αφήσει τόσο ανεξίτηλα το σημάδι του πάνω μου. Ανατριχίλα.
Her Story
Άλλος ένας indie τίτλος που ήρθε από πουθενά. FMV game; Καλό FMV game; Με εξαιρετική ερμηνεία; Το 2015; Θα αστειεύεστε βέβαια. Και όμως, ο Sam Barlow δεν αστειεύεται καθόλου.
Απογοήτευση της χρονιάς
Αποστολόπουλος Έκτορας
Mario Tennis Ultra
Ό,τι και να πει κανείς για το Mario Tennis Ultra είναι λίγο... Η συγκεκριμένη σειρά είχε "κάψει" τις κονσόλες μου από τις πολλές ώρες multiplayer από εποχή Nintendo 64, αλλά το νεότερο μέρος ήταν απλά απογοητευτικό. Μια μετριότητα που δεν θύμιζε σε τίποτα τις παλιότερες κυκλοφορίες με αποτέλεσμα να περάσει από το Wii U σε μία φάση όπου η κονσόλα χρειαζόταν οπωσδήποτε έναν καλό τίτλο και να μην “ακουμπήσει”.
Βασιλάκης Δημήτρης
F1 2015
Περίμενα κάτι καλύτερο από την Codemasters. Όσο καλοί και εάν είναι στα racing games η μη συμπερίληψη career mode σε τέτοιο τίτλο νομίζω ότι άνετα θα διεκδικούσε το βραβείο του Λάθους της Χρονιάς.
Need for Speed
Για το βραβείο του λάθους της Χρονιάς υποψήφια θα ήταν και η απόφαση κάποιου φωστήρα να βάλει always online σε racing. Γενικά μετριότατος τίτλος με παρόλα αυτά εξαιρετικό μοντέλο οδήγησης.
Βέζος Μάνος
Devil’s Third
Ξέρετε τι είναι πιο απογοητευτικό από έναν απλά κακό τίτλο; Ένας τίτλος που σου θυμίζει κάθε τρεις και λίγο ότι κάτι καλό υπάρχει εκεί μέσα, αλλά χρήμα, ικανότητες και τύχη δεν άφησαν κανέναν να καταλάβει τι υποτίθεται ότι πρέπει να το κάνει. Το multiplayer είναι πολύ καλύτερο από όσο φαίνεται στην αρχή και το campaign είναι απλά σκιά του αρχικού οράματος. Οι καλές ιδέες που πάνε στράφι, πονούν περισσότερο από τις απλώς κακές ιδέες. Βέβαια ο Tomonobu Itagaki πάντα μοίραζε πόνο. Αλλά όχι έτσι.
Γεωργακόπουλος Βασίλης
J Stars Victory VS+
Ήμασταν έτοιμοι να πούμε το απόλυτα τετριμμένο πλέον κλισέ: “Potential, over 9000!”. Λέμε να το αποφύγουμε. Αν και τελικά το είπαμε ήδη. Όση λογική είχαν οι προηγούμενες προτάσεις, άλλη τόση διαθέτει και το J Stars Victory VS+. Όχι τόσο λόγω του επικά επικού του roster ή της εξωφρενικής του (σε σημεία) δράσης, αλλά για το πόσα δείχνει ότι μπορεί να προσφέρει και πόσα λίγα επιλέγει τελικά να δώσει. Όσο βαθιά συνδεδεμένοι και αν νιώθετε με τους μαχητές του και τα άλλα media από τα οποία ξεπήδησαν, το τελικό αποτέλεσμα είναι τόσο λάθος σε εκτέλεση, ισορροπίες και λογική που αμαυρώνει τα πάντα στο πέρασμά του, καθιστώντας το κάτι λιγότερο από διεκπεραιωτικό. Είναι λοιπόν “over 9000” αλλά μιλάμε για disappointment και όχι potential. Αυτό μας τελείωσε.
Assassin’s Creed Syndicate
Λονδίνο, βιομηχανική επανάσταση, νέοι πρωταγωνιστές και δεκάδες quests. What can possibly go wrong? Μάλλον η Ubisoft δεν θέλει να απαντήσουμε σε αυτή την ερώτηση αν και θα τη στενοχωρήσουμε. Το Assassin’s Creed Syndicate κατάφερε πάρα πολλά προς ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που έπρεπε καταφέρνοντας να εξατμίσει και το ελάχιστο ενδιαφέρον που μας έχει πλέον απομείνει για τη σειρά. Κάνοντας ρεκόρ αδιάφορης ιστορίας χωρίς να εκμεταλλεύεται απολύτως τίποτα από το νέο του setting ή από το παρελθόν της σειράς, μας συστήνει τους πλέον αδιάφορους χαρακτήρες του franchise, εξίσου άνοστα quests και μια απόλυτα επίπεδη εμπειρία. Η κατάσταση μάλλον είναι έκδηλη και στην αγορά μιας και είναι η πρώτη φορά που η κυκλοφορία νέου main Assassin’s Creed δεν κάνει τον απαραίτητο “χαμό”. Είναι κρίμα για τη σειρά που πλέον δεν δείχνει να μπορεί να σταθεί αξιοπρεπώς στα πόδια της. Ίσως είναι όμως και η σταγόνα που θα ξεχειλίσει τη δεξαμενή για να κάνει η σειρά ένα διάλειμμα. Όσο και αν δεν μας αρέσει σαν εξέλιξη, την ευχόμαστε.
Underground
Σίγουρα ελάχιστοι το θυμάστε και ακόμα λιγότεροι ασχοληθήκατε μαζί του. Σε ένα ιδανικό σύμπαν θα σας τα ψέλναμε. Στην πραγματικότητα όμως δεν σας αδικούμε ιδιαίτερα. Το Underground ξεκίνησε τη ζωή του ως πείραμα και κατέληξε videogame στα σπλάχνα του Wii U, προσπαθώντας να σας εκπαιδεύσει στον κόσμο της λαπαροσκοπικής ιατρικής. Όσο και αν συμφωνούμε με την κουφή του ιδέα και προέλευση, η υλοποίηση του στην κονσόλα της Nintendo είναι το λιγότερο αποκαρδιωτική μιας και ο χειρισμός του καταστρέφει κυριολεκτικά τα πάντα. Το απόλυτα περίεργο είναι πως αυτό είναι…σχεδόν feature μιας και το custom made contraption που συνόδευε τον τίτλο στην πειραματική του εποχή (και χρησιμοποιούσε Wiimote και Nunchuk) είναι αδύνατο να μεταφερθεί στο Wii U, κάνοντας σχεδόν το 100% του χειρισμού στη συγκεκριμένη έκδοση συμβιβασμό. Κάπως έτσι όσο καλή διάθεση και αν υπάρχει η κεντρική ιδέα του Underground είναι απούσα πριν καν ανοίξετε την κονσόλα, κάνοντας σχεδόν ακατανόητη την ύπαρξη του τίτλου στη συγκεκριμένη μορφή.
Καβουκλής Νικήτας
Mario Party 10
Αν δεν ήρθε η ώρα της εν λόγω σειράς να περάσει σε online mode, τότε πότε; Το να πληρώνεις περίπου 500 σε εξοπλισμό και software για να μπορέσεις να απολαύσεις Mario Party σε local mode με την παρέα σου είναι ένα ποσό διόλου ευκαταφρόνητο, ειδικά για το φετινό παιχνίδι που σε καμία περίπτωση δεν κατόρθωσε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Το μοντέλο χειρισμού είναι μάλλον εκτός τόπου και χρόνου μιας και αν εξαιρέσει κανείς τις περιπτώσεις όπου κάποιος χειρίζεται τον Bowser, ακόμα και σε single player mode απαιτείται να υπάρχει τουλάχιστον ένα Wii Remote μιας και το Wii U GamePad δεν είναι το χειριστήριο γύρω από το οποίο χτίστηκαν τα controls του τίτλου. Κα ώρες, ώρες, μονάχα τα γραφικά θυμίζουν πως δεν πρόκειται για παιχνίδι του Wii. Τα mini-games είναι λιγότερο εμπνευσμένα σε σχέση με προηγούμενα Mario Party, ενώ σε μια περίπτωση όπου η Nintendo μπορούσε να προσφέρει μεγαλύτερη ποικιλία, και μιλάμε για το roster των χαρακτήρων, προτίμησε να το διατηρήσει μικρό και στα στενά πλαίσια του Mushroom Kingdom. Τελικά, παρόλη τη μετάβαση στην HD εποχή, το Mario Party 10 θα μείνει στην ιστορία ως το πλέον αδιάφορο παιχνίδι της σειράς.
Καλκάνης Κωνσταντίνος
Evolve
Η απογοήτευση της χρονιάς (σε μια χρονιά από την οποία δεν έλειπαν οι απογοητεύσεις, δυστυχώς) ήταν το Evolve. Και είναι πραγματικά κρίμα, γιατί το Evolve είχε τις προϋποθέσεις να γίνει η απόλυτη εμπειρία multiplayer. Το πρόβλημα όμως ήταν ότι για να συμβεί αυτό, τα πάντα θα έπρεπε να λειτουργήσουν με τον ακριβή τρόπο που η ομάδα ανάπτυξης υπολόγισε - κάτι που στην πράξη συνέβαινε εξαιρετικά σπάνια, καθιστώντας σχεδόν την κάθε αναμέτρηση μια βαρετή διαδικασία.
Μαστέλλος Λεωνίδας
The Legend Of Zelda: Tri Force Heroes
Το Tri Force Heroes δεν είναι κακό παιχνίδι. Είναι άρτια φτιαγμένο, κλασικό ζέλντα, όμως οι περιορισμοί στο σύστημα του co-op δεν το αφήνουν να αναδειχθεί. Οπότε κρίμα για την προσπάθεια.
Ντάκος Παναγιώτης
Project CARS
Μετά την αρκετά επιθετική καμπάνια προώθησης, ο εξομοιωτής που χρηματοδοτήθηκε εν μέρει από την κοινότητα, αλλά απέκτησε και μια κατεύθυνση χάρη σε αυτή, δεν μπόρεσε να αποδώσει τα αναμενόμενα και γρήγορα “έσβησε”, με το δεύτερο παιχνίδι της σειράς να ανακοινώνεται λίγους μήνες μετά την κυκλοφορία του πρώτου. Το αριστοτεχνικό μοντέλο φυσικής του ήταν αδύνατο να μπορέσει να “κουβαλήσει” ένα παιχνίδι με ασταθή γραφικά, λιγότερα από 100 αυτοκίνητα, ανύπαρκτο customization και κάκιστο χειρισμό σε controller, αφαιρώντας έτσι από την εξίσωση ακόμα ένα “σοβαρό” παιχνίδι racing. Ίσως το Dirt Rally να πάρει αυτή την θέση; Θα το δούμε το 2016.
Παπαδάκης Νεκτάριος
Grim Fandango Remastered
Με gamebreaking bugs, αρκετές πτώσεις στο frame rate με τη χρήση του καινούριου shader και μη υποστήριξη widescreen, η remaster έκδοση του Grim Fandango αποτελεί απλά ένα γρήγορο cash-in για την Double Fine.
Παπακωνσταντίνου Νίκος
Assassin's Creed: Syndicate
Το AC:S δεν είναι κακός τίτλος. Είναι μάλλον αδιάφορος και αυτό ίσως να είναι και χειρότερο από κάποιες απόψεις. Μετά το καταστροφικό launch του Unity που έκρυβε έναν μάλλον μέτριο τίτλο ήρθε ένα σχεδόν διαδικαστικό sequel. Καταλαβαίνουμε ότι δεν γίνεται να κυκλοφορεί ένα major Assassin's Creed το χρόνο και να περιμένουμε να είναι πραγματικά καλό παιχνίδι.
Αποκλειστικότητα της χρονιάς
Αποστολόπουλος Έκτορας
Splatoon
Το Splatoon μού έκανε "κλικ" από το πρώτο κιόλας λεπτό. Δεν ήταν το πιο εντυπωσιακό παιχνίδι από άποψη γραφικών και φωτισμού, αλλά φαινόταν από το πρώτο trailer ότι πρόκειται για ένα καλοδουλεμένο concept. Μπορεί να είχε τις ελλείψεις του και το κάπως αδιάφορο single player mode, αλλά ήταν τρομερά διασκεδαστικό. Η Nintendo είχε αφήσει στην άκρη τα γνωστά της projects και αποφάσισε να δημιουργήσει ένα καινούριο παιχνίδι το οποίο έχει τις δυνατότητες να εξελιχθεί σε εξαιρετικό franchise. Η αλήθεια είναι πως αν δεν το παίξεις, δεν θα καταλάβεις περί τίνος πρόκειται. Το να εξηγήσεις σε κάποιον ότι τρέχεις με blasters που πετούν μελάνι και μετά μεταμορφώνεσαι σε σουπιά, είναι κάπως...περίεργο. Μόλις πιάσεις όμως το Wii U GamePad στα χέρια και αφεθείς στις αρένες του Splatoon, θα καταλάβεις πως το συγκεκριμένο game άξιζε κάθε ευρώ. Ακόμη και χωρίς τον Mario και τον Link, η Nintendo έχει την δυνατότητα να σε εντυπωσιάσει και να σε διασκεδάσει με κάτι καινούριο και φρέσκο. Και ακριβώς αυτό το πράγμα συνέβη με το Splatoon.
Βέζος Μάνος
Xenoblade Chronicles X
Δεν είναι το ιδανικό Xenoblade. Δεν είναι καν το πιο ξεχωριστό RPG για φέτος (κάτι Πολωνοί φρόντισαν για αυτό). Δεν είναι το πιο όμορφο. Ποια άλλη σημαντική αποκλειστικότητα του 2015 όμως εκπροσωπεί ένα ύφος που πείθει ότι θα εκλείψει μαζί με το δημιουργό του;
Γεωργακόπουλος Βασίλης
Splatoon
Ναι, είναι η δεύτερη φορά που το βλέπετε στη συγκεκριμένη λίστα αλλά έχει τη σημασία του. Το Splatoon έδειξε ότι η Nintendo έχει τη διάθεση να πάψει να στηρίζεται μόνο στα εδραιωμένα της franchises και πως άμα θέλει το κάνει χωρίς “ξεπέτες”. Το Splatoon μπορεί να ταλαιπώρησε το γράφοντα στο αντίστοιχο review, όμως κατάφερε να προσφέρει ιδιαίτερα αξιομνημόνευτα matches, πολλές ώρες ποιοτικού και ξεχωριστού περιεχομένου και ακόμα περισσότερες ελπίδες για ένα πιθανό sequel. Το Splatoon είναι από τους τίτλους που πραγματικά ξεχώρισαν παρόλο που η Nintendo δεν απέφυγε κάποια απλά λάθη. Είναι όμως ένας από αυτούς που το Wii U χρειαζόταν και του άξιζε. Ίσως να το χρειαζόταν και η ίδια η Nintendo.
Super Stardust Ultra
Το Super Stardust Ultra είναι από τις περιπτώσεις που το “HD Remake” σημαίνει κάτι πραγματικά καλό και όχι απλά εύκολο χρήμα. Παραμένοντας απόλυτα πιστό στον “προκάτοχό” του στο PS3 και προσθέτοντας νέα modes που πραγματικά φέρνουν διαφορετική εμπειρία (λέγε με interactive streaming) κατέληξε το ίδιο, αν όχι περισσότερο, εθιστικό με τον αρχικό τίτλο, αναγκάζοντας το γράφοντα να καταναλώσει και πάλι ατελείωτες ώρες έντασης και οργής. Το καλύτερο twin stick shooter στην ιστορία κατάφερε, χωρίς να αλλάξει, να γίνει ακόμα καλύτερο, μεγαλύτερο και πιο απαιτητικό. Και μόνο μια πλατφόρμα σε αυτόν τον πλανήτη μπορεί να περηφανεύεται ότι το φιλοξενεί. Για όλους τους άλλους πλανήτες, καλύτερα να παίξετε Super Stardust Ultra.
Καβουκλής Νικήτας
Xenoblade Chronicles X
Για το Wii U και τις δυνατότητές του έχουν ακουστεί πολλά αρνητικά από το 2012 οπότε και κυκλοφόρησε. Πολλοί, όπως πάντα, απλά βιάστηκαν να κρίνουν και επειδή καλό είναι τα πάντα να κρίνονται εκ του αποτελέσματος, τι καλύτερο παράδειγμα από το νέο Xenoblade. Να χωρέσει τόσο περιεχόμενο σε ένα παιχνίδι του Wii U κανείς δεν το περίμενε. Κι όμως. Χρησιμοποιώντας τις κατάλληλες τεχνικές προγραμματισμού, αφιερώνοντας το χρόνο που πρέπει στη συμπίεση και αποσυμπίεση δεδομένων, όλα γίνονται. Έτσι λοιπόν καταλήξαμε σε έναν τεράστιο κόσμο, προσπελάσιμο σε κάθε σπιθαμή του. Οι περισσότερες από 100 ώρες που χρειάζονται για την ολοκλήρωση του παιχνιδιού, σε συνδυασμό με το εκπληκτικό ξετύλιγμα της ιστορίας, τη δουλειά που έχει γίνει στον οπτικό τομέα και τα μοναδικά ηχητικά εφέ κατατάσσουν τον τίτλο δίπλα σε άλλα αριστουργήματα της περσινής χρονιάς όπως το Metal Gear Solid V: The Phantom Pain και το The Witcher 3. Δυστυχώς για τους επικριτές έρχονται στιγμές, όπως η υλοποίηση του Xenoblade Chronicles X, όπου αποδεικνύεται ότι δεν φτάνει να έχεις μόνο το απαραίτητο hardware αλλά και το προσωπικό με τις απαραίτητες γνώσεις και ικανότητες να το αναδείξουν.
Καλκάνης Κωνσταντίνος
Until Dawn
Αυτός ο τρόπος με τον οποίο το Until Dawn κρατούσε καθηλωμένους τους παίκτες και πάντα σε έβαζε στην διαδικασία να σκεφτείς "Τι θα γινόταν αν..." είναι που για μένα του εξασφαλίζει τον τίτλο του καλύτερου exclusive της χρονιάς. Ήταν μια πολύ ευχάριστη και διαφορετική πρόταση, η οποία -αναμφισβήτητα- δανειζόμενη κομμάτια από άλλες παραγωγές, κατάφερε να δημιουργήσει μια πραγματικά αξιομνημόνευτη και μοναδική εμπειρία.
Ντάκος Παναγιώτης
Halo 5: Guardians
Αν και πολλά από τα αγαπημένα μου παιχνίδια του 2015 ήταν αποκλειστικά στο Xbox One παρά multiplatform, ξεχώρισα το Halo 5: Guardians, κυρίως γιατί κατάφερε να ξαναστήσει ένα σκηνικό το οποίο απευθύνεται στον σκληροπυρηνικό παίκτη, εκείνον που θέλει να παίξει συγκεντρωμένα, να αφιερώσει χρόνο στο παιχνίδι, να χάσει και να κερδίσει ματς τα οποία πάντα θα έχουν κάτι να του προσφέρουν.
Παπαδάκης Νεκτάριος
Bloodborne
Η From Software δίνει τον καλύτερο της τίτλο που ουσιαστικά είναι το Dark Souls σε βικτοριανό περιβάλλον και πιο ευπροσάρμοστη μάχη. Τα δάκρυα φυσικά παραμένουν…
Παπακωνσταντίνου Νίκος
Bloodborne
Η κονσόλα της Sony πήρε το όπλο της επιτέλους και αυτό δεν είναι άλλο από το πρώτο πραγματικά ενδιαφέρον exclusive ως τώρα.
Δεν τελειώσαμε ακόμη.
Τα βραβεία των συντακτών είναι μέρος μόνος της διαφορετικής φετινής προσπάθειας. Μπορείτε να περιμένετε και τις επιλογές του Enternity. Και αυτό έχει χαρακτήρα. Και αυτό έχει φωνή. Είναι η σύνθεση των μερών του. Όχι λοιπόν. Δεν γλιτώσατε ακόμη.
Και άιντε Καρέτσο δεν έχει η λίστα.... (Καλά για τον Παπαπαύλου δεν μας ενδιαφέρει ούτως ή αλλέως)
Αλλά Πέππα; Πέππα που είσαι;
Γύρνα πίσω ή έστω τηλεφώνα... Πες μου πως υπάρχει ελπίδα ακόμα...
"Δεν γλιτώσατε ακόμη"
ΓΙΟΥ ΜΠΕΤ ΓΙΟΡ ΑΣΣ
Χαίρομαι που το τιμήσαμε πολλοί το Until dawn!!!Αυτό το αν ήταν όλα τα λεφτά στο παιχνίδι αυτό.